به گزارش اصفهان زیبا؛ پس از اینکه تیم سپاهان در خانه برابر تیم رده‌سیزدهمی استقلال خوزستان به تساوی خانگی دست پیدا کرد، ژوزه مورایس، سرمربی پرتغالی سپاهان، در نشست خبری با گلایه از بالارفتن انتظارات از تیم، در اظهارنظری تاریخی که باید تابلوی آن را در موزه باشگاه سپاهان آویزان کنند، گفت: «انگار سپاهان هرسال قهرمان می‌شده و امسال قهرمان نشده است!»
مورایس نیز مثل هر مربی دیگری حق دفاع از خود را دارد و هیچ خرده‌ای به او نمی‌توان گرفت و اساسا در این مطلب «به‌هیچ‌عنوان» مخاطب ما آقای مورایس نیست و نگارنده و دیگر اهالی رسانه اصفهان مخاطب این یادداشت هستند.ایراد اصلی به ما خبرنگاران وارد است؛ آن زمانی که یک فرد شناخته‌شده در فوتبال ایران که همه می‌دانند هرکجا پول باشد، او هم هست، زمام امور انتخاب کادر فنی و مترجم و بازیکن برای تیم اصفهانی را به عهده گرفت، نسبت به آینده این موضوع هشدار ندادیم و سکوت کردیم تا ببنیم در آینده چه پیش می‌آید. اگر ما به وظیفه‌مان درست عمل کرده بودیم و ابعاد بیشتری از این فرد و تصمیماتش را بازگفت می‌کردیم تا مدیران ارشد فولاد نسبت به آنچه اطراف تیم فوتبال سپاهان می‌گذرد حساس شوند، پیش از آنکه دیر شود، جلوی کار را می‌گرفتند.
اگر ما خبرنگاران به رسالت خبری‌مان درست عمل کرده بودیم، مابه‌ازای هر یک دلاری که برای جذب بازیکنان خارجی که به کار تیم نیامدند، مدیران بالادست فولاد و مدیران و هیئت‌مدیره باشگاه باید پاسخگوی اصفهانی‌ها و بیت‌المال می‌شدند؛ اما چون ما خبرنگارها به وظیفه‌مان درست عمل نکردیم، هیچ‌کسی خودش را موظف به پاسخگویی درباره همه ابهامات نمی‌دانست.
اگر این اتفاق رخ داده، با همان یکی‌دو بازیکن خارجی لیگ بیست‌ودوم، پرونده این کار بسته می‌شد و ما رسانه‌ها و هواداران گلایه‌مند نبودیم در نیم‌فصل که استقلال و پرسپولیس تیمشان را برای کورس قهرمانی تقویت کردند، چرا سپاهان اقدامی نکرد؟با این حال مهم‌ترین ایراد وارده به ما خبرنگارهاست که مدام گفتیم و نوشتیم «فدراسیون سرخابی‌دوست» و «تهرانی‌ها نمی‌خواهند سپاهان قهرمان شود» و… و زیر سایه این شعارها، نگذاشتیم ضعف و قوت تیم دیده شود تا برای رفع آن اقدامی کنند.اگر این ایرادها و ده‌ها ایراد دیگر به ما وارد نبود، در چند هفته مانده به پایان لیگ به جای آنکه به تساوی خانگی برابر تیم سیزدهم معترض باشیم، برای چند هفته پایانی و کورس قهرمانی دلهره داشتیم.بله؛ خانم‌ها و آقایان همکار! ایراد اصلی از خود ماست؛ دنبال مقصر نگردیم!
