به گزارش اصفهان زیبا؛ صحیفه سجادیه، اثر گرانمایه منسوب به حضرت سجاد علیه السلام و از خانواده قرآن و نهجالبلاغه است. لذا به آن « أختالقرآن» نیز میگویند. شامل پنجاهوچهار دعاست و دربردارنده دقیقترین مسائل توحیدی، عبادی، اخلاقی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و … است.
صحیفه، برجستهترین کتاب در خصوص دعاست و هیچ کتابی همپایه و همسنگ آن در قالب نیایش نیست. با توجه به مسائل مبتلابه مردم در امور اقتصادی، موضوع رزق و روزی و کسبوکار در صحیفه سجادیه را برگزیدیم به این امید که بیانات حضرت، پاسخگوی بخشی از سؤالات مردم و گرهگشای برخی از گرفتاریهای اقتصادی آنان در این راستا باشد.
قسمت پنجم:
امام سجاد علیه السلام در فراز سوم از نیایش سیام صحیفه سجادیه چنین میفرماید: «وَأَجْرِ مِنْ أَسْبَابِ الْحَلَالِ أَرْزَاقِی» خداوندا! روزیهایم را از اسباب حلال جاری ساز! رزقهایی که خداوند برای ما مقدر فرموده است، حلالاند و طیب. همانطور که در قرآن بیان شده: «كُلُوا مِمَّا فِی الْأَرْضِ حَلالاً طَیِّباً».
آنچه سبب تأمین نیازهای ما و ادامه زندگی ما میشود، در اصل حلال است. مگر آنکه شارع مقدس به هر دلیلی استفاده از آن و مصرف آن را بر ما جایز نشمارد و آن را منع کند.
یکی از دلایلی که شارع، استفاده و مصرف چیزی را که رفع نیاز میکند، بر ما حرام میشمارد، راه کسب آن و چگونگی به دست آوردن آن است. چنانکه ما از راهی مبتنی بر معصیت و نافرمانی خداوند کسب درآمد کنیم و با آن مایحتاج خود را تهیه کنیم، آن رزق، رزق مقدر ما نیست، استفاده از آن بر ما جایز نیست و ممنوع است.
رزق حرامی است که جایگزین رزق حلال شده است و مرتکب آن بیشک عقاب خواهد شد و اثرات وضعی و منفی آن را در روح و روان، زندگی خود و زندگی خویشانش خواهد دید. اما چرا باید در تأمین نیازهای خویش ملزم به برنامه شرع و پایبند به بایدها و نبایدهای آن باشیم؟
زیرا تنها خالق، پروردگار و مالک و مدبر امور است که اشراف کامل به ظاهر و باطن همهچیز دارد و عقل از طرفی معترف به ناتوانی خود در این امر است و از طرفی حکم میکند به لزوم پایبندی به بایدها و نبایدهایی در رفع و تأمین نیازها.