درحالیکه چندروز دیگر به برگزاری جشنواره بینالمللی فیلم کودکان و نوجوانان در اصفهان باقی مانده است، عوامل جشنواره و مدیران شهری نشست صمیمانهای با سینماگران در باشگاه شماره 2 شهرداری اصفهان برگزار کردند.
جشنواره بینالمللی فیلمهای کودکان و نوجوانان اصفهان تا کنون طی سی و چهار دوره برگزار شده است که دوره آخر این جشنواره به دلیل شرایط متأثر از پاندمی کرونا در کشور، به صورت همزمان در تهران، اصفهان و همین طور شهرهای دیگر در قالب مجازی برگزار شد و فقط فیلمهای بلند سینمایی در یک سالن در تهران و اصفهان با رعایت پروتکلهای بهداشتی به نمایش درآمدند. اینکه در سالهای اخیر چه تجربههایی از این جشنواره حاصل شده و چه آیندهای را میتوان برای آن متصور بود موضوع گزارشی است که با «هامون شیرازی» مدیر خانه جشنواره در سی و چهارمین جشنواره بین المللی فیلمهای کودک و نوجوان در اصفهان، «نفیسه قانیان» رئیس اداره ارتباطات رسانهای شهرداری اصفهان و «مهدی سجادزاده» مسئول دبیرخانه سی و چهارمین جشنواره بینالمللی فیلمهای کودکان و نوجوانان اصفهان به آن پاسخ دادهاند.
آیین پایانی سیوچهارمین جشنواره بینالمللی فیلمهای کودکان و نوجوانان چهارشنبه بیستویکم مهرماه ساعت 18:30 در تهران با پخش بخشهایی از فیلم مریم و میتیل ساخته شادروان فتحعلی اویسی آغاز شد. سپس علی قاسمزاده، شهردار اصفهان، در پیامی ویدئویی گفت: «اکثر هنرمندان ما هنرمندان ارزشمندی هستند که برای ارتقای هویت ملی و هویت اجتماعی و دینیشان فیلم میسازند و من از اصفهان، شهر فرهنگ و هنر، از همه هنرمندان به خصوص عزیزانی که در عرصه کودک فعالیت میکنند، تشکر میکنم.»
بیمارستان کودکان امامحسین(ع) در یکی از روزهای جشنواره کودک و نوجوان میزبان شهردار کلانشهر اصفهان شد. به گزارش ایمنا، شهردار اصفهان با حضور در بیمارستان تخصصی کودکان امامحسین(ع) در جشنی که به مناسبت سیوچهارمین جشنواره کودک و نوجوان اصفهان برگزار شده بود، شرکت کرد.
فیلم «میان صخرهها» مختار عبداللهی اثری است که هم به لحاظ نوع روایت بداعتی فرمال دارد و هم بر خلاف دیگر اوقات در سینمای ایران توانسته دو بازیگر کودک و نوجوانش را در بیشتر دقایق فیلم در مقابل دوربین قرار دهد؛ اتفاقی که میتوانست موجب حوصله سر بردن مخاطب شود ولی تمهیداتی که در ساختار اثر به کار گرفته شده مانع این امر میشود.
امسال هم ماه مهر علاوهبر اینکه برایمان نوید روزهای خنک و زردی درختان و بازشدن مدرسهها باشد، همراه با شعفی بود که در آن خبر از آمدن دوباره جشنواره فیلم کودک و نوجوان میداد، جشنوارهای که شهر را با خودش همراه میکرد و هر بزرگسالی همراه کودکش، کودک میشد. در ایامی که کرونا دل و دماغی برایمان نگذاشته بود، برگزاری جشنواره یادمان آورد که میتوانیم چشممان را ببندیم و به وسیله خیالی که داریم خودمان را در جایی بگذاریم که دلمان میخواهد؛ سرزمینی که بیماری نیست، سرزمینی که هیچ کودکی در آن کشته نمیشود، سرزمینی که افراد در آن شاد هستند و همدیگر را دوست دارند. جشنواره فیلم کودک و نوجوان زنگ تفریح جانانهای است که هرسال منتظریم صدایش را بشنویم و به سمتش بدویم.
تولدش در اصفهان برگزار شد با مصوبه هیئت دولت وقت و در اوج جنگ. همه مسئولانی که به تاریخ معاصر علاقهمند هستند در لابهلای مصوبات دولت در سال 61 میتوانند مهر و امضای آن را به عیان ببینند. اصلا جشنواره آمد تا گامهای دیپلماسی فرهنگی را با تکیه بر پایتخت فرهنگ و هنر ایران اسلامی برای کشور محکمتر کند. حالا جشنواره فیلمهای کودکان و نوجوانان که مهر مالکیت اصفهان را بر پیشانی دارد 34 ساله شده و باید جاافتادگی را تجربه کند؛ اما گویا هنوز به بلوغ نرسیده و راه درازی در پیش دارد. هرچند شیوه اجرای آن از شش سال پیش تغییر کرده و امروز اصفهان از جایگاه تدارکاتی و عابر بانک جشنواره خارج شده و سیاستگذاری هم میکند، بااینحال سخنگوی شورای شهر اعتقاد دارد که پـوســـتانــدازی بـرایــش واجــب است.
امسال در سیوچهارمین جشنواره بینالمللی فیلمهای کودکان و نوجوانان اصفهان شاهد حضور بیش از پیش فیلمسازان اصفهانی هستیم، فیلمسازانی که یا برآمده از اصفهان هستند و یا در شهر اصفهان همچنان ساکن بوده و فیلمهای خود را در این شهر ساختهاند. در این دوره از جشنواره، مهسا امیری با فیلم کوتاه داستانی «دوچرخهباز» و متین رکن با فیلم کوتاه «منم سمیرا» حضور دارند. کریم رناسیان، مختار عبدالهی، وحید پاکزاد و امیرحسین عنایتی به ترتیب با فیلمهای بلند «راز قلعه»، «میان صخرهها»، «اشکنه» و «تیام» حاضرشدهاند. مسعود قدسیه، محسن صالحی فرد، سیداحمد جعفریان و ریحانه کاوش نیز در بخش پویانمایی کوتاه به ترتیب با آثار «کیمیاگر»، «گنج واقعی»، «پرندهباز» و «شبح ترسو» شرکت کردهاند.
عصر جمعه است. ونهای خبرنگاران نوجوان روبهروی سالن اجلاس میایستند و مسافران آن پیاده میشوند. نوجوانان، پر از نشاط و انرژی و شاد با فرمهای یک شکل وارد سالن محل برگزاری مراسم افتتاحیه سیو چهارمین جشنواره بینالمللی فیلم کودکان و نوجوانان میشوند. فرش قرمزی تا در ورودی پهن شده است، تصویر کودکان با شکل و شمایل مختلف در مسیر قرار گرفته، کودکانی با لباسهای محلی، ماسک بر چهره… حتی کودکی که روی ویلچر نشسته… همگی متفاوت هستند؛ اما یک وجه مشترک دارند، شباهتی که به وضوح دیده میشود! لبخندشان!
سی وچهارمین جشنواره فیلمهای کودکان و نوجوانان، این روزها در بسیاری از استانهای کشور با مرکزیت اصفهان، در حال برگزاری است. اتفاق مهم جشنواره امسال، یکی کاهش آثار بخشهای اصلی جشنواره است که سبب شده تا فیلمها به صورت چرخشی در دو سینمای شهر (فلسطین و ساحل) به نمایش گذاشته شوند و دیگری، حذف سینماهای مردمیاست. امسال به دلیل کرونا، هیچ بلیتفروشی برای فیلمهای جشنواره صورت نمیگیرد و تمامیفیلمها تنها برای داوران، اهالی رسانه و نابینایان نمایش داده میشود.
فیلم «داستان هزار و یک روز» ساخته حبیب احمدزاده است که در پرونده کاریاش ساخت مستندهای «آخرین تیر آرش»، «موج زنده» و «مجسمه دنیا» دیده میشود. او این بار سعی داشته با آشناییزدایی و ارائه شکل جدیدی از مستندسازی با همکاری کشور ژاپن دست به ساخت اثری با نحلههای فکری خود که درونمایهای صلحآمیز دارد، بزند. گرچه اولین نقدی که میشود نسبت به این کار داشت، قرار دادن صدا روی اغلب تصاویر آنهم به شکلی کودکانه است.
«بلیط» در نگاه نخست، بهخاطر بهرهمندی از نام «سیدعلیرضا سجادپور» در مقام تهیهکننده، به یکی از فیلمهای کنجکاوبرانگیز جشنواره این دوره تبدیل شده است. فیلمی که سجادپور سالها پس از فراغت از مسئولیت در اداره نظارت و ارزشیابی وزارت ارشاد و سازمان سینمایی، حالا در قامت یک تهیهکننده ساخته تا بازگشتی دوباره به جریان تولید حرفهای سینما داشته باشد.