به گزارش اصفهان زیبا؛ ایران از دیرباز میزبان نگارگری، هنری دیرینه و کهن از نقاشی ظریف و ریزنقش ایرانی است. نگارگری ایرانی ریشه در فرهنگ و هنر ایرانزمین دارد و تصویرسازیهای موجود در نگارگری مربوط به عالم معناست..
گالری «امروز» این روزها به استقبال آثار رضا دوست، هنرمند برجسته اصفهانی رفته است. نمایشگاه «در خوابهای دیونوسوس» باهدف اشتراکگذاری تجربهها با نسل جوانتر و به نمایش گذاشتن ترکیبی از نگارگری ایرانی و نقاشی معاصر، در گالری امروز برگزار شده است.
در این نمایشگاه 13 اثر از رضا دوست، هنرمند برجسته کشور به نمایش درآمده است. تکنیک بهکار رفته در خلق آثار، ترکیبی از رنگ آکریلیک، مرکب، رنگ روغن و مواد دیگر بر روی بوم است.
این ترکیب، نشانگر گفتوگویی میان نگارگری ایرانی صفوی، با نقاشی معاصر و دارای نشانههایی از تخریب دید و یادآور نقاشیهای دیواری عمارت چهلستون است.
رضا دوست، نقاش درباره نمایشگاه «در خوابهای دیونوسوس» به اصفهانزیبا میگوید: «این آثار ترکیبی از نگارگری ایرانی و نقاشی معاصر من هستند و اصفهان، بهترین مکان برای میزبانی از این آثار
است.»
رضا دوست، نقاش برجسته در خصوص آثار به نمایش گذاشته شده در این گالری میگوید: «این آثار، بخشی از مجموعهای بزرگتر شامل ۴۳ تابلو هستند. این مجموعه برای نخستینبار با حمایت موزه فایر استیشن دوحه قطر در سال ۲۰۱۹-۲۰۲۰ به نمایش گذاشته شد؛ سپس در کویت و چند کشور دیگر نیز ادامه یافت و آنچه در گالری امروز برای مخاطبان قابل مشاهده است، ۱۳ اثر باقیمانده از همان مجموعه است. من همیشه آرزو داشتم آثاری که خلق میکنم در شهر و زادگاهم اصفهان، به نمایش گذاشته شود؛ چراکه این آثار ترکیبی از نگارگری ایرانی و نقاشی معاصر من هستند و ریشه یادگیری این هنرها به دوران کودکیام در میدان نقشجهان بازمیگردد و چه مکانی بهتر از اصفهان میتوانست میزبان چنین مجموعهای باشد؟ خوشحالم که نخستین نمایش این آثار در اصفهان برگزار شد.»
او ادامه میدهد: «مجموعه کامل این آثار، شامل ۴۳ اثر است که با استقبالی بینظیر روبرو شد و بهتدریج در نمایشگاههای مختلف به فروش رفت و تنها ۱۴ تابلو از آن مجموعه باقی مانده است. تمامی آثار در ابعاد ۱۱۵ در ۱۸۰ سانتیمتر اجرا شدهاند و بهعمد به شکل پرده و بدون چهارچوب به نمایش درمیآیند تا ماهیتی آزاد و شناور داشته و بهنوعی یادآور پردههای آویزان در خانهها است.»
او در خصوص مفاهیم موجود در این آثار توضیح میدهد: «خودم هم بهدرستی نمیدانم که مفهوم اصلی این آثار چیست و ممکن است هیچ مفهوم مشخصی نداشته باشند. درواقع، این مجموعه بیشتر نوعی تمرین و جستوجو در هنر ترکیبی پستمدرن است؛ تلاشی برای گفتوگو میان نگارگری ایرانی دوران صفوی و نقاشی امروز من که بیشتر به خوابوخیالها یا بهتر است بگویم به کابوس
شبیه شدهاند. من در این آثار، انتقال هیچ پیام مستقیمی به مخاطب را در نظر نداشتهام و هدف من بیشتر مطالعه و ترکیب زیباییشناسی کلاسیک صفوی با نگاه شخصی و معاصر خودم بوده است. در برخی تابلوها میتوان نشانههایی از تخریب دید که یادآور نقاشیهای دیواری عمارت چهلستون اصفهان هستند که با کلنگ و چکش بر چهرههای زیبا و ارزشمند آن آثار تاختهاند و من شاهد زنده برخی از این تخریبها بودهام. بسیاری از ما، روزانه شاهد چنین تخریبهایی هستیم، شاید انسان امروزه با سرعت در حال تخریب گذشته یا از بین بردن طبیعت است.»
دوست همچنین یادآور میشود: «کلیه آثار این مجموعه با تکنیک Mixed Media اجراشدهاند که ترکیبی از رنگ آکریلیک، مرکب، رنگروغن و مواد دیگر بر روی بوم است. من در بخشهایی که به بازسازی نگارگری اصلی نزدیک شدهام و نیاز به جزییات و رنگهای شفاف داشتهام، از رنگهای ترکیبی با آب و آکریلیک و برای رنگ طلا نیز از ورق طلایی استفاده کردهام تا به جلوه سنتی آن آثار نزدیکتر شود و تضاد رنگی و بافت رنگروغن و مواد مختلف به من امکان بهرهوری بهتری برای استفاده از تضاد را به من دادهاند؛ تضاد در رنگ و تضاد در بافت.»
او خاطرنشان میکند: «من براین باور هستم که آثار هنری باید دیده شوند تا ارتباطی میان هنرمند، جامعه و نسلهای جوانتر برقرار شود. تنها از رهگذر نمایش و گفتوگو است که هنر میتواند پویا مانده و به تجربههای تازهتر منجر شود. نقد شدن آثار به پیشرفت بهتر آثار کمک خواهد کرد و من بیصبرانه منتظر و آماده شنیدن نقد منتقدین هنری هستم. این نمایشگاه به دعوت گالری هما در تهران به ایران فرستاده شد.»
این هنرمند یادآور میشود: «من در روز اول نمایشگاه پیامها و بازخوردهای بسیاری دریافت کردم و خوشحالم که استقبال خوبی از نمایشگاه صورت گرفته است. لازم به ذکر است که تماشای تابلوها از نزدیک، تجربهای کاملا متفاوت از تماشای تصویر دیجیتال آنهاست؛ چراکه تماشای بافت رنگها و رد قلم از نزدیک، حس زنده خلق اثر را به مخاطب منتقل میکند. توصیه من به علاقهمندان این است که همیشه از نزدیک به تماشای هنر بنشینید؛ فرقی نمیکند آن هنر آثار تجسمی یا موزیک باشد؛ چراکه شنیدن موسیقی نیز در یک کنسرت زنده، تجربه بسیار متفاوتی است از شنیدن آن بهصورت مجازی.»
او در خصوص هدف خود از برگزاری این نمایشگاه اضافه میکند: «هدف من از برگزاری این نمایشگاه، صرفا به اشتراکگذاری تجربهها با نسل جوانتر است و هیچ هدف تبلیغاتی یا تجاری در میان نیست. آثار من باید دیده شوند، نقد شوند و از دل آن نقدها گامی کوچک به جلو برداشته شود تا هنرمندان نسل بعدی، آثار تازهتری ارائه دهند و حرکت ما روبهجلو باشد.»
دوست بیان میکند: «نگاه من به هنر گذشته و شکوه دوران صفوی، نگاهی آمیخته با احترام و حسرت است؛ اما هیچ اعتقادی به بازگشت به گذشته ندارم. هنر عهد تیموری و صفوی مربوط به همان دوران است و همانطور که ما نمیتوانیم لباس آن دوران را تن کرده یا به آن دوران بازگردیم، هنر نیز برای من نه تقلید از سنت است و نه بریدن از آن؛ بلکه ادامه گفتوگویی زنده میان گذشته و امروز
است.»
او خاطرنشان میکند: «من هیچگاه نتوانستهام با زبان هنر کهن، حرف امروزم را بیان کنم؛ همانطور که زبان نقاشی امروز هم نمیتواند بهتنهایی بار معنایی و زیبایی سنت را حمل کند. به همین دلیل، در تلاش برای ترکیب این دو زبان تصویری هستم؛ گفتوگویی میان دو زمان، دو تجربه و دو نوع زیبایی؛ اما این تلاش نه از سر ادعای کشف زبانی تازه است و نه بهقصد نمایش نوآوری. خوشبختانه هنرمندان بسیاری در این حوزه فعال بودهاند و ما نمونههای بسیاری از این دسته کارها داریم. آثار من، تنها تمرینی است برای جستوجو، آموختن و نزدیکتر شدن به حقیقت درونی شخصی خودم. من باور دارم هنرمند همیشه در حال تمرین و یادگیری از گذشته است نه تکرار و من همچنان در حال جستجو و تمرین برای ثبت تصاویری هستم که در ذهن دارم یا در خوابوخیال آنها را میپرورانم.»
