مردم همه‌چیز را به کریپتو سپردند!

سه ماه قبل پس از ثبت‌نام و کامل کردن مدارک، صرافی‌‌‌های آنلاین در همان روز یا کمتر از یک هفته با متقاضی تماس می‌گرفتند تا فرایند احراز هویت تلفنی انجام شود؛ ولی امروز پس از ثبت‌نام اولیه یک پیام برای متقاضی ارسال می‌شود، با این مضمون که به دلیل حجم بالای درخواست‌ها باید چند‌ماهی منتظر تماس احرازهویت بمانند. این دو نشانه در کنار تبلیغات گسترده دوره‌های آموزشی در شبکه‌های اجتماعی بیانگر اقبال به سوی کریپتو است. از همه مهم‌تر حجم معاملات صرافی‌های آنلاین به صورت کامل ادعای ورود مردم به کریپتو را تأیید می‌کند.
حجم بازار صرافی‌های آنلاین نشان می‌دهد در طول هر روز بیش از هزار میلیارد تومان پول وارد کریپتو می‌شود. طی روز‌های گذشته گاهی حجم ورودی پول به کریپتو به بیش از چهار هزار میلیارد تومان در طول یک روز رسیده و روند ورود پول همچنان صعودی است.
در میان رمز‌ارز‌های مختلف بالاترین حجم معاملات مربوط به تتر و بیت‌کوین است. در بازار کریپتو هر دلار مقداری برابر با یک تتر دارد و ایرانی‌ها برای معامله در صرافی‌های خارجی باید ابتدا ریال را تبدیل به تتر کنند. پس از بیت‌کوین و تتر نیز دوج‌کوین و بی‌ان‌بی در صرافی‌های ایران حجم معاملات بالایی دارند. در طول ماه گذشته در روز‌های زیادی حجم معاملات هرکدام از این رمز‌ارز‌ها فقط در یک صرافی به بیش از 500 میلیارد تومان رسیده‌است.
دوج‌کوین بر مبنای رفتار یک سگ ایجاد شد و بیشتر جنبه تفریح و سرگرمی داشت. ایلان ماسک مدیرعامل‌ تسلا می‌گوید دوج یک شوخی بود؛ ولی گاهی شوخی جدی می‌شود. حالا جالب‌اینجاست در ایران حجم معاملات دوج‌کوین روزانه به فراتر از 500 میلیارد تومان می‌رسد. مردم میلیارد‌ها تومان پول وارد کریپتو می‌کنند تا این رمز‌ارز بدون پشتوانه را بخرند؛ ولی سهام فملی، خساپا، فولاد، شپنا و ده‌ها شرکت‌ سودآور داخلی در بازار سرمایه مشتری ندارند. پولی که امروز به کریپتو می‌رود قرار بود مردم به بازار سرمایه بسپارند تا از بخش‌های تولید حمایت شود؛ ولی حالا با فیلتر‌شکن و زحمت زیاد این‌ پول را رمز‌ارز می‌خرند؛ اما به بورس نمی‌آورند. اگر این پول به بورس می‌آمد تأمین مالی دولت از بازار سرمایه سال‌ها برقرار بود، بخش‌های تولید نیز به راحتی پای سفره نقدینگی می‌نشستند و سیراب می‌‌شدند.
با پولی که هر روز ایرانی‌ها وارد کریپتو می‌کنند، شاید نقدینگی هفته‌ای یک عرضه‌ اولیه در بورس تأمین می‌شد. دیجی‌کالا، تپسی، پالایشگاه ستاره‌ خلیج‌فارس و ده‌ها شرکت  دیگر پذیره‌‌نویسی انجام دادند و به عرضه اولیه نزدیک شدند؛ ولی بازار سرمایه برای جذب آن‌ها نقدینگی ندارد. نقدینگی کجاست؟ در مسیر کریپتو… از شروع روند ریزشی در بازار سرمایه قرار بود یک‌درصد از موجودی صندوق توسعه ملی برای حمایت از بورس تزریق شود. این یک درصد کمتر از 30 هزار میلیارد تومان بود، این پول نیامد، حمایتی نشد و هنوز همه منتظر حمایت صندوق توسعه ملی هستند؛ ولی حتی نیازی به این حمایت نبود. همین پولی ریالی که هر روز راهی کریپتو می‌شود به راحتی سال‌ها بازار سرمایه را گرم نگه می‌داشت.
روزانه چند هزار میلیارد تومان نقدینگی‌جدید؟ یعنی نیاز نبود حقوقی‌های ایدرو در شاخص دو میلیون و 100 هزار واحدی سهام خود را سنگین بفروشند یا شستا بیش از یک میلیارد سهم در سقف قیمتی عرضه کند. با نقدینگی جدید همیشه تأمین مالی ممکن بود. از همه مهم‌تر اینکه سهام عدالت هم در مدت کوتاهی نقد می‌شد تا در بلاتکلیفی امروز نباشد. فقط با پولی که هر روز ایرانی‌ها دوج‌‌کوین می‌خرند، شاید شاخص هم‌وزن چند ماه سبز می‌شد؛ ولی از سرمایه مردم حفاظت نشد تا امروز سرمایه‌های دوج‌کوین بدون پشتوانه را به سهام ارزشمند داخلی ترجیح دهند. روزانه چند هزار میلیارد تومان پول وارد کریپتو می‌شود، ایرانی‌ها با بخشی از آن‌ها رمز‌ارز‌های با پشتوانه می‌خرند تا پروژه‌های غیرمتمرکز نقدینگی جذب کنند و بخش‌های تولید داخلی تشنه چند قطره نقدینگی بمانند.