زیستن با عکاسی

«هرگز پشیمان نیستم. اگر دوباره به دنیا بیایم باز هم عکاس می‌شوم. با نگاه به گذشته به خود افتخار می‌کنم که هفتاد سال پیش یک پسربچه اصفهانی در شهری کوچک بودم و تصمیم گرفتم عکاس بشوم و با آنکه همه مخالف من بودند، با عزم راسخی که داشتم تصمیمم برای عکاس شدن را عملی کردم. به هرحال نمی توانم انکار کنم که زمان هم در موفقیت من یکی از عوامل اصلی بود.اینکه از کشور خارج نشدم و ماندم هم باعث خوشحالی ام است.من امکان مهاجرتم به غرب بیشتر از خیلی هایی بود که رفتند؛ اما من و همسرم ماندیم و در همین جا زندگی‌مان را مجددا ساختیم.البته در لحظاتی از زندگی‌ام شانس‌هایی هم داشتم که به خوبی از آن استفاده کردم.نویسنده‌ای می گوید: “آینده مانند باغ زیبایی است که برای بعضی ها یک لحظه در آن باز می‌شود و آن هایی که هوشیارتر هستند پایشان را لای در می‌گذارند و سپس با فشار خودشان را به درون آن باغ هل می‌دهند.برای خیلی ها آن در باز است.اما آن را نمی بینند.”