به گزارش اصفهان زیبا؛ تا زمانی که ارومیه زنده بود، دوچرخهسواری دور ارومیه ازجمله رقابتهایی بود که گهگاه اطراف دریاچه برگزار میشد. رقابتهای دوچرخهسواری دور دریاچه ارومیه از 1365 آغاز و یک سال بعد، دومین دوره این رقابتها نیز برگزار شد. هفتهنامه دنیای ورزش در 19 اردیبهشت، شرح مفصلی از این مسابقات نوشت که صحبتهای رئیس هیئت دوچرخهسواری اصفهان قابلتأمل بود.
در صفحههای 42 و 43 این نشریه چنین آمده بود: « عزیزالله ابراهیمی، خادم راستین دوچرخهسواری اصفهان که سالهای متمادی همچون پدری دلسوز دوشبهدوش تیم دوچرخهسواری اصفهان بوده، گفت: بنویسید بر ما چه گذشت و چگونه مورد بیمهری قرار گرفتیم؛ تا جایی که محمدرضا باجول ،ملیپوش و قهرمان این دوره و دوره قبل تورنمنت دور دریاچه ارومیه در واپسین لحظات یک دقیقه جریمه زمانی شد که احتمال داشت از رسیدن به سکوی افتخار بازبماند. قدر مسلم اینکه قهرمان شدن یا نشدن، اول شدن یا نشدن برای ما بدان معنی ارزش ندارد؛ تنها ناراحتی از نحوه قضاوت و رأی ناعادلانهای بود که صادر شد.
رئیس هیئت و سرپرست دوچرخهسواری اصفهان سپس گفت: متأسفانه کیفیت مسابقات با توجه به عدم شرکت تیمهای خوبی همچون مازندران، کرمان و فارس که دو تای آنها سال گذشته حضور داشتند و عدم حضور چند استان دیگر در دومین دوره، در سطح مناسبی نبود؛ بهخصوص در امر داوری. جای تأسف که ناداوریهایی صورت میگرفت و بارها دوچرخهسواران آذربایجان بهوسیله ماشین هدایت میشدند تا به گروه پیشتاز رسانده شوند!
خلاصه اینکه در نحوه قضاوت، یکطرفه عمل میشد؛ ضمنا از بعضی داورانی استفادهشده بود که اطلاعات و تخصص لازم در این رشته نداشتند؛ به همین خاطر نماینده فدراسیون که میبایستی نظارت داشته باشد، قضاوت داشت. داوران اکثرا از آذربایجان بودند که طبیعتا تعصب در قضاوتشان نمیتوانست بدون نقش باشد.
ابراهیمی درباره کمبود دوچرخه و لوازمیدکی و نحوه برگزاری مسابقات بیان کرد: نبود دوچرخه و وسایل یدکی استعدادهای فراوانی را از پرداختن به این ورزش بانشاط بازداشته که این مسئله در اصفهان بیشتر محسوس است. ازآنجاییکه تاکنون فدراسیون تقویم ورزشی خود را اعلام نکرده، اصفهان تقویم ورزشی سالانه خود را نتوانسته است تنظیم کند؛ زیرا بر مبنای تقویم ورزشی فدراسیون است که میتوانیم برنامههای خود را ردیف کنیم؛ بااینهمه تمرینات خود را در گروههای مبتدی و باتجربهها انجام خواهیم داد تا وقفهای در کارمان به وجود نیاید.
ابراهیمی در پایان صحبتهایش گفت: به عقیده من دوچرخهسوارانی که در این تورنمنت قریب 750 کیلومتر رکاب میزنند و در یک مرحله 145 کیلومتر رکاب زده و عرق میریزند، حداقل باید تا نفر دهم مورد تشویق قرار بگیرند؛ اما جای تأسف است که به جای دوچرخهسواران، بیشتر از مسئولان و بهعبارتدیگر از خودشان قدردانی کرده و جوایز را بین خودشان توزیع میکنند. این عمل نهتنها اصولی نیست، بلکه باعث دلسردی اهالی دوچرخهسوار میشود. بهتر نبود جوایزی هرچند ناچیز برای رکابزنان در نظر میگرفتند تا نظارهگر توزیع هدایا به مسئولان نباشند!»