
زهرا نیازی مستندساز اصفهانی فیلم ناتمامی از زندهیاد محمدرحیم اخوت و محمدعلی موسوی فریدنی ساخته که به دلیل نبود سرمایهگذار هنوز موفق به اتمام و ارائه آن نشده است. به گفته او، اصفهان نقطه مشترک و عشق بیپایان هردوی آنهاست و این مستند تلاشی است که عشق آنها به شهر در قاب سینما به نمایش گذاشته شود.





بیش از چهار دهه از پیروزی انقلاب اسلامی ایران گذشته و جای خالی یک سیاستگذاری مشخص و مدون از سوی مدیران فرهنگی و هنری برای پرداختن به این موضوع و مفاهیم مرتبط با آن در عرصههای هنری احساس میشود. این امر در عرصه تئاتر ایران نیز مشهود است و با وجود اینکه سازمانها و نهادهای مختلف نظیر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان فرهنگی و هنری شهرداری، حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی، بنیاد روایت فتح، بنیاد فرهنگی هنری رودکی، معاونت فرهنگی بنیاد شهید و امور ایثارگران، وزارت آموزش و پرورش و وزارت علوم طبق وظایف خود باید در عرصههای فرهنگی و هنری حضوری تأثیرگذار داشته باشند و به مفاهیمی چون انقلاب اسلامی بپردازند، اما طی دهههای اخیر شاهد برنامهریزی و سیاستی مؤثر در این خصوص نبودهایم.





الزام دستگاههای اجرایی مبنی بر مستندنگاری پروژههای بزرگ و مهمشان مصوبهای است که مدتی قبل در هیئت دولت به تصویب رسید. اینکه این مصوبه چه زمانی اجرایی خواهد بود و تا چه اندازه میتواند به داشتن آرشیو قابل ارجاع کمک کند، موضوعی است که عزتالله پروازه از مستندسازان صاحب سبک اصفهان به آن پاسخ داده است.





چهاردهمین جشنواره بینالمللی سینما حقیقت یک شگفتی بزرگ داشت: عطیه زارع آرندی، فیلمساز جوان اصفهانی، با اولین فیلم بلند مستندش، «جاهای خالی پر شود»، توانست در حضور بسیاری از بزرگان سینمای مستند، دو جایزه بهترین کارگردانی بخش فیلمهای بلند و بهترین فیلم جشنواره را به دست آورد. این جوایز در کنار بازخوردهای بسیار مثبت منتقدان، مستندسازان و اهالی رسانه، عیار فیلم زارع را بیشازپیش بالا برد. زارع که چند سالی است در تهران بهصورت حرفهای به کار فیلمسازی مشغول است در گفتوگویی با اصفهان زیبا از داشتن رؤیای ساخت اولین فیلم بلند در سیسالگی میگوید؛ رؤیایی که حالا در بهترین حالت برای او محقق شده است.