به گزارش اصفهان زیبا؛ خواهرها برادرهایشان را دوست دارند، خیلی دوست دارند. من خودم بارها دیده‌ام که دخترکم با بردار کوچکش گلاویز می‌شود و حسابی باهم تنش دارند؛ اما نمی‌گذارد کسی چپ نگاهش بکند و بارها و بارها گفته که داداشی عشق منه و از من به‌خاطر به دنیا آوردنش تشکر کرده. دخترم نمونه کامل یک خواهر مهربان است.
مثلا وقت‌هایی که برادرش سرما خورده باشد، با تمام وسواسی که دارد، بینی برادرش را با دستمال پاک می‌کند. یا مثلا خوب بلد شده که با دماسنج، دمای تب برادرش را اندازه بگیرد و به من اعلام کند که تب دارد یا نه. گاهی اوقات خوراکی‌هایش را هم با برادرش شریک می‌شود؛ هرچند با دلخوری باشد؛ اما فقط حاضر است به برادرش یک تکه کیک شکلاتی بدهد یا چند قُلُپ از آب‌میوه‌اش را.
دخترم برادرش را خیلی دوست دارد. برادرش هم همین‌طور است. غذا را فقط از دست خواهر می‌خورد، با خواهرش می‌دود، دوست دارد کنار او بخوابد و تمام حرکاتش را تقلید بکند.
اولین اسمی که یاد گرفت، بعد از بابا اسم خواهرش بود من هر دوتایشان را درست به یک اندازه دوست دارم. درست به یک اندازه.
به قول دخترم مثل یک مساوی که خط بالایی‌اش دخترم است و خط پایینی امیرحسینم.
در طول تاریخ هم که نگاه کنی؛ خواهرها خیلی دلسوز برادرشان بوده‌اند. یکی نگران تب کردنش، یکی نگران مفقود شدن استخوان و جنازه برادرش در اروندرود و یکی هم نگران اینکه این خواهر آخری می‌رفته روی یک جایگاه و دائم سر می‌کشیده و نگاه می‌کرده تا ببیند برادرش بین لشکر دشمنان هنوز زنده است یا نه؟ خیلی زخم برداشته؟ انگشترش هست؟ توی دستش هست؟ لباسش پاره و خونی نشده باشد! این خواهر آخری خواهر تمام مردان آزاده جهان است.
انگار که بعد از دیدن یک دنیا سختی گفت به جز زیبایی هیچ چیزی ندیدم! این یکی، این خواهر آخری، خواهر و پرستار تمام مردان آزاده جهان است؛ زینب (س) ….
