به گزارش اصفهان زیبا؛ استقبال از جایزه بسیار پررنگ بود و این استقبال جای شکر دارد. تعداد دوهزار و200 اثر رسیده به دبیرخانه نشان‌دهنده تشنگی نویسندگان است.
نویسنده به دنبال بهانه برای نوشتن است و این دست از جشنواره‌ها جای نویسندگانی است که می‌خواهند خودشان را نشان بدهند. نویسنده‌های جوان و بااستعداد در این جشنواره‌ها کشف می‌شوند.
داوران بخش اول زحمت بسیاری کشیدند و درنهایت آثار نهایی را بدون نام و نشان برای داوری مرحله دوم به ما سپردند. در میان رمان‌ها آثار صد تا ششصد صفحه‌ای داشتیم که در چهل روز باید همه آن‌ها را می‌خواندیم.
من نیز در خواندن کامل همه آثار حساسیت خاصی دارم تا حق کسی ضایع نشود. نظرات داوران نیز در انتخاب آثار و امتیازدهی نزدیک به هم بود.
آینده این جایزه روشن است
در میان آثار، متون قوی هم دیده می‌شد؛ برای مثال یکی از متن‌ها را هر سه داور برای رتبه اول انتخاب کردند؛ اما متأسفانه منبع بازآفرینی نداشت و تخیل خود نویسنده بود و ما با افسوس زیاد مجبور شدیم آن کار را کنار بگذاریم.
زیرا قصه‌های بازآفرینی‌شده نیاز به منبعی از اساطیر و فرهنگ عامه دارند. اما به‌صورت کلی متون خوبی رسیده بود و آینده این جشنواره روشن است و من به جشنواره داستان و بازآفرینی خوش‌بین هستم.
ما منابعی بسیار غنی داریم؛ اما همیشه معترضیم که چرا «هری پاتر» و «ارباب حلقه‌ها» جای خیلی از اسطوره‌هایمان را گرفته است؛ درحالی‌که حمایتی از متون اقتباسی و بازآفرینی اسطوره‌ها نمی‌شود.
جشنواره ملی داستان و بازآفرینی با حمایت‌هایش باعث می‌شود که نویسنده‌ها وارد میدان بشوند و متون اقتباسی بنویسند و بازآفرینی کنند و این آغاز حرکتی جریان‌ساز است.
نگاه کهنه را از دامن بازآفرینی اسطوره‌ها بزداییم
هر ملتی احتیاج به اسطوره دارد. آمریکا کشوری تازه‌تأسیس است؛ اما با «بتمن» و «سوپرمن» اسطوره‌سازی می‌کند. فیلم‌سازان آمریکا اسطوره را اختراع و تولید می‌کنند.
اما ما اسطوره‌های بسیاری در منابع کهنمان داریم؛ همچون شاهنامه که جزو پنج کتاب برتر تاریخ دنیاست و قصه‌های فولکلوریک و افسانه‌های جذاب.
اگر به این ریشه‌ها مراجعه کنیم، مطمئنا نسل امروز با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کند؛ به این شرط که با زبان و نگاه امروزی تولید و از زبان و نگاه کهنه پرهیز شود.
برندگان جوایز ادبی را رها نکنید
همه انسان‌ها احتیاج به تشویق و دیده‌شدن دارند. نویسندگان نیز علاقه‌مندند به اینکه متنشان دیده شود و جایزه بگیرد؛ اما برنده‌ها نباید رها بشوند.
اهدای جوایز چندصدمیلیون تومانی به برندگان از نظر مالی خوب است؛ اما مهم‌تر این است که نویسنده حمایت شود و رها نشود.
جشنواره‌ها و جوایز ادبی باید برندگان را با ناشران مرتبط کنند، برایشان دوره‌های آموزشی بگذارند و جویای احوالشان باشند. حمایت بعد از برنده‌شدن باید جزو اهداف جشنواره باشد.
