این پرندگان دوستداشتنی را معمولا در حال جستوجوی غذا از میان گلولای کف رود یا سایر آبگیرها خواهید دید. استراحت آنها بهصورت ایستاده و معمولا روی یک پا در آب است. هنگام پرواز، بالهای سیاه، بدن سفید و پاهای کشیده در امتداد بدن، راه شناسایی آنهاست. از دیگر مشخصات چوب پاها میتوان به چشمان قرمز و منقار مشکی ظریف اشاره کرد. نر و ماده تقریبا هم شکل بوده؛ ولی معمولا سیاهی سر در نرها بیشتر است. در نابالغها، پرهای مشکی به رنگ قهوهای دیده میشوند. چوب پاها با 37سانتیمتر طول از خانواده آوُسِت (نوک خنجری) و راسته آبچلیکسانان هستند و به دلیل دارا بودن پاهای بلند، امکان تغذیه در قسمتهای عمیقتری نسبت به سایر آبچلیکسانان دارند. این پرندگان تکهمسر در بیشتر مناطق ایران حضورداشته و در زمان تولیدمثل، سروصدای زیادی دارند. در برخی مناطق جنوب کشور به آنها «دارپا» میگویند.
بابا لنگدراز
گاهی در فصول پاییز و زمستان و در حاشیه زایندهرود خصوصا فاصله بین پل خواجو تا سیوسهپل، پرندگانی سفید و سیاه را در بخشهای کمعمق رودخانه مشاهده میکنید که به دلیل پاهای بلند و قرمزشان، «چوب پا» نام دارند.
-
امین اخوت
پرندهشناس
برچسبهای خبر
اخبار مرتبط
آرشیو کامل روزنامه
