به گزارش اصفهان زیبا؛ در سومین شب از سی‌وهفتمین جشنواره بین‌المللی فیلم کودک و نوجوان، در یکی از سالن‌های سینمای سیتی‌سنتر اصفهان نشسته بودم.
فیلمی در حال اکران بود که برچسب «ویژه نوجوانان» داشت، اما وقتی نگاهی به دور سالن انداختم، بیشتر چهره‌هایی را دیدم که شاید هنوز به سختی کلاس دوم یا سوم ابتدایی را تمام کرده‌اند.
نمی‌دانم شاید تعریف «نوجوان» تغییر کرده، یا شاید هم والدین آمده‌اند تا نحوه تعامل با نوجوانان آینده‌شان را تمرین کنند!
با همان چشم انداختن اول دیدم حدود یک‌سوم سالن پر است که نسبت به سال گذشته این رقم امیدوارکننده به نظر می‌رسید.
یادم می‌آید پارسال در سینمای چهارباغ، صندلی‌های خالی بیشتر از تماشاگران بودند.
امسال این‌طور به نظر می‌رسید که تغییر محل اکران فیلم‌ها، به‌خصوص انتقال بخشی از نمایش‌ها به سیتی‌سنتر، نتیجه مثبتی داشته است.
موضوعی که آمارها هم آن را تایید می‌کنند؛ در حالی‌که سال گذشته یکی از سینماهای اکران مردمی در مجموع حدود ۲۰۰ تا ۲۵۰ بلیت فروخته بود، حالا سیتی‌سنتر در همین مدت بیش از ۳۵۰ بلیت فروخته است.
تازه این رقم بدون در نظر گرفتن دعوت‌شدگان ویژه‌ای است که با کارت‌های مخصوص وارد سالن می‌شوند و درواقع بلیتی تهیه نمی‌کنند.
فیلم که تمام شد، جمعیت آرام‌آرام از سالن بیرون رفت. از مسئول اکران درباره وضعیت این روزها پرسیدم، شانه بالا انداخت و گفت: «اتفاق خاصی نیفتاده، برای ما مثل بقیه اکران‌ها بود.»
مثل اینکه تنها تفاوتش چند ویژه‌نامه‌‌ای بود که روی کانتر فروش قرارا داده بودند تا شاید کسی آن را بخواند.
همین نکته باعث شد در راه خروج کمی بیشتر به اطرافم نگاه کنم؛ هیچ نشانه‌ای از جشنواره در فضای سیتی‌سنتر پیدا نکردم.
نه بنری، نه پوستر رنگارنگی، نه حتی المانی کوچک که رهگذری را کنجکاو کند.
شاید اگر تبلیغات در مکان‌هایی مثل هایپراستار یا ورودی مرکز خرید بیشتر بود، بسیاری حتی بدون برنامه‌ریزی قبلی، برای دیدن فیلم‌های کودک و نوجوان به اینجا می‌آمدند.
