به گزارش اصفهان زیبا؛ دختربچههای دبستانی با مانتو و شلوار و مقنعه مدرسهشان، مثل آدمبزرگها در کنار پدرهایشان روی صندلی نشستهاند و چای و بیسکویت میخورند. البته پیشترش با آن قدهای نهایتا یکمتریشان همزمان با شعرخوانی مجری بالا و پایین میپریدند و دست و جیغ و هورایشان سالن را گرم کرده بود. پیشترش هم سرشان به بازی فکریشان گرم بود و با پدرهایشان قطعات بازی را بالا و پایین میکردند. این تصویری است از حضور دانشآموزان مدرسهای دخترانه در «خانه خلاقیت و بازیهای فکری» وابسته به سازمان فرهنگی اجتماعی ورزشی شهرداری اصفهان.
خانه خلاقیت و بازیهای فکری در سال 1395 بهعنوان نخستین مرکز تخصصی بازی وابسته به ارگان دولتی برپا شد. در ابتدا هدف این بود که با برگزاری کلاسهای آموزشی که همراه با خلاقیت و شکوفایی استعداد بچههاست، محیطی متفاوت برای سرگرمی و آموزش کودکان تأسیس شود.
حالا باگذشت نزدیک به یک دهه از فعالیت این مجموعه و تغییراتی که در روند فعالیتهای اجرایی آن رخ داده، بیشترین تعامل خانه خلاقیت و سرگرمیهایش با دانشآموزانی است که هرروزه و به مناسبتهای مختلفی در آنجا حاضر میشوند.
این برداشتی است که از گفتوگو با خانم شریفی، مسئول پذیرش مدارس در مجموعه به دست آوردیم. او میگوید از شنبه تا چهارشنبه صبح تا ظهر دو سانس متفاوت برای مدارس در نظر گفته شده و بهطور میانگین 20 الی 25 مدرسه در طول ماه پا به خانه خلاقیت میگذارند.
او میگوید: در یک ساعت و نیمی که دانشآموزان در مجموعه حاضر میشوند، در تلاشیم تا بچهها به همراه بازیکردن، فعالیتهای خلاقانه داشته باشند و علاوه بر بازیکردن، مهارت و خلاقیتشان هم شکوفا شود.
او معتقد است خانه و خلاقیت و بازیهای فکری خصوصا در فصول سرد سال، مکانی است که بسیاری از مدارس مشتاق استفاده از آن هستند. زیرا در روزهای سرد سال که اردو در محیطهای باز ممکن نیست، معمولا مدارس تمایل دارند به خانه خلاقیت بیایند. خصوصا که محیطهای سربسته امنیت بیشتری برای دانشآموزان و سرگرمی آنها دارد. از طرفی شاید بتوان گفت مهمترین عاملی که باعث رغبت مدارس میشود، هزینههای اندک مجموعه است. بهطور متوسط برای 60 نفر دانشآموز با حضور مربیهای آموزشی نزدیک به 800 هزار تومان هزینه از مدارس دریافت میشود. آن هم اگر با نامه رسمی اقدام کنند، باز هم شامل تخفیف میشود.مسئول پذیرش خانه خلاقیت میگوید مدارسی که خواهان استفاده از خدمات خانه خلاقیت هستند، درخواستشان را در سامانه نیمکت به ما اعلام میکنند و مجموعه هم بنا بر بودجهای که برای آن تعریف شده و رویکردی که دارد، با تقبل هزینههای حضور دانشآموزان، ساعاتی سرگرمی و بازی خلاقانه را برای دانشآموزان فراهم میکند.
خانم شریفی در توضیح سایر برنامههای مجموعه میگوید: علاوه بر ساعات صبح که به مدارس اختصاصدادهشده، زمانهای عصر و روزهای پنجشنبه مخصوص مدارس و گروههایی است که بهطور ویژهتری قصد استفاده از خدمات خانه را دارند؛ مثلا مدارسی که میخواهند دانشآموزانشان به همراه پدر یا مادر به مجموعه بیایند و از بازیهای دونفرهمان استفاده کنند.
او میگوید زمانی که دانشآموزان همراه با خانوادههایشان به مجموعه میآیند برای ما مهم است که تعامل خوبی میان فرزند و پدر و مادرش اتفاق بیفتد و هر دو طرف لذت بازی و سرگرمی دوطرفه را بچشند. شریفی در توضیح چگونگی برگزاری چنین برنامههایی میگوید: البته برنامه یا جشنهایی که به این صورت و گاهی در مناسبتهای خاص برگزار میشود، هزینههای بیشتری برای مدارس یا گروهها دارد و کموکیف کار بسته به حضور مجری و تعداد مربی و ساعات حضور، متفاوت میشود.او در انتهای صحبتش به حضور گروههای سنی مختلف در مجموعه اشاره میکند. میگوید: خانه بازی و خلاقیت مخصوص گروه خاصی نیست.
از دبستانیها تا دبیرستانیها به مجموعه میآیند و گاهی اصلا اینجا پاتوقشان میشود. مثل حضور دانشآموزان دبیرستانی که بخشی از ساعات روزشان را اینجا میآیند و خانه گفتوگوهایشان شده است.صحبتهایمان که اینجا میرسد، مجری برنامه از دختربچههای دبستانی میخواهد روی پا بایستند و با موسیقی که پخش میشود، همراهی کنند. صدای موسیقی آنقدر بلند است که شنیدن صدای خانم شریفی را مشکل کند و درنتیجه به او خسته نباشید بگویم. هنگامی که قصد خروج از سالن را دارم، بار دیگر به بچهها نگاه میکنم. در کنار پدرهایشان ایستادهاند، دست میزنند و چیزی شبیه به گروه سرود 40 نفره را میبینیم. مجری و بچهها همصدا با هم میخوانند: «زده بارون به اون صورت ماهت؛ یه کمی خیس شدن موهای صافت… مغرور جذاب! زیبای خوشگل! چشمات درشته؛ قلبم تو مشتت!»