به گزارش اصفهان زیبا؛ علیرضا فرهنگ، پژوهشگر و مدرس ادیان و عرفان: توجه به آداب، رسوم و فرهنگهای هر جامعه برای تدوین طرح حجاب ضروری و مهم است. در طول تاریخ اسلام، همواره فهم جوامع اسلامی از حجاب متفاوت بوده و هر کدام بنا به شرایط خاص خود حدودوثغوری را برای رعایت حجاب لحاظ میکردند؛ مثلا حدود رعایت حجاب در حجاز با حجاب در گیلان یا حجاب زنان عشایر و یا حجاب زنان پوشیده در زیر روبنده، تفاوتهای زیادی داشته و این تفاوتها، مرتبط با نوع زندگی، فرهنگ، اقتصاد، شرایط اجتماعی و جغرافیایی هر منطقه بوده است.
این تفاوتهای ظاهری نشان میدهد که الگوی رعایت حجاب، متناسب با زمانه و فرهنگ هر زمانه و جامعه بوده؛ اما وجه مشترک تمام این الگوهای ظاهری، حکم کلی رعایت حجاب است؛ همانطور که قرآن در آیه ۲۶ سوره «اعراف» چنین فرموده است: «ای فرزندان آدم! لباسی برای شما فرستادیم که اندام شما را میپوشاند و مایه زینت شماست؛ اما لباس پرهیزگاری بهتر است. اینها (همه) از آیات خداست، تا متذکر (نعمتهای او) شوند!»
خداوند در این آیه، معیار اصلی و حقیقی پوشش را مطرح کرده و لباس تقوا را بهترین پوشاننده انسان دانسته است. لباس تقواست که وقار و متانت را برای انسان به ارمغان میآورد. سپس خداوند حکیم در آیاتی از سورههای احزاب و نور، به شرح جزئیتری از حد رعایت حجاب میپردازد تا کاربرد حکم کلی که در آیه ۲۶ سوره اعراف بیان شد، با زمانه و شرایط عصر نزول مطابقت یافته و مصادیق آن مشخص شود.
در جوامع معاصر نیز، هر نژاد و قومی بسته به جغرافیا و فیزیولوژی قومیتها حدودی از حجاب را رعایت میکند؛ لذا برای طراحی الگویی واحد از حجاب بانوی ایرانی میبایست اندیشمندان علوم انسانی از قبیل روانشناسی، علوم اجتماعی، حقوق، مطالعات فرهنگی و… مقوله حجاب را بر اساس آستانه تحریکپذیری و امنیت زنان و مردان سنجیده و قوانینی وضع کنند که در جامعه و وجدان اجتماعی پذیرفته شود.
با مطالعات عمیق و بهرهمندی از منطق قوی و علمی و با تکیه بر معیارهای قرآن، میتوان به چارچوبی قابلقبول و روزآمد در این خصوص دستیافت و به مدد الهی از ایجاد تنشهایی همچون تأسیس کلینیک ترک بیحجابی که هرازگاهی فضای جامعه را درگیر خود میکند، در امان بود.
