اینکه به حسین افضلی بگویند متخصص صعود تیم از لیگ دسته یک به برتر را تعریف خوبی می دانید؟
من اولین بار با تیم پست اصفهان به لیگ برتر صعود کردم. در سال اول حضور این تیم در لیگ، به رتبه چهارم دست یافتیم. چند سال بعد با تیم فیروزصفه به لیگ برتر صعود کردم و پس از یک دوره که در تاجیکستان مربیگری می‌کردم، هدایت تیم کراپ الوند را برعهده گرفتم. به همراه این تیم به لیگ برتر رسیدیم و فصل قبل هم با تیم گهرزمین سیرجان به لیگ برتر راه پیدا کردیم و فعلا در لیگ برتر در جایگاه پنجم هستیم. اگر تیم‌های تحت هدایت من به لیگ برتر صعود کرده‌اند، از لطف خدا و زحمات مجموعه‌ها و افراد حرفه‌ای است که کمک کردند به این نتیجه برسیم.
فکر نمی‌کنید این تعریف جایگاهتان در لیگ برتر را به خطر بیندازد؟
زمانی رأس هرم فوتسال ایران در اختیار ما بود و با تیم ماهان قهرمانی در آسیا و لیگ برتر را تجربه کردیم. خدا را شاکرم که این توان را داده که به فوتسال کشور کمک کنم؛ اما شخصا فعالیت در لیگ برتر را دوست داشته و تمایل دارم در بالاترین سطح فوتسال باشگاهی کشور فعالیت کنم. به‌هرحال در مقاطعی برای حضور در لیگ برتر فاصله افتاد و با تیم‌های دسته یکی همکاری داشتم.
فصل گذشته به همراه تیم گهرزمین، عملکرد بسیار شاخصی داشتیم و صعودمان به لیگ برتر، چند هفته مانده به پایان لیگ قطعی شد. همیشه تلاش داشته‌ام، در هر جایگاهی که هستم، مفید باشم؛ اما بالاخره دورشدن از شرایط لیگ برتر خوب نیست.
شرایط لیگ امسال را چند هفته مانده به پایان لیگ چطور ارزیابی می‌کنید؟
نتایج در لیگ امسال نوسان‌های زیادی داشت و سه هفته مانده به پایان لیگ، شش امتیاز با تیم دوم فاصله پیدا کردیم؛ تیم‌های گیتی‌پسند و کراپ الوند هم در تعقیب صدرنشین هستند. جبران فاصله با تیم مس برای آن‌ها دشوار است؛ اما غیرممکن نیست؛ زیرا در لیگ همواره اتفاق‌های زیادی رخ می‌دهد و نمی‌توان با قاطعیت قهرمانی یک تیم را پیش‌بینی کرد. در لیگ امسال رقابت نزدیکی بین تیم‌ها جریان داشت و تیم‌های بالای جدول در کورس قهرمانی بودند و تیم‌های پایین‌جدولی هم برای سقوط‌نکردن رقابت می‌کردند و در هیچ مسابقه‌ای از قبل تیم برنده و بازنده پیش‌بینی نمی‌شد.
از عملکرد تیمتان رضایت دارید؟
بله؛خوشبختانه عملکرد تیم در اولین فصل حضور در لیگ، قابل‌قبول بوده است. به دلیل اینکه درگیر جراحی بودم، چندهفته‌ای در تمرین‌های تیم حضور نداشتم و دو روز قبل از بازی با گیتی‌پسند در تمرین‌ها شرکت کردم. در این بازی با اینکه نتیجه را واگذار کردیم، تیم دست‌وپا بسته‌ای نبودیم و موقعیت‌های گل زیادی داشتیم.
در مسابقات قهرمانی آسیا، فوتسال اصفهان نماینده‌ای نداشت. با وجود حدود دو دهه تیم‌داری استان در سطح بالا، در تیم ملی خروجی نداشته است. به‌عنوان یک کارشناس فوتبال این موضوع را چطور ارزیابی می‌کنید؟
واقعامعضل بزرگی است و متولیان فوتسال استان باید در این خصوص چاره‌جویی کنند. فوتسال اصفهان زمانی قطب این رشته کشور بوده و حدود 30درصد از ملی‌پوشان از این استان بودند؛ اما همان‌طور که اشاره کردید، برای مسابقات آسیایی، نماینده‌ای نداشتیم.باشگاه‌ها علاوه بر بحث ورزشی، مسئولیت اجتماعی هم دارند و شاید بهتر از این می‌توانستند عمل کنند.
تیم گیتی‌پسند هر فصل برای قهرمانی بسته می‌شود و برای یک تیم حرفه‌ای، بحث بومی و غیربومی وجود ندارد و هر بازیکنی در هر جای کشور پرورش پیدا کند، به نفع فوتسال ایران خواهد بود. نیاز است در کنار این تیم، تیمی هم داشته باشیم که از ظرفیت بازیکنان بومی استفاده کند؛ البته انتظار می‌رود باشگاه گیتی‌پسند در بحث پایه، توجه بیشتری به بازیکنان بومی داشته باشد.
اگر نکته خاصی باقی مانده است، بفرمایید.
لازم می‌دانم از پیش‌کسوتان فوتبال و فوتسال اصفهان تشکر ویژه‌ای داشته باشم که در مدت بیماری من جویای احوالم بودند. این کارشان برایم دلگرمی بزرگی بود و از نظر روحی تأثیر زیادی برمن گذاشت؛ علی طاهری، رئیس هیئت فوتبال استان نیز در مدتی که درگیر درمان بودم، از من حمایت کرد. همچنین از امیر قلعه‌نویی، سرمربی تیم گل گهر که برای من فرشته نجاتی بود، از دکتر بهبودی، دکتر شاهی و پروفسور فاضلی که زحمات زیادی کشیدند، مهندس سلیمان‌زاده و دکتر خدری‌پور، مدیرعامل و رئیس هیئت‌مدیره باشگاه گهرزمین که نهایت همکاری را با من داشتند تا این دوره سخت را پشت سر بگذارم،تشکر می‌کنم.
