به گزارش اصفهان زیبا؛ اصفهان در شکلگیری و پیشبرد انقلاب اسلامی نقشی پررنگ و جایگاهی تعیینکننده داشت که این به برکت حضور و دغدغه مردم انقلابی و حقجویش بود. تمام مردم شهر در آن روزها دغدغه بیرونکردن شاه خائن از کشور و بهکرسینشاندن جمهوری اسلامی و ایرانی را بر مصدر حکمرانی کشور داشتند؛ اما از میان خیل انبوه مردم انقلابی، چهرههایی بیشتر شناخته و تأثیرگذار شدند. در این نوشته با دو نفر از این افراد تأثیرگذار بر انقلاب اصفهانی آشنا خواهیم شد.
سید حسین خادمی
آیتالله سید حسین خادمی، فرزند ابوجعفر، ۱۲۸۰ شمسی در اصفهان و در خانوادهای روحانی به دنیا آمد. تا سیزدهسالگی علوم ابتدایی را فرا گرفت؛ سپس در حوزه علمیه اصفهان به تحصیل علوم دینیه نزد علمای بزرگ اصفهان همچون شیخ علی مدرسیزدی، آقامیرزا اردستانی و میرمحمدصادق خاتونآبادی مشغول شد؛ در ادامه، عازم نجفاشرف شد و در آنجا از محضر علمای بزرگ نجف میرزا حسین نائینی، آقاضیاءالدین عراقی، سید ابوالحسن اصفهانی و شیخ محمد بلاغی بهره برد. بازگشت او به ایران مقارن با سلطنت رضا پهلوی بود. سیاست غربیسازی و ضداسلامی پهلوی اول موجب شد با وجود اجازه اجتهاد از علمای نجف موفق به کسب اجازه پوشیدن لباس روحانیت نشود (خادم شریعت، ص 2).
پس از سقوط رضاشاه، آیتالله خادمی در دهه 30 شمسی مبارزههای اجتماعی خود را گسترش داد و ازجمله علمای همراه با آیتالله کاشانی و نهضت ملی شدن صنعت نفت بود. او در قیام امام خمینی(ره) در 1341 همراه با نهضت بود و در تحصن علما در اعتراض به دستگیری امام خمینی (ره) شرکت کرد. آیتالله خادمی پس از آزادی امام خمینی در تاریخ 15/1/1343 شمسی برای اظهار حمایت از امام خمینی به همراه عدهای از مردم و علمای اصفهان به قم رفتند و پس از راهپیمایی به حضور امام رسیدند. امام خمینی در جمع مردم اصفهان حاضر شد و از آنان تشکر کرد و آیتالله خادمی را بهعنوان نماینده خود معرفی کرد (خادم شریعت، ص 25).
این عالم مبارز از سوی علمای بزرگ قم و نجف مثل امام خمینی نمایندگی اخذ وجوهات داشت و از ارکان مبارزه مردم اصفهان علیه رژیم پهلوی بود. او همواره با مظاهر فرهنگ غربی و دنیویگری کارگزاران دولت پهلوی در اصفهان مبارزه میکرد و با مکاتبه به سران رژیم و ازجمله نخستوزیر، آنان را از اعمال خلاف اسلامی برحذر میداشت (خادم شریعت، ص 3).
منزل او در تحصن تاریخی مردم اصفهان در رمضان 1397 قمری مطابق با مرداد 1357 کانون نهضت علیه رژیم پهلوی بود و با حمله مأموران حکومت نظامی رژیم پهلوی، تعدادی از انقلابیون در حوالی منزل ایشان به شهادت رسیدند (خادم شریعت، ص 396).
آیتالله سید حسین خادمی، چهره اول مبارزات انقلاب در اصفهان
برخی از اقدامهای مهم اجتماعی و فرهنگی آیتالله خادمی عبارتاند از:
1. تأسیس انجمن مددکاری امامزمان(عج)؛
2. تأسیس مدرسه آموزشی و تبلیغی احمدیه؛
3. انجمن خیریه صادقیه برای حمایت سالخوردگان و معلولان؛
4. تدریس در دارالتبلیغ اصفهان و ریاست آن در دهه 40 شمسی؛
5. تأسیس انجمن تبلیغات دینی در 1324 (مصاحبه اصغر منتظرالقائم با مرحوم محمد فولادگر، 1/6/1386)؛
6. همکاری با هیئت علمیه و ریاست آن در دهه 50 (سید محمدعلی روضاتی، زندگانی آیتالله چهارسوقی، ص 101).
آیتالله خادمی پس از پیروزی انقلاب اسلامی از سوی مردم استان اصفهان به نمایندگی مجلس خبرگان قانون اساسی و خبرگان رهبری (اول و دوم) انتخاب شد. او در طول دوران دفاعمقدس مادامیکه در قید حیات بود، از پشتیبانی رزمندگان اسلام دریغ نورزید. او سرانجام در روز 20 اسفند 1363 در 86سالگی از دنیا رفت. جنازه او به مشهد منتقل شد و پس از یک تشییع باشکوه، طبق وصیتش در جوار حرم امامرضا(ع) مدفون شد (سید محمدباقر کتابی، رجال اصفهان، ص243 و 527).
کتاب «رهبر سعادت» از تألیفهای اثرگذار و ماندگار آیتالله خادمی در علم کلام و عقاید است که به شیوه مناظره میان «پیر و برنا» نوشته شده است و در زمان خود شیوه ابتکاری به شمار میآمد. بسیاری از افراد دیگر همانند شهید عبدالکریم هاشمینژاد در کتاب «مناظره دکتر و پیر» یا کتاب «فیلسوفنماها» اثر آیتالله ناصر مکارم شیرازی، یا کتاب «دختران آفتاب» تألیف بهزاد دانشگر و امیرحسین بانکیپور از این روش تقلید کردند.
دیدار امام خمینی از منزل آیتالله خادمی در قم- پس از پیروزی انقلاب اسلامی
محمدتقی رهبر
حجتالاسلام محمدتقی رهبر (رنجبر) در ۱۳۱۴ در زرینشهر از توابع لنجان اصفهان متولد شد. پس از طی تحصیلات ابتدایی در حوزه علمیه زرینشهر به تحصیل پرداخت و برای تکمیل تحصیلات در ۱۳۳۴ عازم حوزه علمیه قم شد و در درس آیات عظام مرحوم سلطانی، مشکینی، علامه طباطبایی، گلپایگانی، بروجردی و حضرت امام (ره) شرکت کرد. او پس از 10 سال به اصفهان مراجعت کرد و ضمن وعظ و خطابه به تدریس در حوزه و تحصیل نزد آیتالله خادمی و خراسانی پرداخت.
از سال ۴۲ در منابر و محافل، رژیم طاغوت را موردانتقاد قرار میداد و از نهضت حضرت امام(ره) حمایت میکرد. او بارها توسط ساواک احضار و مورد بازجویی قرار گرفت. در سال ۵۲ ممنوع المنبر و در تاریخ 57.2.26 دستگیر و در تاریخ 57.5.8 آزاد شد.
حجتالاسلام رهبر نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی در دورههای هفتم و هشتم و عضو کمیسیون فرهنگی مجلس بود و در همان ایام امامجمعه موقت شهر اصفهان نیز بود. او دارای تألیفهایی همچون ارمغان خانقاه، اخلاق و تربیت اسلامی، پژوهشی در تبلیغ، ابعاد سیاسی اجتماعی نهج البلاغه، سیاست و مدیریت از دیدگاه علیبنابیطالب و… است.
حجتالاسلام محمدتقی رهبر در دوران جوانی