به گزارش اصفهان زیبا؛ سخن از نائین است؛ سخن از شهری کهن که در طول تاریخ، زنده و پویا راه خود را از میانه طوفانها و حوادث پیدا کرده و هنوز چون نگینی درخشان بر تارک کویر میتابد.
نائین شهری است پررمزوراز به رازآلودگی تاریخ و شگفتانگیزی شکوه معماریاش، شهر «هفتها». شهری که در آن عدد شگفتانگیز هفت آنچنان خود را مینمایاند که نمیتوان آن را نادیده گرفت.
گویی هفت شهر عشق در هفت محلهاش جاری است. آری، نائین قدیم را هفت محله تشکیل داده است؛ هفت میدان، هفت حسینیه، هفت مسجد، هفت دروازه و حتی هفت حمام برای اهالی هفت محله، محلههای در مسجد، کلوان، گودالو، چهلدختران، پنجاهه، سرای نو و نوگاباد شهر را ساختهاند و نائینیان در هرکجا که باشند هویت خود را به محله خویش منتسب میدانند.
از این نظم پراگماتیک که بگذریم، نظام شهری مبتنی بر معماری ایرانیاسلامی در نائین به گونهای است که بناهای تاریخی شاخص آن واجد ارزشهایی است که در سپهر معماری ایران جایگاهی خاص دارد؛ ازجمله مسجد جامع هزارساله با تکمنارهای که در هیچ کجا مشابه آن دیده نمیشود و یا قلعه کهن نارین قلعه با قدمتی که به دوره اشکانیان بازمیگردد، مساجدی چون باباعبدالله با قدمتی هفتصدساله، بازاری کهن و میدانچههای عصر صفوی که هنوز رونق خود را در دوماه محرم و صفر بازمییابد.
آری، نائین کهن، هنوز با همه بیمهریهای ناشی از مدرنگرایی دهههای اخیر زنده است و چشمبهراه که باز شکوه گذشته خود را بازیابد و باز ققنوسوار مهد و گاهواره تمدن ایراناسلامی باشد.