گردشگری مانند هر دانش دیگری نیازمند آن است که روشهای تدریس، متون تدریس و به طور کلی رویکرد بدان دانش بنا به مقتضای زمان اصلاح شود. یک دلیل آن که هر روزه شاخههای تازه ای بر این دانش روییده و شعبه نویی متولد میشود. گردشگری رویداد، گردشگری پزشکی، گردشگری هیجان، گردشگری جنگ، گردشگری روستایی و … بخشی از این پراکندگی هستند. شهری همچون اصفهان که قطب گردشگری ایران است، باید حداکثر تلاش خود را به کار بگیرد تا ظرفیتهای مختلف گردشگری را پوشش داده و فقط به یک یا دو نوع گردشگری (گردشگری فرهنگی یا طبیعت) اکتفا نکند.