المپیک لندن استثنا بود

اخـتـصـاص این مدال به ورزش کـشــورمان در روزهــای ابـتـدایــی المپیک، امیدواری‌هایی را برای شکسته‌شدن رکورد مدال‌آوری در این دوره ایجاد کرده است. به این بهانه مروری بر عملکرد کاروان ورزشی ایران در دوره‌های گـــذشــــتــــه و رشته‌های مدال‌آور خواهیم داشت.
از همان اولین حضور ایرانی‌ها در مـیـدان بزرگ المپیک، عمده بار مدال‌آوری ورزش ایـــران روی دوش چند رشته سنگینی می‌کند و رشته‌های کشتی و وزنه‌برداری وظیفه مهمی بر عهده گرفته‌اند و در ادامه رشته تکواندو نیز به این جمع اضافه شد.
دوومیدانی نـیـــز یـک‌بـار تجربه مدال‌آوری دارد و تیراندازی از این لحاظ در کنار این رشته رزمی قرار گرفته است.
کشتی آزاد با 5 طلا، 12 نقره، 16 برنز و مجموع 33 مدال بیشترین سهم مدال‌آوری در المپیک را به خود اختصاص داده است.
وزنه‌برداری با 5 طلا، 7 نقره، 5 برنز و مجموع 17 مدال و کشتی فرنگی با 3 طلا، یک نقره، یک برنز و مجموع 5 مدال در رده‌های دوم و سوم مدال‌آوری جای گرفته‌اند.
تکواندو نیز که دیرتر از دو رشته دیگر وارد المپیک شده، 2 طلا، یک نقره و 2 برنز و مجموع 5 مدال کسب کرده است و دوومیدانی نیز یک تک مدال نقره در کارنامه خود دارد و البته تیراندازی که هنوز مسابقاتش در توکیو در جریان است، با تک طلای کسب‌شده از دوومیدانی پیشی گرفت.
روند مدال‌آوری ورزش ایران در المپیک از همان دوره اول حضور آغاز شد و مدال برنز جعفر سلماسی شروعی بر آنچه بود که این روزها امیدوارانه چشم‌انتظار تکرار آن هستیم.
بهترین نتیجه ورزشی ایران در المپیک لندن 2012 به دست آمد و کسب هفت مدال طلا، نتیجه شگفـت‌انگـیزی برای کاروان کشورمان محسوب می‌شود.
در این دوره ورزش ایران عملکرد قابل‌قبولی داشت و به مدال‌های رنگارنگی در رشتـه‌هـای مختلف دست پیدا کرد و در ادامه نیز مثبت اعلام‌شدن تست دوپینگ تعدادی از وزنه‌برداران، باعث شد از لحاظ مدال طلا وضعیت کاروان ایران خـوش‌رنگ‌تر شـود که تمام این مدال‌ها در رشـتــه‌هـــای کشتی و وزنه‌برداری به دست آمد. مجـمـوع مـدال‌هـای به‌دســت‌آمـده در این دوره، رتبه پانزدهمی را برای ورزش ایران به ارمغان آورد که بعید است دست‌کم طی چندین دوره آینده بتوانیم این رکورد را تکرار کنیم.
در المپیک ریو 2016، سه مدال طلا در وزنه‌برداری و کشتی برای ورزش ایران کسب شد تا از لحاظ ارزش مدالی یکی از دوره‌های خوب را پشت سر بگذرانیم؛ زیرا اگر منطقی و واقع‌گرایانه شرایط را در نظر بگیریم، کسب سه قهرمانی رتبه ارزشمندی برای ورزش ایران محسوب می‌شود. این در حالی است که در المپیک پکن 2008 عملکرد کاروان ایران چندان مورد توجه نبود و یک مدال طلا و یک مدال برنز تنها ره‌آورد ورزش ایران از کشور چشم بادامی‌ها بود.
چهار سال پیش از آن در آتن، ورزش ایران شرایط بهتری را تجربه کرد و دو مدال طلا در آتن به گردن ورزشکاران ایرانی انداخته شد و با دو مدال نقره و دو مدال برنز، مجموع 6 مدال به ثبت رسید.
در 16 دوره‌ای که کاروان ورزشی ایران در المپیک شرکت کرده، در هشت دوره آن مدال طلا به دست نیامده است؛ اما در سایر دوره‌های بین یک، دو و سه مدال به دست آمده که سیدنی و ریو با سه مدال طلا پس از لندن هفت طلایی جای گرفته‌اند.
اگر از اولین دوره حضور ورزشکاران ایرانی در المپیک 1948 که با یک مدال همراه بود، بگذریم، المپیک 1988 سئول با تنها یک مدال نقره، ضعیف‌ترین دوره عملکردی ایران به شمار می‌رود.
برای المپیک توکیو، با حذف سهراب مرادی و کیانوش رستمی، در رشته وزنه‌برداری شانس کسب طلا نداریم؛ اما علی داودی از لحاظ رکوردی به مدال نقره نزدیک است.
 در رشته‌های کشتی آزاد و فرنگی نیز چند شانس مدال‌آوری وجود دارد که حسن یزدانی امید اول کاروان ایران محسوب  می‌شود.
در رشته‌های کاراته و والیبال نیز می‌توان نیم‌نگاهی به مدال‌آوری داشت؛ اما در دیگر رشته‌ها، همین که ورزشکاران ایرانی بتوانند بهترین عملکردشان را به ثبت برسانند، کافی به نظر می‌رسد.