نقاشِ بودن

یکم: نمایش مرور آثار نوشین نفیسی است. آمدم موزه هنرهای معاصر تا یک بار دیگر کارهای نوشین نفیسی را ببینم. چقدر هم خوب شد. رنگ کرونایی اصفهان قرمز شده. موزه از فردا تعطیل است. در بازدید قبلی فکر کرده بودم تنها راهی که برای نوشتن درباره آثار نفیسی هست این است که بنشینی وسط هر مجموعه و خودت را بچلانی تا عصاره تأثراتت بچکد روی صفحه‌کلید. کارها آن‌قدر زیاد و نشانه‌ها و معانی آن‌قدر متکثرند که از این سالن به سالن بعدی هر چه نقش است در ذهن تاب می‌خورد و در هم می‌پیچد و محو می‌شود. چنین صورتی از سرگردانی مخاطب در مواجهه با نمایش مرور آثار تا حد زیادی طبیعی است؛ در یک آن با یک عمر مواجه می‌شوی. در اینطور نمایش‌ها گرفتاری مخاطب با سندرم استاندال1  حتمی است.

چهره | نوشین نفیسی؛ هنرمند هنر معاصر