پیگیری یک مصوبه ورزشی بعد از هفت سال

محمدرضا محمد جواهری، مدیرکل وقت ورزش و جوانان استان به‌پاس زحماتی که رئیس هیئت وزنه‌برداری برای احداث این سالن ورزشی کشیده بود، در نامه‌ای که پای آن تاریخ 4/10/92 ثبت‌شده، خطاب به مهندس محمودیه، رئیس وقت و فعلی اداره فنی و مهندسی اداره کل ورزش و جوانان، چنین نوشته است: «با توجه به خدمات ارزشمند جناب آقای سیف‌زاده در امر ورزش وزنه‌برداری و به‌منظور ارج‌نهادن به زحمات ایشان، شایسته است هماهنگی‌های لازم در خصوص تغییر نام خانه وزنه‌برداری به خانه وزنه‌برداری پهلوان مرتضی سیف‌زاده، انجام پذیرد.» جواهری کمتر از دو ماه بعد از نگارش این نامه، از مسئولیت مدیرکلی ورزش و جوانان استان کنار رفته و محمد سلطان‌حسینی عهده‌دار این سمت شد تا در جریان جابه‌جایی دو متولی ورزش، اقدامی در این راستا صورت نگیرد.
بعدها در دوره مدیرکلی سلطان‌حسینی و در مقطعی که سالن وزنه‌برداری تختی به نام پدر سعید آذری، رئیس وقت هیئت وزنه‌برداری نام‌گذاری شد، روزنامه اصفهان‌زیبا در گزارشی ضمن اشاره به مراحل احداث خانه وزنه‌برداری، پیگیر فرایند تغییر نام آن شد؛ اما اتفاقی رخ نداد. بعدها در دوره ریاست حمیدرضا فدوی در هیئت وزنه‌برداری استان، او که با حمایت سیف‌زاده به این سمت رسیده بود، مدعی اقدام در این زمینه شد؛ اما بعدها رابطه طرفین به سردی گرایید تا این موضوع بار دیگر به فراموشی سپرده شود. هفته گذشته مجمع انتخاباتی هیئت وزنه‌برداری استان برگزار شد و حمید محمدی با کسب بیشترین رأی بر کرسی ریاست هیئت تکیه زد. در این نشست، علی مرادی، رئیس فدراسیون وزنه‌برداری با اشاره به حضور سیف‌زاده به‌عنوان یکی از دو نماینده داوری استان در مجمع، از حاضران درخواست کرد به افتخار او از جای بلند شده و پیش‌کسوت وزنه‌برداری استان را تشویق کنند. مرادی همچنین قول داد در آینده طی مراسمی از سیف‌زاده تجلیل خواهد شد. با توجه به قولی که مرادی داده و برای پاسداشت زحمات سیف‌زاده برای احداث خانه وزنه‌برداری اصفهان که برای سال‌ها و سال‌ها برای ورزش نصف‌جهان باقی خواهد ماند، پیشنهاد می‌شود با هماهنگی اداره ورزش و جوانان استان و فدراسیون و هیئت وزنه‌برداری استان، طی مراسمی تغییر نام خانه وزنه‌برداری به نام سیف زاده و با حضور او انجام شود؛ زیرا برگزاری یک مراسم ساده در زمان حیات افراد و وقتی‌که آن‌ها خود می‌توانند به چشم قدردانی دیگران را ببیند، هزاران بار باارزش‌تر از تجلیل‌های مفصلی است که پس از درگذشت افراد برای آن‌ها انجام می‌شود. به سرانجام رسیدن فرایند نام‌گذاری بعد از هفت سال، ادای دینی به موسپیدهای ورزش است که عمرشان را در راه ورزش وقف کردند؛ ضمن اینکه انگیزه‌ای برای جوانانی می‌شود که خواهان فعالیت در عرصه ورزش هستند.