در سالهای اخیر عبارت «شهر هوشمند» بر سر زبان اغلب مدیران شهری کشور میچرخد. ظاهر عبارت آنقدر گویا هست که نوید رسیدن به شهری برخوردار از خدمات هوشمند الکترونیکی و کاهش ضرورت حضور فیزیکی شهروندان را برای رتق و فتق امور مرتبط با شهرداری بدهد. اما اینکه هر هوشمند دقیقاً از چه ویژگیهایی برخوردار است و یک شهر برای رسیدن به هوشمندی چه امکاناتی باید داشته باشد، سوالی است که جای تحلیل و بررسی دقیقی دارد.
حجم ساخت و ساز و تبدیل بافتهای فرسوده به ساختمانهای نو، شیك و بهروز در یكی دو دهه اخیر در اصفهان پابه پای شهرهای بزرگ كشور رشد زیادی داشته است. اگر به آمارهایی كه در این زمینه در بایگانی ادارهها موجود است هم سری نزنیم، میتوانیم با یك نظر به خیابانها و کوچههای این شهر، از روند قابل توجه ساخت و ساز باخبر شویم. در هر كوچه بسیارند خانههای قدیمی و فرسودهای كه یك شبه به تلی از خاك بدل شده و چند ماه بعد ساختمانی چندطبقه با نمایی امروزی از دل آنها بیرون میزند.