در بازگشت عسگری از مسابقات جهانی برنامه استقبالی برای او از سوی هیئت بدنسازی و پرورش اندام استان تدارک دیده نشد تا جمعی از فعالان این رشته در اقدامی خودجوش، طی مراسمی از این مربی تجلیل کنند. بازگشت از مسابقات جهانی بهانهای شد تا گفتوگویی با این مربی باسابقه داشته باشیم.
از مسابقات جهانی نروژ بگویید. تیم ملی ایران با چند ورزشکار عازم این رویداد شده بود؟
رقابت های جهانی نروژ با شرکت 400 ورزشکار از سراسر جهان برگزار شد و به دلیل اینکه حکم انتخابی world game را داشت، از اهمیت زیادی برخوردار بود. world game هر چهار سال یکبار برگزار می شود و تاکنون ورزشکاری از کشورمان نتوانسته جواز حضور در این رقابتها را کسب کند. در مسابقات جهانی نروژ کشورهای اوکراین، سوئد، آمریکا و روسیه با قدرت در این رویداد شرکت داشتند و چندین رکورد نیز شکسته شد. برای این مسابقات سختگیریهای زیادی در خصوص بحث دوپینگ انجام میشد؛ به طور نمونه نادوی ایران از مصطفی یزدانی در منزل تست دوپینگ گرفت و قبل از شروع مسابقات نیز همه تیمها موظف بودند هتل محل اسکانشان را به مسئولان برگزاری مسابقات اعلام کنند تا وادا امکان تست سرزده داشته باشد.
از عملکرد تیم ایران در این مسابقات رضایت دارید؟
تیم ایران سال 2001 به مسابقات جهانی فنلاند اعزام شده بود و در این بیست سال، اعزام رسمی دیگری به رقابتهای جهانی نداشتیم. بضاعت تیم ما از لحاظ فنی در همین حد بود و از لحاظ فنی از دنیا عقب هستیم. ضمن اینکه شرایط آبوهوایی نروژ نیز مشکلاتی برای تیم ایجاد کرده بود. جا دارد از رئیس فدراسیون بدنسازی و پرورش اندام و فرشید سلطانی، رئیس کنفدراسیون پاورلیفتینگ آسیا بابت حمایتهای صورتگرفته برای اعزام تیم تشکر کنم و امیدوارم ورزشکاران ما بتوانند جواز حضور world game را به دست بیاورند.
شرایط آمادهسازی تیم ملی چگونه بود؟
متأسفانه تشکیل تیم و برپایی اردوهای تدارکاتی بهوقوع پیک پنجم کرونا خورد و شرایط در تهران بحرانی بود و نتوانستیم اردوی متمرکزی داشته باشیم؛ اما بهطور آنلاین با ورزشکاران در ارتباط بودم و تمرینات آنها را زیرنظر داشتم.
برای حضور داوران همراه تیم ملی اجباری وجود دارد یا روند اعزام داوران ربطی به حضور تیم ملی ندارد؟
بر اساس قوانین فدراسیون جهانی پاورلیفتینگ، اگر تیمی بخواهد در ردهبندی تیمی قرار بگیرد، ملزم است دو داور همراه تیم اعزام شود؛ اما داوران نیز می توانند با هزینه شخصی شرکت کنند.
به عنوان داور در چه رویدادهایی قضاوت کرده اید؟
در مسابقات جهانی 2015 فنلاند، داور درجه دو بودم، در رقابتهای 2017 بلاروس، داور و عضو هیئت ژوری مسابقات بودم. در مسابقات جهانی آفریقای جنوبی 2017 به عنوان داور حضور داشتم و موفق شدم درجه یک داوری را کسب کنم و در رقابتهای جهانی 2021 نیز داور و عضو هیئت ژوری بودم. در مسابقات آسیایی متعددی نیز از سال 2011 تاکنون داوری کردهام.
شرایط امروز پاورلیفتینگ ایران را چطور ارزیابی میکنید؟
پاورلیفتینگ ورزش نوپایی در ایران است و سال 75 اولین دوره مسابقات این رشته در اراک برگزار شد و سال 87 نیز اولین تیم ملی ایران اعزام شد. تیم پاورلیفتینگ ایران سال 2006 قهرمان آسیا شد و از آن زمان تاکنون در پاورلیفتینگ و پرس سینه همواره رتبه اول یا دوم را در اختیار داشته ایم. موقعیت فعلی پاورلیفتینگ ایران را مدیون فرشید سلطانی هستیم. او اولین ایرانی است که بدون هیچ حمایت داخلی، رئیس کنفدراسیون پاورلیفتینگ شد. کار مهم سلطانی تلاش برای اعطای مجوز شرکت کشورهای اسلامی در رویدادهای بینالمللی پاورلیفتینگ است.
استقبال از این رشته در کشور چگونه است؟
استقبال از پاورلیفتینگ بسیار خوب است. در مسابقات پاورلیفتینگ قهرمانی کشور بانوان که در یاسوج برگزار شد، نزدیک به 400 نفر حضور داشتند. در بخش مردان نیز وضعیت پاورلیفتینگ استان بسیار خوب است؛ اما متأسفانه به دلیل نحوه مدیریتها، ورزشکاران ما ناچار شدهاند برای دیگر شهرها مسابقه بدهند و هیئت بدنسازی اقدامی برای بازگشت این ورزشکاران انجام نداده است. در هیئت بدنسازی استان، شخص رئیس هیئت به واسطه شغلش حضور فیزیکی ندارد؛ در صورتی که هر سیستمی نیاز به لیدر و رهبری دارد که به صورت سیستماتیک اداره شود. اصفهانیهایی که در فدراسیون مسئولیت دارند، در هیئت اصفهان کارهای نیستند، همچنان من مسئول کمیته پاورلیفتینگ فدراسیون هستم اما پنج سالی است هیچ رابطه ای با هیئت استان ندارم؛ زیرا هیئت سلیقهای اداره می شود. در همه دنیا تلاش میکنند مدیریت در اختیار افراد متخصص و نخبه آن کار باشد؛ اما در هیئت بدنسازی اصفهان اینگونه نیست.
این سوال پیش میآید که چرا جامعه بدنسازی استان دو سال قبل در انتخابات هیئت بدنسازی اتفاق نظر برای رأی آوردن گزینه ای از بین خودشان نداشتند؟
با این نظر کاملا مخالفم؛ زیرا اتفاق نظر با لابیگری متفاوت است. مسئولان ورزشی فکر میکنند جامعه بدنسازی نخبه و تحصیلکرده ندارد؛ در صورتی که تحصیلکرده و نخبه زیادی داریم. اما وقتی لابیگری شده و انتخابات تشریفاتی میشود، چه کاری میتوان کرد. از سال 84 که هیئت بدنسازی و پرورش اندام استان تشکیل شد و ریاست آن را آقای پرورش برعهده داشت، به مدت هشت سال متوالی هیئت برتر کشوری بودیم. سال 94 که آقای یارمحمدیان مسئولیت هیئت را برعهده گرفت، اعلام کرد با افتخار هیئت دوم برتر کشوری شده ایم، اما این هیئت هشت سال هیئت برتر کشوری بود. الان فردی در هیئت بدنسازی و پرورش اندام استان، چهار ابلاغ مسئولیتی دارد، یعنی در این هیئت این قدر دچار کمبود نخبه شده ایم. هیئت بدنسازی و پرورش اندام در این سال ها به سمت و سوی سیاسی رفته است و در حال حاضر هم منتظر تعیین تکلیف هیئت هستیم.
از چه لحاظ؟
پس از اشکالاتی که به مجمع انتخاباتی هیئت بدنسازی و پرورش اندام استان وارد شد، هجدهم مهر دادگاه تجدیدنظر حکم ابطال مجمع انتخاباتی اسفند 98 را تأیید کرد و ادارهکل ورزش و جوانان ملزم به معرفی سرپرست است؛ اما هنوز اقدامی صورت نگرفته و گویا نمیخواهند قبول کنند که مرجع قضایی حکمی صادر کرده و باید به آن تمکین کنند. جامعه بدنسازی اصفهان مظلوم واقع شده و بسیاری از فعالان این رشته را کنار گذاشتهاند. از مسئولان استانی میخواهم به داد جامعه مظلوم این رشته برسند. چرا شهرضا که جزو شهرستانهای برتر ایران در رشته بدنسازی است، چهار سال است با سرپرست اداره می شود، آن هم در حالی که رئیس اداره ورزش شهرضا، فردی را معرفی کرده اما نمیخواهند برای او حکم بزنند؟
اختلاف شما با هیئت از کجا شکل گرفت؟
من جزو اعضای مجمعی بودم که به حسین یارمحمدیان برای ریاست هیئت رأی دادم و طبق قانون باید در دوره چهارساله در مجامع عمومی شرکت میکردم؛ اما چند ماه پس از انتخاب، به دلیل انتقاداتی که داشتم، مرا به مجمع راه ندادند. دلیل انتقادم نیز این بود که باید انتخاب اعضای هیئترئیسه به تأیید اعضای مجمع برسد؛ اما روی چه حسابی معاون وقت ادارهکل را به عنوان عضو هیئترئیسه معرفی کرده بودند. من درباره خودم حرفی ندارم، اما شما از هیئت بپرسید با دیگر مربیان و قهرمانان چه برخوردی داشتند؟ چرا ورزشکاران ما باید برای تیم ملی حفاری خوزستان مسابقه بدهند؟ من افتخار میکنم یک ایرانی مسلمان هستم و بهعنوان یک خادم ورزش از بالارفتن پرچم سه رنگ کشورم لذت میبرم؛ اما چرا این برخوردها را انجام میدهند. ابلاغ سرمربیگری من در تیم ملی اعزامی به نروژ و حکم قضاوت در این مسابقات دو روز قبل اعزام به ادارهکل و هیئت بدنسازی ارسال شده اما هیچ سراغی از من نگرفتند. من دنبال بدرقه و استقبال نیستم و از خانواده بدنسازی و پرورش اندام استان که برای من مراسم تجلیل گرفتند، تشکر می کنم و امیدوارم مسئولان به داد این خانواده مظلوم برسند.
