به گزارش اصفهان زیبا؛ تصمیم شهروندان برای مهاجرت به خارج و زندگی در کشوری دیگر، جزو تصمیماتی است که هر عضوی از یک جامعه اختیار دارد برای خود اتخاذ کند و بنابراین امری شخصی است که محل ایراد و اعتراض سایرین یا دخالت دولت نیست.
با این حال بررسی بعضی از مهاجرت‌ها که در کشور ما سروصدای زیادی به پا کرد، خالی از لطف نیست؛ به خصوص که در ماه‌های اخیر مصاحبه‌هایی از برخی از چهره‌ها مثل حمید فرخ‌نژاد، احسان کرمی و اشکان خطیبی منتشر شده که به‌روشنی نشان می‌دهد داغی دوران اوج مهاجرت آن‌ها به سر آمده و دنیای خارج روی سردش را به آن‌ها نشان داده است.
داستان مهاجرت این افراد، عموما با وقایع و اتفاقات سیاسی گره خورده است.
بسیاری از این افراد، حین زندگی در ایران، از نظر موقعیت اجتماعی و اقتصادی در وضعیت بسیاری خوبی قرار داشتند و همین شرایط به اضافه محبوبیت در بین عموم مردم، موجب شد آن‌ها به اظهارنظر در ارتباط با وقایع اجتماعی و سیاسی روی بیاورند.
اعتماد به‌نفسی که از تأیید نظراتشان توسط دنبال‌کنندگان در فضای مجازی به آن‌ها دست می‌داد، جرئت بیشتری به آن‌ها داد تا درباره بسیاری از رخدادها، تحلیل و نظر ارائه دهند و حتی بتوانند فضای کشور را تحت‌تأثیر خود قرار دهند.
اما مشکل از جایی شروع شد که آن‌ها فکر می‌کردند با مهاجرت به خارج و بیان نظرات تند سیاسی، می‌توانند به شأن و جایگاهی که در درون کشور داشتند، اضافه کنند و آن را در رهبری اپوزیسیون خارج از کشور تداوم بخشند تا از قِبَل آن، علاوه بر به‌دست‌آوردن جایگاهی بین‌المللی، خواسته‌ها و نظرات خود را به جامعه ایران بقبولانند؛ تا جایی که برخی از آن‌ها خیال بازگشت به ایران پس از جمهوری اسلامی را نیز در سر می‌پروراندند.
اما اعتماد به‌نفس کاذبی که به آن دچار شده بودند پاشنه آشیلی شد تا آن‌ها از اوج روزگار پرفعالیت و پرافتخار خود به زیر کشیده شوند؛ به گونه‌ای که اکنون در مصاحبه‌های گوناگون به شکل صریح یا ضمنی، نسبت به آنچه گفته و انجام داده‌اند ابراز پشیمانی کنند.با این حال این ماجرا یک روی خوب هم دارد.
به‌نظر می‌رسد سلبریتی‌هایی که هنوز ایران را ترک نکرده‌اند، تاحدی از این موضوع مطلع شده‌اند که برای آن‌ها در خارج از کشور فرش قرمزی پهن نشده و پس از چندی، از سرخط اخبار کنار می‌روند و به احتمال زیاد، مردم نیز آن‌ها را فراموش می‌کنند.
یک وجه مهم این فراموشی هم به این برمی‌گردد که «در خاک‌بودن» برای مردم ایران مهم است؛ یعنی «حضور در وطن» اثر زیادی روی ذهنیت مردم ایران دارد و آن‌ها از سخنان کسانی که در ایران هستند، اثر بیشتری می‌پذیرند تا کسانی که در خارج از کشور، ژست اپوزیسیون می‌گیرند.
این هم ناشی از برجسته‌بودن مفهوم وطن و خاک در ذهنیت جامعه ایرانی است.
