یک تیم نسبتاً خسته!

پس از گذشت شانزده هفته از لیگ بیست‌ویکم فوتبال ایران، سپاهان با عملکردی ناامید کننده به ایستگاه تعطیلات ملی رسید. سپاهان که در فصل گذشته با عملکردی بسیار عالی و سبک بازی چشم‌نواز در کسب عنوان قهرمانی ناکام بود، دراین فصل اما اصلا نشانه‌ای از آن تیم قدرتمند لیگ بیستم ندارد.

تاریخ انتشار: ۱۰:۴۶ - شنبه ۱۶ بهمن ۱۴۰۰
مدت زمان مطالعه: 3 دقیقه

جذب بازیکنان نام آشنایی همچون شهریار مغانلو و مسعود ریگی در نقل‌وانتقال‌های تابستانی، امیدها را زنده کرد که نقاط ضعف طلایی‌پوشان بر طرف شده و نیز در خط حمله پرقدرت‌تر ظاهر خواهند شد؛ خریدهایی که کاملا با سبک مورد نظر محرم نویدکیا منطبق بوده و می‌توانستند بسیار مؤثر باشند. عملکرد سپاهان درهفته‌های نخست بسیار مطلوب و رضایت‌بخش بود؛ اما هرچه مسابقات به پیش می‌رفت ضعف‌ها آشکارتر و تیم از حالت مطلوبش خارج می‌شد. البته نباید فراموش کرد لیگ بیست‌ویکم چه از لحاظ نتیجه‌گیری تیم‌های مدعی و چه در ساختار فنی به‌صورت جامع بسیار ضعیف بوده و نباید آن‌چنان نیز از این اتفاق تعجب کرد.در این گزارش به بررسی تیم سپاهان از جنبه‌های مختلف و بیان نقاط ضعف‌وقوت تیم محرم نویدکیا می‌پردازیم.همان‌طور که اشاره شد، سپاهان با هدایت محرم نویدکیا سبک بازی خاص و جذابی را معرفی کرد. در لیگ سنتی و با اندیشه‌های قدیمی و ناکارآمد ایران، به نمایش‌گذاشتن بازی مالکانه و انجام حرکات ترکیبی، عملی نوآورانه محسوب می‌شود.سپاهان اصول فوتبال را در زمینه پاس، پرس، بازی‌سازی، حمل و دفاع به خوبی انجام داد و نتیجه آن کسب پیروزی و نتایج بسیار درخشان بود. نکته مهم این است که ضعف در دفاع از همان ابتدای شروع فعالیت محرم نویدکیا وجود داشت. گرچه این ضعف در نیم‌فصل اول لیگ گذشته بسیار آشکار بود و امتیازهای بسیاری را از سپاهان گرفت، در نیم فصل دوم بهبود یافت و به نظر می‌رسید که این مشکل با تطبیق مدافعان و نیز تصحیح شعاع حرکتی امید نور افکن و دیگرهافبک‌ها رفع شده است. با شروع فصل بیست‌ویکم باز هم این زخم سر باز کرد و ‌به‌رغم اینکه سپاهان در برخی مسابقات گلی را دریافت نمی‌کرد، ولی موقعیت‌های خطرناکی روی دروازه این تیم ایجاد می‌شد.سپاهان از تیمی که بازی با تمپو (ضرب‌آهنگ) پایینی را به نمایش می‌گذاشت، به تیمی با بازی انتقالی تبدیل شده است و این موضوع باعث شده مدافعان تمرکزشان را از دست داده و به‌راحتی با اشتباه‌هایشان موقعیت‌های خطرناکی را به تیم حریف بدهند.در این بین اما گولسیانی بیشترین تأثیر را داشته است؛ به‌خصوص در مسابقات اخیر شاهد اشتباه‌ها و ضعف در جای‌گیری این بازیکن بوده‌ایم. چنین مدافعانی برای بازی مالکانه که فشارزیادی روی آن‌ها ندارد، بسیار مناسب هستند؛ اما این مدافع خوب سپاهان که در فصل گذشته نیز عملکرد قابل قبولی را ثبت کرده، مشخص کرده است مهره قابل‌اتکای این سبک نیست. به نظر می‌رسد جذب مدافعی با ویژگی دوندگی بسیار خوب و نیز توان فیزیکی بسیار بالا در دفع توپ‌ها قطعه مهمی از پازل موفقیت سپاهان باشد.یکی دیگر از ستارگان جذب‌شده در نقل‌وانتقال‌های پیش از فصل، مسعود ریگی بود.‌ هافبک سابق استقلال تهران قرار بود به‌عنوان پوشش‌دهنده فضای جلوی مدافعان و یکی از دو محور دفاعی و بازی‌سازی تیم عمل کند. از مهم ترین اهداف جذب مسعود ریگی، استفاده از او در دیدارهای حساس و مهم بود تا سپاهان با خیالی آسوده از جانب بخش دفاعی به بازی بپردازد؛ اما این ‌هافبک باتجربه و با نام و نشان، تأثیر چندان چشمگیری را از خود نشان نداد.دربخش تهاجمی سپاهان بر مالکیت توپ و انجام حرکات ترکیبی، به‌خصوص در کناره‌های زمین، تأکید ویژه‌ای داشت. با جذب فرشاد احمدزاده و شهریار مغانلو این تصور به وجود آمد که با تقویت این بخش، سپاهان دیگر غیرقابل مهار بوده و شاهد نمایش‌های بسیار ویژه‌ای خواهیم بود؛ امیدها اما به ناامیدی ختم شد. از کم رنگ شدن حضور سروش رفیعی به عنوان بازی‌ساز و محور خلاقیت تیم تا موقعیت‌سوزی‌های فراوان مهاجم پرادعای جدید تیم، سپاهان را از ایدئال‌هایش دور کرد. در فصل گذشته سجاد شهباززاده به‌عنوان مهاجم مرکزی طلایی‌پوشان انتظارها را برآورده کرد و گل‌های بسیاری را برای این تیم به ثبت رساند. در این فصل اما با ورود شهریار مغانلو، از سجاد شهباززاده عمومابه‌عنوان وینگر  یا مهاجم دوم استفاده می‌شود.این تغییر به لحاظ تئوری می‌تواند جذاب و کاربردی باشد؛ اما در عمل نتیجه خوشایندی را با خود به همراه نداشته است. این موضوع نه‌تنها باعث‌شده آقای گل فصل پیش لیگ برتر از دروازه فاصله گرفته و از توانایی‌هایش کاسته شود، بلکه شهریار مغانلو نیز آن‌چنان تمرکز و کیفیتی را که از یک بازیکن شماره 9 تمام‌عیار که نه تنها در بعد گلزنی، بلکه در امر دریافت توپ‌ها یا کنترل و ارسال پاس انتظار می‌رود،برآورده کند. این ضعف از کنترل توپ توسط او آغاز شده و با ارسال پاس بی‌کیفیت و همراه با آن، اضافه نشدن مناسب دیگر بازیکنان در حمله نیز ادامه پیدا می‌کند.در مجموع در بعد تاکتیکی سپاهان نسبت به فصل گذشته تغییراتی را در خود مشاهده می‌کند که خواسته یا ناخواسته صورت‌گرفته و این تغییر مثبت نبوده و باعث شده است نظم تیمی‌آن‌ها از بین برود.سپاهان مانند هر تیم دیگری با بحران روبه‌رو شده است. گذر از این شرایط می‌تواند دستاوردهای بزرگی شامل کسب تجربه ارزشمند و نیز رفع نقاط ضعف خود را داشته باشد.