به گزارش اصفهان زیبا؛
شهید آوینی؛ راوی نورانی حماسه‌ها
سید مرتضی آوینی را باید «عارفِ مسلح به دوربین» نامید؛ مردی که نه از سر تفنن، که از سر تکلیف، دوربین به دست گرفت و به جبهه‌های نبرد شتافت.
او در هیئت یک «خادم روایت فتح» ظاهر شد؛ اما درحقیقت، بنیان‌گذار مکتبی نو در هنر مستندِ متعهد بود.
آوینی در نگاه اول یک مستندساز بود؛ اما در لایه‌های عمیق‌تر، یک «فیلسوف هنر انقلابی» بود که هنر را نه برای هنر، که برای «کشف حقیقت» می‌خواست.
مستندسازی که تاریخ را از نو نوشت
آوینی نه یک مستندساز معمولی، که «تاریخ‌نگار تصویری انقلاب» بود.
او در مجموعه ماندگار «روایت فتح»، چشمان ما را به روی حقیقتی گشود که رسانه‌های جهان سعی در پنهان‌کردنش داشتند.
سبک او آمیزه‌ای بود از: واقع‌نمایی بی‌پروا، عرفان ناب اسلامی و روایت شاعرانه رشادت‌ها… .
برف‌های دره بید؛ روایتی سردتر از زمستان گرم‌تر از عشق
در میان تپه‌های سربه‌فلک‌کشیدهٔ کرون، روستایی خفته است به نام دره‌بید.
در آستانه روز هنر انقلاب اسلامی، نمایش رادیویی «برف‌های دره‌بید» با روایتی حماسی از مقاومت مردم روستای دره‌بید در منطقه کرون اصفهان اجرا شد.
این اثر که بر اساس مستندهای شهید آوینی و خاطره‌های رزمندگان دفاع مقدس شکل‌گرفته، گوشه‌ای از ایستادگی و ازخودگذشتگی مردم این روستا در برابر تهاجم دشمن و یاری در پشت جبهه‌های جنگ را به تصویر می‌کشد.
دره بید؛ روستایی که به اسطوره بدل شد
«اگر می‌خواهی رمز پایداری اسلام را بدانی به دره بید بیا»
شهید آوینی در مستندهای خود، ازجمله در مجموعه «روایت فتح»، به روستای دره‌بید پرداخته و رشادت‌های مردم این دیار را ثبت کرده است.
مردمی سراپا مخلص که از همه تعلقات دنیایی دل کندند و هرکس با هرچه در توان داشت، در خدمت جبهه مقاومت بود؛
از پیرزنی که یک سال بادام‌هایش را جمع کرده بود تا به جبهه هدیه کند تا مردان باغیرت روستا که برای شهادت سر از پا نمی‌شناختند و گوش‌به‌فرمان رهبر انقلاب یک‌به‌یک برای اعزام به جبهه به خط شدند.
تا آنجا که در سرمای استخوان‌سوز زمستان، زنان روستا برای آوردن کمک جهت تدفین دو مرده خود، پیاده به سمت روستای کناری راه افتادند؛ چراکه هیچ مردی در روستا باقی نمانده بود.
نمایش رادیویی «برف‌های دره‌بید» به نویسندگی و کارگردانی مهدی شهداد، داستان دو دختر جوان است؛ یکی فرزندِ رزمنده و دیگری دوست او که بی‌خیال و بی‌اعتقاد به مسائل دینی است.
آن‌ها به همراه هم با خودرو به روستای دره‌بید می‌روند تا پدر رزمنده دختر را که برای زیارت قبور شهدای هم‌رزمش به این روستا رفته، برگردانند…
این نمایش، تنها یک اثر هنری نیست؛ بلکه ادامه راه شهید آوینی است، راهی که در آن، هنر و جهاد را درهم می‌آمیزند تا حقایق فراموش‌نشدنی را به نسل‌های بعد منتقل کنند.
اجرای این اثر در روزهای نزدیک به سالروز شهادت آوینی، پیوندی نمادین بین هنر انقلابی دیروز و امروز ایجاد کرده است.
