در نوروز ۱۴۰۳ سینماهای اصفهان به پیشواز فیلمهای چهل و دومین جشنواره فجر رفتند. از اواسط اسفندماه فیلمهای «تمساح خونی»، «بیبدن»، «آپاراتچی»، «آسمان غرب»، «پرویزخان» و «نوروز» روی پرده سینماهای اصفهان به نمایش گذاشته شدند.
علی ثقفی در اولین تجربه تولید فیلم بلند خود، به سراغ یکی از اتفاقهای مهم فوتبالی ایران در دهه 60 رفته است.
فیلم «آپاراتچی» با پرداختی طنز، داستان دلبستگی یک نقاش ساختمان به نام جلیل را به سینما روایت میکند. قربانعلی طاهرفر در دومین اثر سینمایی خود به سراغ یکی از داستانهای واقعی رفته که کمتر مورد توجه بوده است.
انیمه دقیقا همان جایی شکل میگیرد که مناظر سینمایی با تخیل در هم میآمیزند. این مدیوم عجیب و غریب (و بعضاغیر قابل تحلیل) فرهنگ، فناوری و بیان انسانی را با هم ترکیب میکند تا چیزی فراتر یک سرگرمی محض باشد.
نشست تأملاتی در مسائل کنونی سینمای ما با موضوع «مردمیسازی سینما» با حضور احمد مقیمی، مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، در سینما سوره حوزه هنری برگزار شد.
مؤلف کتاب «درآمدی بر حکمت سینما» که راوی یکی از نشستهای جنبی چهلودومین جشنواره بینالمللی فیلم فجر در تالار سوره حوزه هنری بود، با بیان اینکه سینما در فرم نظری و عملی قابلمشاهده است، اظهار کرد: گاهی در هر پژوهش سینمایی تنها به تولید فیلم فکر میکنیم و به جوانبی که در ساخت فیلم تأثیر دارد بیتوجه هستیم.
نشست فکری چهاردهمین جشنواره فیلم فجر اصفهان با عنوان «سینما و روایت قدس» با حضور سید مهدی ناظمی قرهباغ و جمال احمدی در سالن سوره اصفهان برگزار شد.
در بین آثار بهروز شعیبی در مقام کارگردان، آغوش باز ضعیفترین است. ضعف اصلی مربوط به فیلمنامه است که در آن شخصیتها خوب جان نگرفتهاند و پشتوانه ندارند تا در ذهن مخاطب جایی برای خود باز کنند. ریتم فیلم بسیار کند است و تا بیست دقیقه ابتدایی حتی هنوز مشخص نشده که فیلم میخواهد از چه بگوید.
بعد از مدتها فیلمی از سینمای گیشهپسند بدنه سینمای ایران دیدیم؛ فیلمی که بدون جانکندن مخاطب قصهاش را تعریف میکند؛ فیلمی که نه شعار اجتماعیبودن دارد و نه شعار هنریبودن؛ فیلمی کمادعا از کارگردانی که بارها ثابت کرده کارش را بهخوبی بلد است.
در چهلودومین جشنواره بینالمللی فیلم فجر و چهاردهمین جشنواره فجر اصفهان با توجه به فیلمهایی که به جشنواره اصفهان ارائه شد، مروری گذرا بر سه فیلم «دروغهای زیبا»، «شهسوار» و «نبودنت» میکنیم.
دومین ساخته حسین نمازی در سینمای کمدی اجتماعی واقعا یک کپی از فیلم اول او در همین سبک، یعنی «شادروان» است؛ همان شخصیتها، همان فقر و همان خنده تلخ حاصل از فقر و نداری، همان مرگ یکی از بزرگان خانواده و نهایتا همان لوکیشن.
محمود کلاری، فیلمبردار نامآشنای سینمای ایران، خالق فیلم «تابستان همان سال» است. او جهان ذهنی خودش را در این فیلم به تصویر کشیده است.