نزدیک به نیمقرن پیش، اواسط دهه چهل، جمعی از بزرگان حوزه علمیه اصفهان همچون آیات عظام خادمی، صادقی، شهید شمسآبادی و جمع دیگری از علما و خیّران اصفهان، نیاز به احداث مساجد در مناطق و روستاهای محروم کشور، بهویژه نقاط آسیبپذیر فرهنگی و اقتصادی را وظیفه دینی تشخیص دادند. در نتیجه این احساس نیاز، این حرکت مهم به توصیه آن حضرات آیات، توسط حضرت آیتالله فقیهی که آن زمان از طلاب جوان بودند، آغاز شد.
میلاد حضرت زهرا (س) و روز زن، بهانهای برای آشنایی بیشتر با فعالیتهای بانوان در حوزه علمیه اصفهان را فراهم کرد؛ بانوانی که فعالیتهای بسیاری در عرصههای مختلف دارند؛ ولی احتمالا کمتر نامی از آنها برده شده و کمتر شناخته شدهاند.