گورت؛ ضیافت در قصر بانو عظمی
هنوز از اصفهان بیرون نیامده، روستایی وجود دارد به نام گورت که حالا یکی از محله‌های اصفهان است؛ بااین‌حال، مردم درباره آن کمتر شنیده‌اند و کمتر آن را می‌شناسند. گورت نه‌تنها به خاطر فضای روستایی و دل‌نشینش مکان مناسبی برای تفرج آخر هفته است که تعدد آثار تاریخی موجود در آن شگفت‌انگیز است.
علاوه بر قصر بانو عظما در باغ گورت و دست‌کنده‌های زیرزمینی و مسجد تاریخی محل، برج‌های کبوتر متعدد این منطقه یک جاذبه درخور است. برج‌هایی که درونشان معماری هزارتوی بسیار جذابی دارد و سر را به دوران می‌اندازد و مکان مناسبی برای تبدیل‌شدن به یک پارک توریستی در ابعاد بین‌المللی است.
ورتون؛ تنی به آب در آب‌گرم شاه‌عباس!
آنچه این روزها ورتون را بر سر زبان‌ها انداخته است و برای مردم شناخته‌شده‌ترش کرده است چشمه آب‌گرمی است که از زمان شاه‌عباس به یادگار مانده است؛ آبِ گرمی که فاصله چندانی تا روستای ورتون ندارد و مکان مناسبی برای استراحت و لذت بردن است. علاوه بر استخرهای آب‌گرم که از چشمه پر می‌شوند، اتاق‌هایی برای استراحت و شب‌نشینی نیز در این فضای گردشگری به همت سرمایه‌گذار خصوصی ساخته شده است و وسایل رفاهی و امکانات دیگری نظیر رستوران یا دوچرخه برای گردشگران فراهم شده است. همچنین محیط‌زیست بسیار زیبای منطقه و غارهای شگفت‌انگیز در حوالی چشمه آب‌گرم از دیگر جاذبه‌های گردشگری آن است.
گردنه ملااحمد؛ سیبریِ نائین!
نرسیده به نائین گردنه‌ای به نام ملااحمد وجود دارد که همیشه آب‌وهوایش سردتر از بقیه جاهاست. به‌خصوص در تابستان که هوای گرم و کویری شرق اصفهان آزاردهنده است، ملااحمد همچنان هوایش خوش و مطبوع است. در این گردنه همچنین مزرعه‌ای هم به همین نام وجود دارد و ساکنان اندکی همچنان در آن زندگی می‌کنند.
یک‌باغی و قیوم‌آباد هم از دیگر روستاهای کوچک این گردنه‌اند. گردنه ملااحمد اما تنها محلی برای عبور و لذت‌بردن از آب‌وهوایش نیست، بلکه جاده‌های خاکی متعددی دارد که هرکدامشان به تفرجگاهی در دل کوه منتهی می‌شوند و مکان‌های مناسبی برای لذت‌بردن از طبیعت بکر و هوای دل‌نشین منطقه است.
از فوداز و مزراچو تا روستای متروکه با درخت حافظ!
مردمان شرق اصفهان، مزارع کوچک را مزراچو می‌گویند؛ مزارعی که معمولا در جوارشان قلعه‌ای نیز وجود دارد و محل تفرج خان‌ها در روزگاران پیشین بوده است.
یکی از زیباترین این مزارع در نزدیکی فوداز واقع شده است. فوداز روستایی در منطقه لای سیاه و نرسیده به نائین در سمت راست جاده است. خود فوداز نیز روستای بسیار زیبایی است که باغ‌های آن در منطقه معروف است. آنچه فوداز را منحصربه‌فرد می‌کند، علاوه بر مزراچو، یکی، بوم‌گردی زیبایی به همین نام و دیگر، ارگی سنگی است که در بلندترین نقطه از روستا واقع شده است.
گشت‌وگذار در روستا و تعامل با مردم محلی در کنار لذت‌بردن از جاذبه‌های تاریخی و پیاده رفتن تا مزراچو یکی از گزینه‌های خوب برای سفری یک روزه است. همچنین در نزدیکی فوداز روستای متروکه‌ای به نام حافظ قرار دارد که درخت توت آن همچنان سرافراز و شاداب است و از خرده آبِ چشمه حافظ سیراب می‌شود.
سپرو؛ هرمزِ اصفهان!
در شمال غربی نائین جاده زیبا و ناهمواری وجود دارد که خاک اطرافش رنگی است و شباهت زیادی به خاک‌های رنگی جزیره هرمز دارد؛ رنگ‌هایی نظیر سبز و قرمز که آدمی را شگفت‌زده می‌کند. این جاده به روستاهای بکر سپرو می‌رسد که وجه‌تسمیه‌اش عبور سپاه از آن منطقه است و درواقع نامش سپاه‌رو بوده است. در نزدیکی این روستا و در دامنه کوهی که مردم محلی کوه‌شیر می‌خوانندش آتشکده‌ای مربوط به دوره ساسانی وجود دارد. چهارطاقی زیبایی که روزگاری محل روشن‌کردن آتش سپاهیان بوده است و در سال‌های گذشته مرمت شده است، عظمتی دارد که از کیلومترها دورتر دیده می‌شود. در کنار این چهارطاقی هم مزرعه‌ای همراه با کومه‌های گلی وجود دارد و رد رودخانه‌ای بزرگ اما خشک هم در پایین چهارطاقی به چشم می‌خورد. این چهارطاقی باستانی در بالاترین نقطه منطقه چشم‌انداز بسیار زیبا و قابل‌توجهی دارد. همچنین دژی سنگی بر دامنه کوه‌شیر از دیگر جاذبه‌های گردشگری این روستا محسوب می‌شود.
