تعطیلات و تبعات!

عمده مشاغل اصفهان مثل هر جای دیگر کشور مشمول قانون تعطیلات شبانه کرونایی شده‌اند، جز مشاغل صنعتی و کارگاهی که معمولا با غروب آفتاب از حجم فعالیتشان کاسته می‌شود یا پایان روز کاری‌شان اینگونه رقم می‌خورد. از جمله این مشاغل می‌توان به صنف ساختمانی کارها، فنی‌کارها مانند تعمیرگاه‌های ماشین، کشاورزی و مشاغل مرتبط با آن و شغل‌هایی که به طور عمده در آن‌ها تجمعی ایجاد نمی‌شود اشاره کرد. از سوی دیگر، شاغلان در شهرک‌های صنعتی و کارخانه‌ای نیز شامل این تعطیلی نمی‌شوند و اگرچه آن‌ها نیز در این دوران متحمل ضرر شده‌اند، با تعطیلات شبانه کرونایی چیزی را از دست نمی‌دهند. دیگر مشاغل اما معمولا با غروب آفتاب و آزادشدن مردم از قید فعالیت‌های روزانه تازه جان می‌گیرند. از جمله این مشاغل می‌توان به برخی شغل‌ها مانند صنف اغذیه‌فروش‌ها، صنف لباس و کفش‌فروش‌ها، صنف کافه و کافی‌شاپ و آب میوه و تنقلات‌فروش‌ها و مشاغلی که معمولا شامل بازارگردی و پاساژگردی می‌شوند اشاره کرد. مهم‌ترین این مشاغل اما شغل‌هایی هستند که نه‌تنها از لحاظ عدم خریدوفروش متضرر می‌شوند، بلکه اجناس آن‌ها نیز تنها با یک روز ماندن از بین می‌رود و مشتری خود را از دست می‌دهد. از جمله این شغل‌های حساس می‌توان به قنادی‌ها اشاره کرد. بنابراین به سراغ یکی از این قنادی‌های معتبر در حوالی دروازه‌دولت می‌روم و نظر او را درباره تعطیلات شبانه کرونایی جویا می‌شوم. او می‌گوید: «قنادی‌ها صبح شیرینی و کیک خود را تولید می‌کنند و دستپختشان بعدازظهر و در ساعات شب آماده می‌شود، بنابراین مشتری هم معمولا در همین ساعات برای خرید مراجعه می‌کند.»
 او با ابراز نگرانی می‌افزاید: «در صورتی که زمان کاری قنادی‌ها از ساعت ۱۸ به بعد متوقف شود، محصول کاری امروز آن‌ها به فردا خواهد رسید و مشتریان شیرینی مانده روز قبل را نمی‌خرند و انتظار شیرینی و کیک تازه دارند، به‌همین خاطر، زیان محدودیت فعالیت این صنف از سویی سلامت مردم را تهدید می‌کند و از سوی دیگر، باعث تحمیل ضرر هنگفتی به شیرینی‌فروش‌هــــــا می‌شود.» او با اشاره به ماندن شیرینی روی دست قناد می‌گوید: «زمانی که شیرینی روی دست قناد بماند، او قادر به تأمین هزینه‌های خود نخواهد بود، بنابراین ناچار به تعدیل نیرو و کاهش تعداد کارگرانش می‌شود، پس بهتر است زمانی که مسئولان برای فعالیت صنوف تصمیم می‌گیرند، از کارشناسان این حوزه نظرخواهی کنند.» این قناد همچنین معتقد است: «می‌توان کافه یا قهوه‌‌خانه را محل اجتماع افراد و افزایش خطر شیوع کرونا دانست، اما مردم هنگام خرید شیرینی در مغازه توقف زیادی ندارند و این کار خطر شیوع بیماری را افزایش نمی‌دهد. از طرفی هم استقبال مردم از خرید اینترنتی شیرینی ضعیف است و ترجیح می‌دهند آن را در قنادی بخرند.» با به میان‌آمدن نام کافه‌ها به سمت ارگ جهان نما می‌روم که چندین کافه در آن هست. با یکی از آن‌ها که از کافه‌های پرسابقه این منطقه است وارد گفت‌وگو شده و نظرش را درباره اعمال تعطیلی صنوف جویا می‌شوم. او با بیان اینکه در هشت ماه گذشته نزدیک به چهل میلیون تومان متضرر شده است می‌گوید: «آنچه دار و ندارم بود و اندوخته بودم را برای اجاره مغازه و اجاره خانه و تأمین هزینه‌های جاری و جورکردن حقوق شاگرد از دست دادم و با این قیمت‌های سرسام‌آور مواد غذایی درمانده‌ام که چگونه باید ادامه بدهم، آن وقت تازه بعد از قرنطینه و محدودیت‌های آن‌چنانی تازه باید به مدت یک ماه هم از بازار شبانه‌ام محروم باشم.» او ادامه می‌دهد: «کار کافه اصلا یک کسب شبانه است و مردم معمولا از پنج و شش عصر تا آخر شب می‌آیند، اما اینگونه رسما یعنی این ماه هم مانند ماه رمضان که تعطیلیم و ماه‌های محرم و صفر که در بازار خبری نیست، فعالیتی نخواهیم داشت درحالی که دست‌کم ما ماهیانه 9 تا 10 میلیون تومان هزینه داریم و اگر وضعیت به همین منوال پیش برود ورشکست خواهیم شد.» از ارگ بیرون می‌آیم و به سراغ یک فروشگاه لوازم خانگی می‌روم و بدون معطلی نظر مالک فروشگاه را درباره محدودیت‌های جدید کرونایی می‌پرسم. او با ابراز ناراحتی از تبعیضی که در میان فعالیت صنوف مختلف وجود دارد، می‌گوید: «محدودیت فعالیت برای صنوف باید شامل همه صاحبان واحدهای صنفی غیرضروری باشد و اگر قرار بر تعطیلی نیمی از بازار در ساعات شب است، باید همه مشاغل به صورت یکسان شامل آن شوند.» او ادامه داد: «مردم معمولا در طول روز گرفتاری‌های خودشان را دارند و عصرها به بازار می‌آیند، اما اینگونه ما بازارمان را از دست می‌دهیم. عده‌ای می‌گویند مردم باید به خرید اینترنتی روبیاورند اما آن‌ها تمایلی به خرید اینترنتی لوازم خانگی ندارند و ترجیح می‌دهند جنس را از نزدیک دیده و از کیفیت آن یقین حاصل کنند.» این فروشنده لوام خانگی در پایان می‌گوید: «چه تفاوتی بین مشاغل فنی با فروش لوازم خانگی یا حتی فروشگاه‌های زنجیره‌ای موادغذایی که از مشتری غلغله می‌شود وجود دارد؟ چطور است که آن‌ها می‌توانند کار بکنند و ما نه؟ آیا این عین تبعیض نیست؟!»