به گزارش اصفهان زیبا؛ در جشنواره تئاتر استان اصفهان، تماشاخانه ماه حوزه هنری میزبان اجرای تئاتر «استاد نوروز پینه‌دوز» بود. این تئاتر که در بخش صحنه‌ای سی‌وپنجمین دوره جشنواره تئاتر اصفهان حضور یافته، داستانی اجتماعی را دنبال می‌کند که قرار است مخاطب کنجکاو خود را برای دقایقی به فکر فرو ببرد.
عباس فخری مسئولیت کارگردانی این اثر را بر عهده داشته و از سوی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان فلاورجان نیز تقدیر شده است. برای آشنایی بیشتر با روند تولید و اجرای تئاتر «استاد نوروز پینه‌دوز»، «اصفهان‌زیبا» مصاحبه‌ای را با عباس فخری، کارگردان این اثر، تدارک دیده است.
مهم‌ترین انگیزه شما برای شرکت در این رویداد چه بوده است؟
ما در شهر کوچکی به نام پیربکران زندگی می‌کنیم که آثار هنری بزرگی مثل بقعه محمدبن‌بکران دارد. این انگیزه‌ای برای ماست تا شهرمان و هنرمندانش را معرفی کنیم و راهشان را ادامه دهیم.
هدف ما از شرکت در تئاتر سرگرمی نیست؛ هدفمان پیشرفت و رشد است. این نکته مهمی برای ماست تا بتوانیم خودمان را در میان هنرمندان استان اصفهان معرفی کنیم و شناخته شویم.
روند راهیابی اجراها به جشنواره را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
این دوره از دوره‌های پیشین بسیار بهتر بود. در دوره‌های قبل فقط گروه‌های مرکزی پذیرفته می‌شدند؛ ولی امسال گروه‌هایی از کل استان اصفهان در جشنواره شرکت کردند و این اتفاق مبارکی برای تئاتر استان است.
از مهم‌ترین چالش‌هایی که در این مسیر احساس کردید، بگویید.
ما در شهر کوچکی زندگی می‌کنیم که فضایی بومی و خاص دارد و کار کردن در آن، خیلی سخت است؛ به‌خصوص برای اجرای نمایش‌های کمدی دستمان خیلی بیشتر بسته است.
کارکردن در شهرهای کوچک سخت‌تر از شهرهای بزرگ است و این یکی از چالش‌هایی است که ما همواره با آن درگیر بوده‌ایم.
از ایده اجرای خود بگویید. تلاش شما برای گفتن چه حرف‌هایی بود؟
نمایش استاد نوروز پینه‌دوز داستان پینه‌دوزی است که دو همسر دارد و تصمیم به عقد زن سومش دارد. او می‌خواهد دو همسر دیگر را از خانه بیرون کند تا بتواند سومی را به خانه بیاورد!
آنچه ما آن را در طول این نمایش مطرح کردیم، این بود که دو همسر اول آن مرد به جای فکرکردن برای حل مسئله، به سراغ رمال و جادوگر می‌روند.
یکی از معضل‌های تئاتر صحنه‌ای «متن» است. آیا شما هم با این چالش روبه‌رو بودید؟
انتخاب متن، سخت‌ترین کار در نمایش است. متن‌ها را باید با شرایط اجتماعی و فرهنگی و سیاسی جامعه سنجید و دقت کرد که تضادی با اوضاع و احوال جامعه نداشته باشد.
برای انتخاب متن با این معضل خیلی درگیریم. نویسنده خوب هم در اصفهان خیلی کم هست. نمایشنامه را که انتخاب می‌کنیم، برای دریافت مجوز نمایشنامه نیز با سختی مواجه می‌شویم.
بازیگر مشهور گران یا گمنام و جویای نام؟! چرا؟
به نظر من باید به بازیگران جوان و گمنام میدان داده شود. هستند کسانی که عاشق هنر هستند؛ اما پشت در برای معرفی‌شدن مانده‌اند. باید دستشان را گرفت و آن‌ها را وارد این عرصه کرد. بازیگران خوب از بین بازیگران گمنام پیدا و انتخاب می‌شوند.
تئاتر با بازیگران متعدد یا تعداد کم؟ شما کدام را می‌پسندید؟
همه نمایشنامه‌هایی که انتخاب کرده‌ام، با تعداد بازیگران بالا بوده‌اند. همیشه هم درباره همین مسئله انتقاد شده است. اگر دو بازیگر را فرض کنیم، یک رابطه موازی میان این‌ها اتفاق می‌افتد. وقتی نفر سوم وارد شود، یک مثلث شکل می‌گیرد و با ورود نفر چهارم یک مربع.
این‌گونه یک دنیا اتفاق و روابط شکل می‌گیرد و زیبایی‌ها و چالش‌هایی را در نمایشنامه و اجرا ایجاد می‌کند که در یک نمایش دونفره این‌ها شکل نمی‌گیرد. وقتی دو بازیگر داشته باشیم، کارگردان تصمیم می‌گیرد نمایش را در سی دقیقه جمع کند و قصه مختصرتر می‌شود.
مکان‌های در نظر گرفته شده برای اجرای تئاتر‌ها را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
سالن‌ها خیلی هوشمندانه انتخاب شده است. کارها خوب دیده شده و سالن‌ها به‌درستی تقسیم شده است؛ مثلا، یک سالن بلک باکس می‌خواستیم که در اختیار ما قرار گرفت و ما از این بابت رضایت کامل داریم.
اگر باز هم به گذشته برگردید، تئاتر صحنه‌ای را انتخاب می‌کنید؟ چرا؟
به من بارها پیشنهاد فیلم داده شده است؛ اما به‌خاطر عشق به تئاتر، آن کار را رد کرده‌ام. تئاتر یک هنر اصیل و بکر و کامل‌کننده است. من از این هنر و از مواجهه با تماشاچی و درمیان‌گذاشتن کشف و شهودهایم با او لذت می‌برم.
