بایگانی برچسب معماری
آینده یک گذشته: درس‌هایی برای معمار جوان
باده نی در هر سری شر می‌کند
آن چنان را آنچنان تر می‌کند
«این میراثی را که از هزاران سال پیش به پدرانمان رسیده است و پدران ما به ما سپرده‌اند، چطور می‌خواهیم تحویل فرزندانمان بدهیم؟»
معمار_ کنشگر زاده دهه 20
یکم: شهر و شهروند
شهرها بستر رسوب تمامی لایه‌های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و… هستند که به وسیله شهروندان درطول تاریخ حیات یک شهر تولید می‌شوند، به همین دلیل کالبد شهر و شهروندانش هر دو جزو میراث یک تمدن هستند. همان‌طور که همه دانه‌های شهر در شکل‌دهی آن موثر هستند، اما بعضی از آن‌ها شاخص می‌شوند و در کنار ویژگی‌های اختصاصی، نقش ویژه خود را در عرصه عمومی می‌آفرینند، مانند نقش‌جهان، چهلستون، چهارباغ و هشت‌بهشت؛ مثل شهروندان. در عین اینکه حضور همه آن‌ها شهر را می‌سازد ولی برخی از آنان با زیست اجتماعی متفاوتشان اثرگذاری بیشتری پیدا می‌کنند و خود را وارد عرصه عمومی می‌کنند، مانند تاج، شهناز، ارحام صدر، دهش و همدانیان.
دانش آموخته مکتب شاگردی استادی
محمد عرب، معمار و شهرشناس، از آشنایی و هم‌کلامی با مهندس محمود درویش، معمار شناخته شده اصفهانی می‌گوید: «من این شانس و افتخار را داشتم که به ویژه در چند سال اخیر، در خصوص چهارباغ و سایر مسائل شهر اصفهان، فرصت هم‌کلامی و همراهی با مهندس درویش را داشته باشم و این عاملی شد که تاحدودی با نگاه و تفکرات ایشان آشنا شوم. نکته‌ای که از خلال تجربه‌ها و خاطرات ایشان برای من حائز اهمیت بوده، این است که متأثر از تجربه زیستی، شخصیت معمارانه مهندس درویش را می‌سازد.
معمــــارِ زندگی
علاقه به آبادانی و آرامش را می‌توان در ریشه‌هایش جست‌وجو کرد؛ در تولد به تاریخ 7تیر1323 در محله مسجد حکیم کوچه کتابی که آن روزها یکی از آبادترین محله‌های اصفهان بوده و زندگی در سال‌های کودکی و تا 4 سالگی در خانه پدری‌اش که خانه‌ای قاجاری و زیبا شامل بیرونی و اندرونی بوده است. پدر، پدربزرگ و مادربزرگ پدری‌اش از زرگرهای بنام اصفهان بوده‌اند؛ اما خودش هنر معمارانه زندگی‌کردن را می‌آموزد. با مهندس محمود درویش درباره زندگی 76ساله‌اش و تجربه و نگاهش در معماری به گفت‌وگو نشستیم.
ظرفیت‌های دانشگاه هنر اصفهان برای ایران و اصفهان
حیاط قدیمی‌و چشم‌نواز دانشگاه با آن کاج‌های سوزنی برگی که به آسمان قد کشیده‌اند، خلوت‌تر از همیشه است. سرمای ملایم آبان‌ماه بر درهای چوبی و هلالی و دیــوارهــای کاهگلی نــشســتــه. گویی پاییز «کرونایی» بر ساختمان چهارصد ساله دانشگاه هنر اصفهان نیز سایه انداخته و خبری از برگزاری کلاس‌های حضوری و شور و شوق دانشجویان در آن نیست؛ ساختمان قدیمی که یادگاری از عهد صفوی و متعلق به «مارتا پیترز» است و حالا به مکانی برای آموزش رشته‌های مختلف هنری بدل شده. قرار گفت‌وگو با دکتر رضا نصر اصفهانی، رئیس دانشگاه هنر اصفهان نیز در اتاق ریاست همین ساختمان گذاشته شده است؛ سالنی بزرگ و زیبا که سقف و دیوار آن مزین به نقش و نگارهایی باقی مانده از دوران شاه عباس و تلفیقی از المان‌های اسلامی‌و ارمنی است.
تکههای پازل هویت شهری
شرکت پیام اصفهان زیبا
آرشیو کامل روزنامه
