به گزارش اصفهان زیبا؛ این روزها مثل خیلیهای دیگر دائم خبرها را بالا و پایین میکنم تا مگر یک خبر امیدبخش از نوار غزه برسد، یک خبر انساندوستانه و یک خبر تسلیبخش؛ اما دریغ که میرسم به یک خبر تلخ و یک خبر تأملبرانگیز؛ سازمان ملل متحد روز جمعه رسما قحطی در غزه را اعلام کرد که اولین اعلامیه از این نوع در منطقه محسوب میشود و من فکر میکنم به عملکردهای دیرهنگام و کارنامه سرشار از کاستی سازمان ملل متحد، از موضعگیریهای ضعیفش در بیانیه دادن تا اکتفایش به همان بیانیهها و پا را از گلیم کوتاه و مندرس سخنگفتن فراتر نگذاشتن؛ حالا همین سازمان با تمام کاستیها و محافظهکاریهایش اعلام قحطی در غزه کرده است و هرکس اندک شناختی از این سازمانهای بهظاهر صلحطلب بینالمللی داشته باشد، میداند که این اعلام یعنی آش جنایتهای آشکار رژیم صهیونیستی آنقدر شور شده است که دیگر جایی برای کتمان نیست و احتمالا قحطی مدتها پیش و با وسعت و عمق شدیدتری اتفاق افتاده.
پازل تمام این خبرهای تلخ را یک خبر دیگر کامل میکند و آن جاندادن یک کودک در هر ۴۰ دقیقه است؛ یعنی به عبارتی ۳۶ کودک در هر شبانهروز بر اثر سوءتغذیه و حوادث ناشی از جنگ در غزه جان میسپارند و این جدا از تعداد بزرگسالان و سایر غیرنظامیانی است که هر روز بر اثر حملههای نابرابر رژیم موقتی صهیونیستی به شهادت میرسند. صحبت با آمار و ارقام اگرچه همیشه فضایی خشک و رسمی دارد، درباره مسئله نسلکشی آشکار در غزه عددها و آمارها هرکدام نشاندهنده یک جنایت مشخص و رخداد اتفاقهای دردناک دیگرند.
دیر است! برای هر اقدامی دیر است. باتوجهبه عملکرد نادرخشان سازمان ملل و سابقه سرشار از نقص و کاستی آن، وقتی این سازمان از قحطی در منطقهای خبر میدهد، یعنی این فاجعه ماهها پیش رخداده و اکنون آنقدر گسترده شده است که ناچار به اعلام آن هستند.
هر ۴۰ دقیقه، یک کودک در غزه به علت سوءتغذیه و پیامدهای جنگ به شهادت میرسد. این آمار به معنای شهادت ۳۲ کودک در هر روز است. غزه، سرزمینی با مساحتی کمتر از برخی استانهای ایران، اکنون با ویرانیهایی معادل شش برابر ویرانیهای هیروشیما روبهروست.
تاکنون بیش از ۱۶هزار و ۵۰۰ کودک و ۶۴ هزار غیرنظامی در غزه به شهادت رسیدهاند. جمعیت محدود غزه با فاجعهای انسانی روبهروست؛ نوزادان تازهمتولدشده به دلیل کمبود شیرخشک و سوءتغذیه مادران، از ابتداییترین نیازهای خود محروم هستند. اخیرا یک نوزاد پنجماهه به همین دلایل به شهادت رسید.
در کنار آمار پیشین، اکنون روزانه ۳۲ کودک دیگر نیز بر اثر قحطی جان میبازند و آمار دقیقی از شهادت بزرگسالان بر اثر سوءتغذیه در دست نیست.
پروفایلهای مجازی ما در نزدیک به دو سال گذشته، پر از پرچمهای فلسطین و عکسهای کودکان غزه شده است. این حرکات هرچند ارزشمند است، کودکان را سیر نمیکند. کودکان به غذا، آب و آرامش نیاز دارند. روان و جسم کودکان آنقدر آسیبپذیر است که گاهی یک مشاجره ساده دوران کودکی میتواند اثرات ماندگاری بر روان آنها بگذارد؛ چه رسد به سوگهای سنگین، صدای انفجارها و محرومیت از تغذیه مناسب.
کمبود مواد مغذی ضروری میتواند پیامدهای جبرانناپذیری برای رشد جسمی و ذهنی کودکان داشته باشد.مردم غزه نیز مانند همه مردم جهان، آرزوی زندگی عادی دارند. آنها میخواهند به پارک بروند، برای کودکانشان بستنی بخرند، غذای محلی بپزند و با خانواده در پارک، چای و هندوانه بخورند؛ مادران غزه نیز میخواهند برای کودکانشان لباسهای زیبا بخرند و زوجهای جوان آرزوی سفر زیارتی و عکسگرفتن با حلقههای ازدواج و کتاب دعا دارند؛اما حقیقت این است که مردم غزه در چادرهای کهنه، با گرما و سرما و گرسنگی و تشنگی دستوپنجه نرم میکنند.
پارکها، دانشگاهها و مدارس ویران شدهاند و شش کودک روی یکتخت بیمارستانی بستری هستند.امید آنها تنها به خداست. ما باید به دستگاه امداد الهی متوسل شویم؛ پیش از آنکه دست یاری خداوند از آستین صبرش بیرون آید و ستمگران و سکوتکنندگان در برابر ستم را از ریشه برکند.
اکنون زمان اقدام عملی است. زمان مقالهنویسی، پژوهش و انتظار به سر آمده است. راه، هدف و رزمندگان مشخص هستند: محو کامل اسرائیل از صفحه روزگار توسط تمام آزادگان جهان.
ما چه بهعنوان بدنه دانشجویی و حوزوی و چه بهعنوان هر انسان آزادهای در هر نقطه از جهان، میتوانیم نقش مؤثری در نابودی این رژیم کودککش ایفا کنیم. در گام اول، باید همسایگان غزه را با استفاده از تمام ابزارهای ارتباطی، تحتفشار بگذاریم تا دست از منفعتطلبی بردارند و از موقعیت ژئوپلیتیک خود برای کمک به غزه و تحتفشار قراردادن رژیم صهیونیستی استفاده کنند.
در گام دوم، باید با هر وسیله ممکن، زمین و آسمان سرزمینهای اشغالی را ناامن کنیم. اگر هیچ مکانی در غزه برای کودکان امن نیست، هیچ نقطهای از سرزمینهای اشغالی نیز نباید برای کودککشان امن باشد. باید با کاهش گردشگری، ضربه به زیرساختها و آگاهیبخشی، این پادگان جنایت را بهسوی نابودی سوق دهیم.
وعده الهی نابودی ظالمان است و چه کسی راستگوتر از خداست؟ در این روزها، با استعانت از روح مطهر پیامبر رحمت (ص)، به پیشگاه خداوند دست نیاز بلند میکنیم تا ما را در روز محشر، محل شکایت چشمان اشکبار کودکان غزه قرار ندهد.
