سی و هفتمین جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه تهران که در آبانماه آغاز شده بود، بعد از چندماه قرار است با اکران آنلاین فیلمها به کار خودش پایان دهد. جشنوارهای که امسال به دلیل همهگیری کرونا به دو بخش تبدیل شد. بخش اول مربوط به کارگاههـــا و نشستهای تخصصی بود که در همان مقطع در فضای مجازی برپا شد و بخش نمایش فیلمها که حالا با رضایت درصد قابل توجهی از فیلمسازان برای اکران آنلاین، قرار است از ۱ تا ۵ بهمن ماه از طریق سامانههای اینترنتی هاشور (خانه جشنواره)، وُدیو و تیوال برگزار شود.
سیودومین جشنواره تئاتر استان اصفهان به دلیل شرایط کرونا برای اولینبار به صورت مجازی و از طریق بازبینی فیلم اجراها برگزار شد. پروسه اعلام فراخوان و مهلت تعیینشده ارسال آثار برای دبیرخانه این جشنواره اما در کوتاهترین زمان ممکن یعنی چهار روز اجرایی شد. پروسهای که در عمل بسیاری از گروهها را در وضعیتی قرار داد تا قید حضور در جشنواره را بزنند؛ آن هم در شرایطی که تمامی استانها به جز اصفهان جشنوارههای استانی تئاتر را پیش از این برگزار کرده بودند.
چهارمین دوره هفته فیلم اروپایی به همت موسسه هنر و تجربه سینمای ایرانیان، اوینیک (مؤسسات ملی فرهنگی اتحادیه اروپا) و پلتفرم هاشور اولین بار به شکل آنلاین و رایگان برگزار میشود. در این هفته فیلم علاوه بر نمایش 16 فیلم از 14 کشــور، نشستهای تخصصی هم با حضور کارگردانان و منتقدان اروپایی و ایرانی در صفحه اینستاگرام گروه سینمایی هنر و تجربه برگزار میشود. گفتوگو با الهه گودرزی، مدیر بخش بینالملل هنر و تجربه درباره هفته و همچنین مروری بر برخی از مهمترین فیلمها و نشستهای این رویداد مبنای گزارشی است که در ادامه میخوانید.
«ابوالفضل جلیلی» نام پراعتباری در سینمای ماست. 15 فیلم ساخته است که به جز چند فیلم ابتدایی او در دهه 60، هیچ یک از آنها در سینمای ایران اکران نشدند. اما هر چه او برای مخاطبان عام سینما، فرد گمنامی است، چهره شناختهشدهای برای فستیوالهای کوچک و بزرگ دنیاست؛ جلیلی بهواسطه همین فیلمهایی که در ایران اجازه اکران ندارند، چند ده جایزه جهانی دریافت کرده است. متأسفانه عنوان نشده چرا فیلمهای جلیلی تاکنون نه پروانه ساخت گرفتهاند و نه اجازه اکران دارند. ولی خود او معتقد است چون فیلمهایش حرف راست را به مخاطب میزنند و مخاطب هم حرف فیلمهای او را باور میکند، فرصت اکران آثارش را نیافته است.
سیوسومین جشنواره بینالمللی فیلمهای کودکان و نوجوانان اصفهان در میان شور و نور و عروسکها و پروانههای شاد فیروزهای و صدای دستهای همسایهها به صورت رسمی در شب 27 مهرماه جلالی و پاییز طلایی آغاز شد. افتتاحیهای جنجالی و بکر و تازه و دلچسب در میان ردیف ردیف آپارتمانهای سر به فلک کشیدهای که کودکان و خانوادههایشان با بادبادکها و پرچمها و جیغ و هورا منطقه 13 را ترکاندند و گذاشتند روی سرشان!
سیوسومین جشنواره بینالمللی فیلمهای کودکان و نوجوانان اصفهان در شهر سی وسهپل به تجربهای ناب در میان سیو دو جشنواره گذشته بدل شده است. این جشنواره کودکانه هم اکنون نخستین رویداد سینمایی کشور و منطقه به حساب میآید که به صورت کاملا آنلاین برگزار میشود و تجربه متفاوتی را برای ورود آثار سینمای ایران به رسانههای جدید رقم زده و مفهوم جشنواره، مخاطب، داوری مردمی و… را در این دوره دچار دگرگونی اساسی کرده است.
قطار جشنواره فیلم کودک و نوجوان اصفهان به ایستگاه سی و سوم رسید تا جشن تولد سیوسهسالگیاش را دم سیوسهپل با یک عالمه فیلم خوب و تماشایی برگزار کند و یکبار دیگر پرچم بچهها را در شهر دوستدار کودک بالا ببرد! ازاینقرار، آیین افتتاح سی و سومین جشنواره بینالمللی فیلم کودکان و نوجوانان اصفهان امروز بر بام یکی از فرهنگسراهای شهرداری اصفهان با شادی و شیطنت برگزار میشود! سرود ملی کشورمان پس از تلاوت آیاتی چند از کتاب نور طنینانداز میشود و بعدازآن ناغافل به بهانه سی و ساله شدن این جوان رعنا، شمارش معکوس اعداد بهصورت نوری به نمایش درخواهد آمد و مجری، به اجرای برنامه خواهد پرداخت.
حسین قناعت، کارگردان شناختهشده سینمای کودک و نوجوان، امسال با دو فیلم «سلفی با رستم» و «والدین امانتی» در سی و سومین جشنواره بینالمللی فیلمهای کودکان و نوجوانان حضور دارد. دو فیلمیکه قناعت مضامینی همچون تشویق به مطالعه، آشنایی با شخصیتهای تاریخی و همچنین اهمیت خانواده در دوران سخت کنونی را به عنوان محوریت آنها برگزیده است. فیلمهایی که با بودجه نهچندان زیاد ساخته شده اند و انتظار معقولی هم در اکران و فروش دارند. قناعت معتقد است در سینمای کودک نیاز به پروداکشن بزرگ نیست، چرا که این نوع از فیلمها به دلیل شرایط نامناسب اکران برگشت سرمایه زیادی به دنبال ندارند و طبیعتا باید در محدوده مشخصی از هزینهها کار کنند و البته به همان اندازه هم انتظار فروش داشته باشند. در ادامه، مشروح گفتوگوی ما با حسین قناعت را میخوانید.
نشست رسانهای سیوسومیـن جشنواره بینالمللی فیلمهای کودکان و نوجوانان با حضور علیرضا تابش، مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی و دبیر این رویداد، برگزار شد. در این نشست که به دلیل رعایت پروتکلهای بهداشتی و فاصلهگذاری اجتمـاعی بدون حضور خبرنگاران برگزار شد، سؤالات به دو صورت کتبی توسط مجری و همچنین به صورت ارتباط تلفنی با برخی اصحاب رسانه مطرح شد.
بابک بنیزاده سال گذشته با فیلم «اقیانوس پشت پنجره» در سیودومین جشنواره بینالمللی فیلمهای کودک و نوجوان حاضر بود و با این فیلم جوایزی را هم به دست آورد. شیوع ویروس کرونا اما او و بسیاری دیگر از کارگردانها را از دیدن فیلمشان در سینماها و همراه با مخاطبان محروم کرد، اگرچه نبیزاده اکران فیلمهای کودک را در شرایط غیر کرونایی هم سخت و دشوار توصیف میکند. این روزها او در حال رایزنی برای تولیدی یک فیلم اجتماعی با مایههای روانشناسانه است، اما با تمام وجود علاقه دارد دوباره فیلمی در حیطه کودک و نوجوان و برای این قشر کار کند، چراکه معتقد است پناه بردن به سینما بهخصوص برای کودکان در شرایط سخت کنونی کشور میتواند التیامبخش باشد. گفتوگوی او را در ادامه میخوانید.
داستان «خرس» از پاییز 90 آغاز شد. «پرویز پرستویی» چند سالی بود که از سینما فاصله گرفته و در هیچ پروژهای ظاهر نشده بود، تا اینکه رسانهها در پاییز 90 خبر دادند پرستویی قرار است در جدیدترین ساخته «خسرو معصومی» علاوه بر بازی، در نقش سرمایهگذار نیز ظاهر شود؛ همین خبر کافی بود تا دامنه کنجکاویها نسبت به «خرس» بالا بگیرد. فیلم به جشنواره سی ام فجر رسید و در بخش رقابتی نمایش داده شد. در همان روزهای جشنواره بود که زمزمه توقیف فیلم به گوش رسید. معصومی که گویا این زمزمهها به گوش او نیز رسیده بود، بلافاصله پس از جشنواره، قصد نمایش فیلم را داشت که متوجه شد آن حرفهای درگوشی درست بوده است. بهاینترتیب، «خرس» بدون هیچ دلیلی از همان سال 90 در محاق توقیف رفت.
ترسیم چشمانداز هنر تئاتر در زمانی که ویروس کوچکی آینده زندگی انسانها را به مخاطره انداخته، بسیار دشوار مینماید. در این ایام، پرهیز از اجتماعات شرط اصلی بقاست و ازآنجاکه هنر تئاتر در میان هنرها بیشک اجتماعیترین هنر محسوب میشود، حفظ آن در سبد کالای فرهنگی شهروندان بزرگترین چالش پیش روی متصدیان این رشته است.