با توجه به بیماری کرونا، وجود آلودگی هوا و گردو خاک زیادی که در کشور عراق وجود دارد، بهتر نیست که در مراسم پیاده‌روی اربعین شرکت نکنیم؟ در این ازدحام و شلوغی که زیارت دل‌چسبی هم نمی‌توان انجام داد، آیا عاقلانه نیست سفر را به زمانی دیگر موکول کنیم؟ در این شرایط اقتصادی و وضعیت معیشتی مردم، بهتر نیست هزینه سفر اربعین را که امسال به‌مراتب بیشتر از سال‌های قبل است برای فقرا کنار بگذاریم؟
این‌ها و ده‌ها سؤال و شبهه دیگر، سخنانی است که در آستانه اربعین از گوشه و کنار در فضای حقیقی و مجازی، به گوش می‌رسد. افرادی ازاین‌جهت که واقعا به دنبال جواب سؤال و شبهه ایجادشده در ذهنشان هستند چنین پرسش‌هایی را مطرح می‌کنند؛ لکن عده‌ای از دشمنان داخلی و خارجی اهل‌بیت (علیهم‌السلام)، باهدف تقلیل انگیزه و رغبت مردم برای شرکت در این مراسم مهم، به شبهه‌افکنی می‌پردازند.
جهادگران عرصه تبیین با سلاح قلم و بیان باید به روشنگری جامعه بپردازند و فلسفه متعالی این سفر را به‌درستی حلاجی کنند تا راه را بر نفوذ چنین القائاتی در اذهان عمومی ببندد.باید اقشار مردم را متوجه این مسئله کرد که همایش اربعین تنها یک سفر زیارتی عادی نیست. زیارت امری است بس عظیم و ضروری، ولی اربعین فراتر از این است. اربعین الگوی زیست منتظران منجی است. کسانی که در «مشایه» نجف تا کربلا، قدم بر می‌دارند در پی هموار‌کردن جاده ظهور فرزند حسین (علیه‌السلام) هستند. جاده‌ای که منتهای آن نجات بشریت از ظلم و بی‌عدالتی است.خوف از خطر جانی، زمانی مجوز تعطیلی شرایع دینی است که این امر قابل مدیریت با تدابیر بهداشتی نباشد. طبق نظر کارشناسان با رعایت برخی اصول پزشکی می‌توان احتمال بیماری را به حد قابل قبولی تقلیل داد.اربعین امتحانی است برای تعیین دغدغه یاری ولی‌عصر (عجل‌الله تعالی فرجه الشریف) در افراد هر عصر و زمان. ازاین‌جهت است که در زیارت اربعین می‌گوییم «وَ نُصْرَتِی لَکُمْ مُعَدَّةٌ». زائر، جان و مال خود را آماده کرده تا به یاری امام زمانش اقدام کند. هر موکب میان راه، واحد درسی است که باید گذرانده شود تا توفیق دفاع از رساله مهدویت برایت فراهم شود. اگر تابه‌حال ظهور تحقق پیدا نکرده یعنی خروجی این دانشگاه، هنوز به حدنصاب نرسیده است.
اگر دغدغه ظهور منجی را داری، باید در این مسیر طی طریق کنی، با پای جسم نشد با پای دل. با نفس نشد با مال و فرزند. خلاصه باید در این ایام خود را محک بزنی. این زیارت، فراتر از یک عمل مستحب فردی است. این طریق، فرازمینی است. چشمان عرشیان به آن خیره شده است. بهره‌مندی تو از این رویداد، میزان مشابهت تو را با «منتظر واقعی» هویدا می‌کند. درگاه ائمه اطهار (علیهم‌السلام) فقط برای درخواست حاجت نیست. ولایت، مرصاد خداوند برای غربال بندگان است. در زیارت جامعه کبیره می‌خوانیم: «وَ الْبابُ الْمُبْتَلی بِهِ النّاسُ. مَنْ أتاکمْ نَجی، وَ مَنْ لَمْ یأْتِکمْ هَلَک.»(و آن درگاهی که مردم، بدان آزموده می‌شوند. هر که نزدتان بیاید، نجات می‌یابد و هر که نیاید، نابود می‌شود.)ما به اربعین محتاجیم تا تمدن اسلامی را در گستره جهانی پی‌ریزی کنیم. در پرتو تعلیم و تعلم معارف علمی و عملی این همایش عظیم، می‌توانیم راه را برای پذیرش جهانی، قیام مهدی (عجل‌الله تعالی فرجه الشریف) فراهم سازیم.
