به گزارش اصفهان زیبا؛ امروزه بر کسی پوشیده نیست که ژانر کمدی در ایران یکه‌تازی می‌کند و جریان سینمای ایران را به هر سمت‌وسویی که میلش بکشد می‌برد. اما نکته‌ای که قابل تأمل و البته تأسف است، همراهی منفعلانه و بی‌‌اراده مسئولان فرهنگی کشور با این جریان است. البته با توجه به مسیری که سینمای ایران در دوسه‌سال اخیر طی کرده است، تا حدودی می‌توان این حق را به مسئولان سینمایی کشور داد که آن‌ها شاید برای سرپاماندن سینما به نوعی ناگزیر به همراهی شده‌اند.
اما این همراهی افراطی و بدون قاعده به حذف ژانرها، فیلمسازان و البته تماشگرانی منجر شده که علاقه‌ای به شناکردن در مسیر فعلی سینمای ایران ندارند. کسانی که سینما را به مثابه سینما می‌بینند و نه به مثابه یک بازار. نگاه فعلی به مقوله سینما، آن را به مرز فروپاشی کشانده است و چه بسیارند فیلم‌سازانی که دیگر علاقه‌ای به فعالیت در صنعت سینما نداشته و ترجیح می‌دهند با دریافت مبلغی کلان، به جای ساخت یک اثر سینمایی، سریالی در شبکه‌های نمایش خانگی تولید کنند. وقتی از سینمای تک‌ژانری در ایران صحبت می‌کنیم، مصداق بارزش تفاوتی است که سینماها برای مخاطبان ژانرها قائل می‌شوند.
این موضوع کاملا طبیعی و بدیهی است که سالن‌های اصلی هر سینمایی به فیلم‌های پرفروش تعلق گیرد؛ اما این موضوع اصلا طبیعی و منطقی نیست که برای پرفروش‌کردن اثری، تعداد سانس بسیاری در سالن اصلی برای آن در نظر گرفته شود و از دیگر آثاری که استعداد و توانایی جذب تماشاگر دارند، چشم‌پوشی کرد و به آن‌ها سالن‌هایی اختصاص داد که نه ارزش هشتادهزار تومان بلیت را دارند و نه پرده مناسبی که تماشاگر با لذت بتواند به تماشای اثر محبوب خود بنشیند. مخاطب نیز ترجیح می‌دهد به جای آنکه مبلغی گزاف برای سالنی کوچک خرج کند، چندماهی صبر کرده تا اثر از پرده سینما پایین بیاید و راهی بازار شود.
بدین شکل محصول محبوب خود را بدون پرداخت مبلغی به صورت رایگان تماشا می‌کند.البته که سینمای ایران در وضعیت خوبی به سر نمی‌برد و شاید تنها به تعداد انگشتان دست بتوان در این مدیوم اثر تأمل‌برانگیزی مشاهده کرد؛ اما همان تعداد محدود نیز سرنوشت خوبی در اکران ندارند و با داشتن سانس‌های محدود و البته سالن‌هایی کوچک، فروش خوبی نمی‌توان برای آن‌ها متصور بود.در تصاویر زیر شاهد تبعیضی آشکار میان آثار کمدی و غیرکمدی سینمای اصفهان هستید. تصاویری که شامل صندلی‌های زیاد و سانس‌های بیشتر برای فروش‌اند مربوط به فیلم‌های کمدی و تصاویری که نشان‌دهنده صندلی‌ها و سانس‌های کم هستند، مربوط به سینمای غیرکمدی‌اند.
