لاتزیو 1999
پایتخت ایتالیا در اواخر دهه 90 میلادی شاهد پادشاهی مطلق عقاب‌ها برخود بود. لاتزیو با هدایت گوران اریکسون رقیبی ترسناک برای هر تیمی به شمار می‌رفت.
عقاب‌ها با بازیکنانی نظیر سباستین ورون آرژانتینی، سالاس شیلیایی، دیه‌گو سیمئونه و دیگر ستارگان آن سال‌های لاتزیو بربام ایتالیا و اروپا قرار داشتند. سبک بازی جذاب و تیمی خطرناک در حمله با کاپیتانی نستا دوست‌داشتنی دل هر فوتبال دوستی را در آن سال‌ها می‌ربایید.
اریکسون که در تیم‌های قبلی‌اش درخشش خوبی داشت به پایتخت ایتالیا آمد تا عقابی در آشیانه را بار دیگر پرواز دهد. لاتزیو در آن دوران شاید مثل دیگر غول‌های اروپا پشتوانه عظیمی نداشت اما در اندک‌سال‌هایی در برابر همه این غول‌ها ایستاد. لاتزیو، خودباوری و خواستن و بسیاری از صفات بسیار خوب دیگر را معنا کرد.
گلادباخ دهه 70 میلادی
اگر فکر می‌کنید جذاب‌ترین بازی‌ها را در آلمان دورتموند کلوپ و بایرن هانسی فلیک یا هاینکس به نمایش می‌گذارند بهتر است کمی تأمل‌کنید. در دهه 70 میلادی رقیبی برای بایرن قدرتمند در آلمان وجود داشت که از رقبای حال حاضر آن بسیار قدرتمندتر بود و حتی در اروپا نیز حرف‌های بسیاری برای گفتن داشت. کره‌اسب‌ها که لقب بورسیا مونشن گلادباخ است به دلیل سبک بازی بسیار جسورانه و چابکانه‌ای آن‌ها در آن سال‌ها به این تیم داده شد. تیمی از شهری که کمتر علاقه‌ای به فوتبال داشت اما مردم آن شهر را دیوانه فوتبال کرد. یوپ هاینکس شاید بزرگ‌ترین نام آن دوران باشد، گرچه بازیکنان بسیار بزرگ دیگری نیز در آن دهه حضور داشتند که در فوتبال امروزی خاطره و یادی از آن‌ها نیست. گلادباخ بزرگ‌ترین کاری که می‌توانست انجام دهد را انجام داد و آن قهرمانی نبود، بلکه گره زدن مردمان شهر خود به فوتبال.
