به گزارش اصفهان زیبا؛ در سال‌های اخیر، توجه به تولید داخلی و سرمایه‌گذاری در این بخش به‌عنوان راهکاری اساسی برای پیشرفت اقتصادی کشور مطرح شده است. شعار امسال نیز با عنوان «سرمایه‌گذاری برای تولید»، نه‌تنها به‌عنوان یک سیاست کلان اقتصادی، بلکه به‌عنوان یک ضرورت ملی قابل‌توجه است.
در این راستا، نقش مردم، نهادها و دستگاه‌های دولتی و خصوصی در تحقق این شعار بسیار حائزاهمیت است.
مردم به‌عنوان اصلی‌ترین بازیگران اقتصادی، می‌توانند با حمایت از تولیدات بومی و انتخاب کالاهای داخلی، به رشد و رونق تولید کمک کنند؛ همچنین نهادها و دستگاه‌های دولتی نیز با ایجاد زیرساخت‌های لازم، تسهیلات اعتباری و حمایت‌های قانونی می‌توانند محیطی مساعد برای سرمایه‌گذاری در تولید فراهم کنند.
در این گزارش به بررسی چگونگی تحقق شعار «سرمایه‌گذاری برای تولید» و نقش هر یک از ارکان مختلف جامعه در گفت‌وگو با برخی نمایندگان استان در مجلس پرداخته‌ایم و نظرات و پیشنهاد‌های آنان را در زمینه چگونگی بهبود وضعیت تولید و جذب سرمایه بررسی کرده‌ایم.
در واقع این گزارش با هدف شفاف‌سازی نقش و مسئولیت‌های مختلف در راستای تحقق شعار سال و ترغیب جامعه به همکاری و همیاری در این مسیر تنظیم شده است. نمایندگان استان بر این نکته تأکید دارند که برای تحقق شعار سال، مردم باید سرمایه‌های خود را به سمت تولید هدایت کنند.
آن‌ها بر این باورند که تغییر رویکرد سرمایه‌گذاران از بازارهای سنتی مانند طلا، دلار، سکه و زمین به سمت تولید، می‌تواند نقش بسزایی در شکوفایی اقتصادی کشور ایفا کند؛ همچنین نمایندگان معتقدند که حاکمیت باید در این راستا تلاش کند تا اعتماد لازم را در میان مردم ایجاد کند.
این اعتماد زمانی شکل خواهد گرفت که دولت اقدامات مؤثری در راستای حمایت از تولید انجام دهد و شرایط لازم برای سرمایه‌گذاری در این حوزه را فراهم کند.
تقویت ارزش پول ملی و تبیین درست و شفاف از مزایای سرمایه‌گذاری در تولید نیز از دیگر اقداماتی است که می‌تواند مردم را به سمت حوزه‌های اقتصادی مثمر ثمر سوق دهد؛ بنابراین به نظر می‌رسد که همکاری دوسویه میان مردم و حاکمیت، کلید اصلی در تحقق شعار سال و نیل به توسعه پایدار اقتصادی باشد.
در ادامه نظرات حامد یزدیان، رسول بخشی و احمد بخشایش اردستانی را دراین‌باره می‌خوانید.
رسول بخشی: دولت با پنج لایحه دوفوریتی می‌تواند نقش مؤثری ایفا کند
برای تحقق شعار سال باید مقدمات آن فراهم شود به‌گونه‌ای که نقدینگی موجود در اقتصاد به سمت فعالیت‌های مولد هدایت شود و در مقابل، این نقدینگی نباید به سمت فعالیت‌های موازی با تولید برود.
باید از ورود نقدینگی به بازار طلا و دلار و … جلوگیری شود. باید از اینکه مردم دلار بخرند و آن را نگه دارند، زمین و ملک بخرند و آن را رها کنند، در بورس سهام بخرند و بفروشند و سفته‌بازی کنند، جلوگیری شود.
نباید پول نقد مردم در بانک‌ها راکد بماند. باید قوانینی وضع شود که با سفته‌بازی و سوداگری مبارزه شود.
همان‌طور که رهبر انقلاب فرمودند، خرید طلا مضر است. در همین راستا خرید دلار مضر است.
سرمایه‌ها نباید به سمت این‌گونه بازارها و به سمت خرید سکه و طلا و ملک و زمین برود. لازمه آن، این است که فعالیت‌های مولد شکل بگیرد.
به‌طورمشخص باید درباره ممنوع‌کردن خرید طلای خام، قانون بنویسیم. نباید شرایطی باشد که با طلا سفته‌بازی کنند، شمش بخرند و آن را نگه دارند.
البته منظورم مردم عادی نیست که در حد چندتکه طلا و یا چند عدد سکه می‌خرند؛ بلکه منظورم به آن‌هایی است که یکی‌دو تُن یا کیلوکیلو طلا می‌خرند. همان گردن‌کلفت‌هایی که این کار را می‌کنند و بانک‌ها و شرکت‌هایی که در این کار دست دارند را می‌گویم.
البته بنده با طلا مخالف نیستیم. معتقدم صنعت طلا باید گسترش پیدا کند، مصنوعات طلا باید گسترش پیدا کند؛ اما طلاهایی که بانک‌ها و شرکت‌های گردن‌کلفت در خزانه جمع کرده‌اند، باید از خزانه‌هایشان بیرون بیاید.
اینجا وظیفه مجلس است که با وضع قوانین، بازار را سامان‌دهی کند. در طول 50 سال گذشته، قیمت طلا 600هزار برابر شده و در مقایسه با دیگر کالاها، این رشد چشمگیر بوده است.
دومین قدم، بحث خرید دلار است. خریدوفروش طلا باید جرم تلقی شود. بازار غیررسمی دلار باید جمع شود. برای این کار هم مجلس باید وارد شود. قیمت دلار در 50 سال گذشته، 15هزار برابر شده است.
سومین مورد، بازار ملک و زمین است. بازار املاک و زمین و مغازه و … راکد است. باید قانونی وضع شود که مانع از رکود این بازارها شود.
در ایران، زور پشت سر مستأجر است؛ درحالی که باید پشت سر مالک باشد. باید به مالک فهماند که نمی‌تواند ملک خود را خالی رها کند. یا باید آن را دست مستأجر بدهد یا داخل آن ساکن شود.
مورد بعدی، بورس است. باید جلوی سفته‌بازی را بگیریم. این کار را می‌توانیم از طریق مالیات‌های زمان‌دار انجام دهیم.
در حال حاضر اگر کسی در بازار بورس سهام بخرد و فردای آن روز سهام را بفروشد، دولت نیم‌درصد از او مالیات می‌گیرد. اگر شخصی هم سهام بخرد و یکی‌دو سال بعد آن را بفروشد، باز هم باید نیم‌درصد مالیات بدهد. این منطقی و عادلانه نیست؛ چون فرقی بین سهامدار واقعی با سفته‌باز در بورس نیست.
در نهایت باید به سراغ بهره‌های بانکی برویم. وقتی نرخ بهره بانکی به سمت صفر برود، فرد پول و سرمایه خود را به سمت تولید می‌برد. از طرفی، اگر بانک نرخ سود سپرده را صفر کند، مردم پول و سرمایه خود را به سمت بازار طلا و سکه و زمین و دلار… می‌برند.
پس باید قوانینی وضع شود که سرمایه‌ها به این سمت نرود؛ بلکه به سمت تولید برود. اگر دولت پنج لایحه دوفوریتی درباره طلا، سکه، زمین، بورس و بهره‌های بانکی بدهد، کار زودتر به نتیجه می‌رسد؛ درحالی که اگر نمایندگان بخواهند این مواردی را که مطرح کردم در قالب طرح ارائه کنند، طبیعتا دیرتر به سرانجام خواهد رسید.
احمد بخشایش اردستانی: باید ارزش پول ملی را افزایش دهیم
برای تحقق شعار سال، ابتدا باید بررسی و آسیب‌شناسی کنیم که چرا شعارهای سال‌های گذشته ایشان محقق نشده‌اند. باید ببینیم چه شد که مردم نسبت به بورس بی‌اعتماد شدند و تقویت نظام بورس به کجا رسید.
در دوران دولت حسن روحانی بورس به‌صورت حبابی رشد کرد و مردم سود یا ضررهای زیادی کردند و رشد طبیعی نداشت. در وهله اول باید مشکل آن جاهایی را که مردم بی‌اعتماد شدند حل کرد.
مورد بعدی این است که باید روی سیاست خارجی هم کار کنیم. به‌هرحال سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی جایی که ناامنی و اختلاس باشد، شکل نمی‌گیرد و سرمایه‌گذار فراری می‌شود. جایی که سرمایه‌گذار نتواند اثباتی کار کند، فراری می‌شود.
اگر بتوانیم سرمایه‌های مردم را در بورس جمع کنیم یا این سرمایه‌ها به سمت بانک‌ها برود، به شرطی که بانک‌ها این سرمایه را در تولید به کار بگیرند، اتفاقات خوبی می‌افتد. مشکل اینجاست که بانک‌ها در حال حاضر دارند بنگاهداری می‌کنند و ملک و کارخانه و … می‌خرند.
موضوع بعدی این است که تا وقتی که پول ملی ما بی‌ارزش است، سرمایه‌ها سمت تولید نمی‌رود؛ بلکه سمت تجارت می‌رود، سمت خرید دلار و ملک و … می‌رود.
با این تفاسیر و تا وقتی این مشکلات حل نشود، شعارهای رهبر معظم انقلاب هم محقق نمی‌شود. تا الان هم تحقق این شعارها روی کاغذ بوده و با این وصف، امسال هم نهایتا روی کاغذ تحقق پیدا می‌کند.
باید ظرفیت‌های سرمایه‌گذاری مردم در بخش تولید تشخیص داده شود. باید به بخش خصوصی احترام گذاشته شود.
قوه قضائیه نیز نباید به‌صورت فله‌ای این شرکت‌ها را متخلف معرفی کند. درنهایت اینکه چرخه‌ای وجود دارد و آن، این است که سرمایه مردم را در بخش تولید بیاوریم. وقتی ارزش پول ملی بیشتر و بهتر شود، این چرخه کامل و دزدی و اختلاس کمتر می‌شود.
حامد یزدیان: راه برون‌رفت از مشکلات حضور مردم در صحنه تولید است
تحقق شعار سال یک باور عمومی می‌خواهد. عموم مردم باید به این باور برسند که راه برون‌رفت از مشکلات اقتصادی، سرمایه‌گذاری خود مردم است.
مردم نباید منتظر بخشنامه و اقدام دولت بمانند. البته دولت باید در نقش تسهیلگر عمل کند ؛اما مردم نباید چشم‌به‌راه دولت باشند.
ما قانون‌های خوبی برای حمایت از سرمایه‌گذاری و کسب‌وکارهای جمعی نداریم. با این حال مردم باید عزم جدی داشته باشند و شرکت‌های دانش‌بنیان هم باید کمک کنند. دانش‌بنیان‌ها باید باشند تا انتظار جهش اقتصادی در مسائل اقتصادی را داشته باشیم.
در زیرمجموعه استانداری‌ها باید قرارگاه‌هایی تشکیل شود و دستگاه‌هایی باشند که مردم را به این سمت سوق بدهند. مجموعه‌های مردمی مثل NGOها و تشکل‌های صنفی هم باید همت کنند و به سمت تولید بروند.
در حال حاضر در تمام استان‌ها پلتفرم‌هایی هستند که روی بحث سرمایه‌گذاری‌های جمعی کار می‌کنند. ایده‌ها را می‌گیرند و به شرکت‌ها می‌دهند و سرمایه‌های مردم را وارد فضای تولید می‌کنند. باید از این ظرفیت‌ها بیشتر استفاده شود.
رهبر معظم انقلاب در سخنرانی ابتدای سال گفتند که بازار سکه و طلا مضر است. باید بحث تبیینی داشته باشیم و بتوانیم مردم را اقناع کنیم که راه برون‌رفت از شرایط اقتصادی سخت کشور، تولید است و باید منافع جمعی بلندمدت را به منفعت شخصی کوتاه‌مدت خود ترجیح بدهند.
مجلس هم باید در همین راستا قانون‌گذاری کند و نباید اجازه بدهد که هرکس هرچقدر دلش خواست بتواند طلا و سکه بخرد. باید این بازار سامان‌دهی شود.
