به گزارش اصفهان زیبا؛ تصور کنید کل ناوگان حملونقل عمومی یک کلانشهر مثل اصفهان با نزدیک به 1000 دستگاه اتوبوس و 18 هزار دستگاه تاکسی، سرویس مدارس، آژانس و…، تماما برقی باشد؛ در این صورت نهتنها در خصوص مصرف سوخت، بلکه آلایندگیهای هوا و صوت، وضعیت حملونقل و حالوروز شهر، بهگونهای دیگر خواهد بود.
گرچه همچنان برای کلانشهری مثل اصفهان، سهم آلایندگی ناشی از فعالیت اتوبوسها در ناوگان حملونقل عمومی با مصرف ۸۰ هزار لیتر گازوییل در روز در مقابل بیش از دو میلیون لیتر مصرف گازوییل در همین شهر و تردد بنزین سوز 700 تا 800 هزار خودروی شخصی در جغرافیای همین دیار عددی ناچیز است و شاید خود این خودروها و سایر منابع متحرک هم در سهم کلی آلایندگی متهم ردیف اول نباشند! یا دستکم همه ایام سال اینطور نباشد! اما نباید ازنظر دور داشت برقیسازی خودروها که با تاکسیها شروع شده یک گام جدی برای تحولخواهی از تردد بنزین و گازوییل پایه به سمت حرکت برق پایه است.
این دیگر یک تعارف نیست که برخی خودروسازان مطرح تا پنج یا شش سال دیگر با بنزینیها خداحافظی میکنند و این حرکت دومینووار پنج سال اینطرف و آنطرف به شبکه خودروسازی جهان میرسد و مدیریت شهری بهخوبی دریافته است که شهر را باید برای آن زمان، آماده کرد. ایستگاههای شارژ خودروهای الکتریکی شاید یکی از نخستین گامها برای نشان دادن عزم مدیریت شهری است؛ گامی که از صفه شروع شد و در ادامه به خیابانهای فرایبورگ و میدان بزرگمهر میرسد یعنی هشت ظرفیت شارژ خودرو تا اول بهمن و این عدد تا اسفند همین امسال روبهجلوتر هم میرود. بههرحال زیرساختها باید فراهم شود؛ همانطور که میزبان برای میهمان آماده میشود.
از طرف دیگر این آینده، زنجیرههای اقتصادی و فناورانه زیادی دارد. بزرگراه شهید چمران را تصور کنید. در دو ضلع شمال و جنوب آن، تقریبا تمامی خدمات مربوط به انواع خودروهای سبک ارائه میشود؛ مکانیکی، زیروبندسازی، تراشکاری، باتریسازی، رنگ و صافکاری تا نمایشگاههای خریدوفروش خودرو که در نوع خود سهمی از کسبوکارها و اقتصاد شهر را به خود اختصاص دادهاند.
با پیشرفت صنعتی خودروهای برقی، میتوان تصور کرد که زنجیره اشتغال و نیاز بازار کار متفاوت خواهد شد و حرکت امروز برای خوشآمد به ۵۰ تاکسی برقی در نصف جهان بهنوعی آمادهکننده بستر مناسب برای کسبوکارهایی است که در آینده اجتنابناپذیر میشوند. الگوی رفتاری کشورهای اطراف نیز مؤید احترام به روند برقیسازی است. عربستان در نظر دارد تا سال 2030، 30 درصد همه وسایل نقلیه خود را برقی کند و با این راهبرد به کاهش 50 درصدی آلایندههای مرتبط دست یابد. همچنین قرار است تا سال 2030 تعداد 5000 ایستگاه شارژ سریع در این کشور احداث شود. هرچند این مسیر بیدست انداز نیست! یکی از مسائل مهم دمای بالای هوا و عملکرد باتریها و خودروهای برقی است و از طرفی ایجاد این خطوط تولید نیازمند پشتوانههای معدنی و منابع اولیه است که لزوما در این کشور فراهم نیست.
ترکیه در نظر دارد تا سال 2030، 2.5 میلیون وسیله نقلیه برقی در شبکه معابر خود داشته باشد. هند هم در نظر دارد تا سال 2030، 64 درصد انرژی فسیلی مصرفی در بخش حملونقل خود را کاهش دهد و به ضریب نفوذ 30 درصدی خودروهای برقی دست یابد. مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی در دو گزارش به بررسی خودروهای برقی و برقیسازی حملونقل پرداخته است.
این گزارش با بررسی تجارب کشورهای مختلف از یکسو و احصای وضعیت داخل به الزاماتی میرسد که جهت ورود و نقشآفرینی کشور در زنجیره ارزش بینالمللی خودروهای برقی مؤثر است که عبارتاند از: الزامات طراحی راهبرد کلان؛ الزامات اجتماعیاقتصادی؛ الزامات روابط بینالملل و توسعه زنجیره تأمین؛ الزامات حوزه زیرساخت، انرژی و محیطزیست؛ الزامات حوزه حملونقل و الزامات توسعه صنعتی.
بااینحال آیندهای را تصور کنید که پنل های خورشیدی بر روی پشتبام خانهها بهصورت فراگیر نصب شده و افراد بخشی یا تمامی برق مصرفی خود را بهصورت «خودتأمین» فراهم کرده و خودروهایشان را نیز شارژ میکنند و حتی به شبکه سراسری برق، برق میفروشند! ازاینروست که این خودروها را بایستی بازیگرانِ بازیگردان نامید. میدان بازی هم در گام اول فراهم شده است و ورود 50 دستگاه تاکسی برقی به نصف جهان شروع یک اراده جدی برای اتفاقات متفاوتی است که رقم خواهد خورد.