به گزارش اصفهان زیبا؛ پرونده لیگ بیست‌ودوم فوتبال حرفه‌ای ایران در شرایطی بسته شد که عنوان آقای گلی شهریار مغانلو با 13 گل زده، یکی از حداقلی‌ترین آمارهای گلزنان برتر لیگ را به ثبت رساند تا زنگ خطر جدی قحطی گلزن برای فوتبال ایران به صدا دربیاید.
معمولا در ادوار لیگ، از میانه‌های نیم‌فصل بازیکنانی که گل‌های بیشتری به ثمر می‌رسانند، در کورس آقای گلی هستند و از چندهفته مانده به پایان لیگ، حدس بهترین گلزن لیگ دور از ذهن نبود؛ اما در لیگ امسال در هیچ مقطعی یک بازیکن شرایط بهترین گلزن را نداشت؛ با این حال یک هفته مانده به پایان لیگ، شهریار مغانلو مدعی شماره یک بود و مهدی قائدی، رضا اسدی و محمد عباس‌زاده، در تعقیب او بودند.
در نهایت نیز مغانلو با گلی که در بازی با پیکان به ثمر رساند، با 13 گل عنوان بهترین گلزن لیگ را در اختیار گرفت و مهدی قائدی با 12 گل و رضا اسدی با 11 گل رتبه‌های دوم و سوم را به خود اختصاص دادند.
طی 10 دوره گذشته لیگ برتر که لیگ با حضور 16 تیم برگزار شده و تعداد بازی‌ها یکسان بوده، سیدجلال رافخایی از ملوان با ۱۹ گل، کریم انصاری‌فرد از تراکتور با ۱۴ گل، لوسیانو ادینیو از تراکتور با ۲۰ گل، مهدی طارمی از پرسپولیس با ۱۶ گل، مهدی طارمی از پرسپولیس با ۱۸ گل، علی علیپور از پرسپولیس با ۱۹ گل، کی‌روش استنلی از سپاهان و لوسیانو پریرا از فولاد با ۱۶ گل، شیخ دیاباته از استقلال با ۱۵ گل، سجاد شهباززاده از سپاهان با ۲۰ گل و گادوین منشا از مس رفسنجان با ۱۴ گل آقای گل شده‌اند که آمار لیگ بیست‌ودوم از دیگر لیگ‌ها کمتر است.
در 240 بازی انجام‌شده لیگ که طی 30 هفته لیگ برتر برگزار شد، در مجموع 480 بار توپ از خط دروازه 16 تیم شرکت‌کننده عبور کرد که میانگین دوگل در هر بازی را ثبت می‌کند و به نسبت لیگ گذشته آمار بهتری را نشان می‌دهد.
در لیگ بیست‌ویکم 428 گل به ثمر رسید که البته پنج بازی فصل گذشته لیگ برتر با حکم کمیته انضباطی 3 بر صفر اعلام شد که این موضوع 15 گل به مجموع گل‌های زده‌شده اضافه کرد.
افزایش گل‌های زده لیگ برتر نشان‌دهنده کیفیت لیگ است و هواداران از بازی‌هایی که گل‌های بیشتری در آن رد و بدل شود، لذت می‌برند. اما اینکه چرا با وجود میانگین مطلوب گل‌های به‌ثمررسیده، آمار گل بهترین گلزنان پایین است؛ موضوع مهمی است که باید متولیان فوتبال ایران به آسیب‌شناسی آن بپردازند.
فوتبال ایران از گذشته‌ها تا به امروز به مهاجمان گلزن معروف بوده و حتی در مقاطعی که تیم ملی از مباحث دفاعی متضرر می‌شد، خط حمله جور آن را می‌کشید. اما شرایط فعلی به گونه‌ای شده که در لیگ بیست‌ویکم یک بازیکن با 14 گل آقای گل شده و در لیگ بیست‌ودوم هم یک مهاجم ایرانی با 13 گل به این عنوان دست پیدا کرده است.
در تیم ملی کشورمان نیز سال‌هاست که مهاجمان داخلی سهمی از دعوت به تیم ملی ندارند و خط حمله از جمله نقاطی است که عمده دعوت‌شدگان آن لژیونرها هستند. چنان‌که در جام جهانی هم تمام برنامه‌ریزی هجومی ایران به مهدی طارمی و سردار آزمون محدود شده بود و برای بازیکن ذخیره هم به کریم انصاری‌فرد چشم داشتیم.
معمولا مهاجمان ایرانی بعد از یک دوره درخشش، به لژیونرشدن علاقه‌مند می‌شوند و برای رسیدن به این منظور حتی به لیگ‌های درجه سه و چهار اروپا هم گوشه چشمی دارند و عملا دست تیم‌ها از مهاجم خوب خالی می‌شود.
در شرایطی که تیم‌ها نتوانند روی مهاجمان داخلی حساب باز کنند، جذب مهاجم خارجی راهگشاست؛ اما در لیگی که گذشت، هیچ کدام از مهاجمان خارجی کارکرد مطلوبی نداشتند؛ تا جایی که کوین یامگا با 7 گل زده، بهترین گلزن خارجی لیگ است و یورگن لوکادیا با 6 گل در رده بعدی است. ضمن اینکه دیگر خارجی که شش گل زده، گیورگی گولسیانی، مدافع تیم پرسپولیس است.
در صورتی که در مقاطعی بازیکنانی چون پریرا، ادینیو و عمادرضا در فوتبال ایران حضور داشته‌اند که به نسبت بازیکنان ایرانی آمار گلزنی بالایی داشتند و برای تیم‌هایشان مهره‌های کلیدی محسوب می‌شدند؛ اما طی سال‌های اخیر این موضوع کم‌رنگ شده است و ایجنت و دلال‌ها، بازیکنان بی‌کیفیت را به لیگ ایران قالب می‌کنند.
برای لیگ بیست‌ودوم هم تیم‌های اصفهانی سپاهان و ذوب‌آهن بازیکنانی چون کاتاتائو و بیدوف را در اختیار داشتند که هیچ کدام برای دو تیم کارایی نداشتند و فقط بودجه دو تیم را هدر دادند؛ در صورتی که مهاجم زهردار و باکیفیت می‌توانست به کمک این تیم‌ها بیاید؛ به‌طوری که اگر سپاهان در بازی خانگی با ملوان از خط حمله قوی بهره می‌برد، کار به تساوی و ازدست‌رفتن قهرمانی نمی‌رسید.
