سرانجام روابط امارات متحده عربی و بحرین با رژیم صهیونیستی روز چهارشنبه هفته گذشته (25 شهریور) رسمیت پیدا کرد و بنیامین نتانیاهو، عبداللهبنزاید و عبداللطیف الزیانی با حضور دونالد ترامپ برای امضای این توافقنامه دیپلماتیک در آمریکا بر سر یک میز نشستند، توافقی دوجانبه و با محوریت رابطه با رژیم صهیونیستی و تا اندازهای با احتمال مقابله با ایران که پیشازاین نیز خبر عادیسازی آن از سوی امارات و پسازآن بحرین در 23 مرداد و 23 شهریور رسانهای شده بود. این پیمان که شامل مبادله سفیر، گشایش سفارتخانهها، ایجاد پروازهای مستقیم میان این کشورها و همکاریهای اقتصادی و امنیتی است، این پرسش را مطرح میکند که هریک از طرفهای این توافق بهدنبال چه منافعی بهصورت جداگانه و گروهی هستند و ایران در این شرایط با چه چالشهایی روبهروست؟ مهدی مطهرنیا، استاد دانشگاه و کارشناس مسائل بینالملل، در گفتوگو با (اصفهان زیبا) به این موضوعها پرداخت.
13 آگوست بود که خبر توافق امارات متحده عربی با رژیم صهیونیستی از رسانهها اعلام شد. توافقی که دونالد ترامپ، رئیسجمهوری آمریکا نیز در پیامی توییتری درباره آن نوشت: «یک موفقیت بزرگ. توافقنامهای تاریخی برای صلح میان دو دوست بزرگ ما، اسرائیل و امارات متحده عربی.» تــرامپ هــمچنین متن بیانیهای که در همین رابطه و بهطور مشترک از سوی سه کشور ایالاتمتحده آمریکا، اسرائیل و امارات متحده عربی تهیهشده بود را در صفحه توییتر خود منتشر کرد. از طرفی رژیم صهیونیستی، توافق صلح و همکاری با امارات متحده عربی را «روزی بزرگ برای صلح» اعلام کرد. وزارت امور خارجه ایران نیز در واکنش به این تصمیم با صدور بیانیهای ضمن محکومیت شدید برقراری روابط دیپلماتیک میان امارات متحده عربی و رژیم صهیونیستی، این اقدام را یک حماقت راهبردی از سوی ابوظبی و تلآویو عنوان کرد.