روایت‌هایی از مهم‌ترین فرودگاه ایران

نزدیک نیمه شب است که به فرودگاه بین‌المللی امام خمینی(ره) می‌رسیم. از صداهای متداول فرودگاهی خبری نیست. همه جا در سکوت و آرامشی متأثرکننده است. به یاد فرودگاه‌های مهمی که تا به حال بخت دیدنشان را داشته‌ام، می‌افتم و دلم برای صنعت گردشگری ایران می‌سوزد. هیاهوی فرودگاه‌های عریض و طویل دوحه، امارات و مسکو، صدای اوج و فرود هواپیماها در فرودگاه تگل برلین که سکنه حوالی فرودگاه را دیوانه کرده بود، شور و نشاط فرودگاه‌های آمستردام و وین و… این سکوت البته که فقط به خاطر کرونا نیست و این نکته ماجرا را دردناک‌تر می‌کند. بساط کنترل تب در ورودی ترمینال پروازهای ورودی نیست. ولی می‌توانید از الکل برای ضدعفونی استفاده کنید و وارد یکی از خلوت‌ترین و جمع‌وجورترین فرودگاه‌های بین‌المللی دنیا شوید!

 استراحت لاکچری فرودگاهی و داغ دلی که تازه می‌شود!

تصمیم می‌گیریم برای رفع خستگی راه، چند ساعتی در هتل ایبیس (ibis Hotel) استراحت کنیم و بعد دوباره به فرودگاه برگردیم. دو هتل بین‌المللی به نام‌های ایبیس و نووتل (Novotel) اولین گروه از هتل‌های بین‌المللی فرودگاهی کشور هستند که توسط گروه هتلداری اکور (Accor) فرانسه ساخته شده‌اند. حسن ایبیس این است که می‌توانید از اقامت‌های چندساعته‌اش با قیمت خیلی مناسب استفاده کنید. اقامت 5 ساعته در اتاق یک تخته یا دو تخته برای دو نفر هر دو با قیمت یکسان 230 هزار تومان ارائه می‌شود. قیمت اقامت 10 ساعته هم چه برای یک نفر و چه برای دو نفر، 290 هزار تومان است؛ البته با 3 درصد تخفیف. این روزها که هنوز بختک کرونا روی سر گردشگری جهان است، تقریبا اقامت در همه هتل‌ها را با تخفیف‌های زیاد می‌توانید تجربه کنید. اینجا در هتل پنج ستاره نووتل هم اتاق‌های یک تخته برای یک شب با تخفیف 34 درصد به قیمت 598 هزار تومان عرضه می‌شوند. هر دو هتل در کنار یکدیگر قرار دارند و یک میز رزرو مشترک برایشان تعریف شده است. ما اتاقی را برای ده ساعت در ایبیس رزرو می‌کنیم و وقتی به رسپشن نووتل می‌رسیم با یک گروه سی نفره از چینی‌ها روبه‌رو و غافلگیر می‌شویم! بعضی‌هایشان فقط دو ماسک و دستکش دارند اما بعضی‌های دیگر سراپا لباس ایمنی پوشیده‌اند و شیلد هم زده‌اند. مشغول تحویل دادن اتاق‌هایشان هستند که ما هم اتاق را تحویل می‌گیریم و راهی می‌شویم. دیدن این گروه از گردشگران ایران با این سر و وضع، داغ دلمان را تازه می‌کند و خب سعی می‌کنیم با رعایت فاصله اجتماعی از راهروی میان نووتل و ایبیس بگذریم و راهی طبقه هفتم هتل چهار ستاره فرودگاهی شویم. پنجره‌های هتل طوری ساخته شده‌اند که امکان باز شدن ندارند، برای همین نگران می‌شویم که نکند تهویه درست نباشد. مسئول هتل توضیح می‌دهد که 48 ساعت بین تحویل اتاق به مسافران فاصله در نظر گرفته‌اند؛ بنابراین می‌توانیم کولر را روشن کنیم و خیالمان بابت تهویه هم راحت باشد. رزرو اتاق در این هتل هم برای مسافران و هم برای همراهان به‌صرفه و مناسب است؛ مخصوصا که تعداد پروازهای مستقیم از شهرهای دیگر بسیار کمتر شده و خیلی‌ها مجبورند برای استقبال از مسافرانشان یا برای سفر به فرودگاه بین‌المللی پایتخت بیایند. امکانات داخل فرودگاه هم مخصوصا در زمان کرونا اصلا مناسب نیست؛ نه صندلی‌های به دردبخور هست و نه سرویس‌های بهداشتی مناسب. پس بهترین و البته ایمن‌ترین کار، استفاده از اتاق‌های ساعتی هتل 4 ستاره فرودگاه محسوب می‌شود. اتاق‌های ساعتی هتل صبحانه ندارند اما اگر بخواهید می‌توانید نفری 80 هزار تومان برای صبحانه بپردازید.

 پروازهای کم، سالن خلوت

پرواز ترکیش از آنکارا ساعت 4:42 نشسته، تقریبا یک ساعت بعد قرار است پرواز دمشق فرود بیاید و نیم‌ساعت بعد هم پرواز از استانبول به تهران برسد. دو پرواز قطری هم امروز رنگ فرودگاه بین‌المللی امام خمینی را می‌بینند؛ یکی ساعت 4:27 رسیده و دیگری ساعت 12 ظهر می‌رسد. دو پرواز ماهان هم ساعت‌های 14:30 و 15:30 از دبی و استانبول می‌رسند. ایران‌ایر هم ساعت 15:35 یک پرواز از هامبورگ را به ایران می‌آورد. خلاصه اینکه مهم‌ترین فرودگاه بین‌المللی پایتخت کشور 80 میلیون نفری ایران، در چنین روزی و در مدت دوازده ساعت، فقط 8 پرواز خارجی را به خود می‌بیند که فقط یکی از مبدأ اروپاست. از ایبیس برای هر ساعتی در شبانه‌روز ون وجود دارد که شما را به ترمینال پروازهای ورودی یا خروجی می‌برد. البته پیاده هم کمتر از 5 دقیقه راه در پیش دارید. ما ساعت 4 صبح با ون به سمت سالن پروازهای ورودی می‌رویم. پرواز دوحه که تازه نشسته، خلوت است و مسافران به سرعت و راحت چمدان‌ها را تحویل می‌گیرند. از آنجا که هنوز سفارت‌ها ویزای توریستی صادر نمی‌کنند، اغلب مسافران ایران، ایرانیان ساکن خارج از کشور هستند؛ برای همین بساط رجیستر کردن تلفن‌های همراه هم در گیت ورودی بعد از تحویل گرفتن چمدان‌ها داغ است. اگر کمتر از یک ماه بخواهند بمانند، مشکلی نیست و معمولا با راهنمایی مأمور گیت روند فعال‌سازی را انجام می‌دهند.

 قوانینی که تغییر می‌کنند و اطلاعات متناقض، گردشگران را مضطرب کرده‌اند

اما در سالن پروازهای خروجی، تب و تاب بیشتر است. از وزن کردن چمدان و خداحافظی‌های غریبانه بگیرید تا استرس مقررات تست کرونا. ماجرا این است که هر مسافر باید پیش از سفرش تست آرتی پی‌سی‌آر (RT-PCR test) بدهد؛ فقط نکته بسیار مهم این است که باید مقررات مقصد را در نظر بگیرید و به دقت مطالعه کنید. بعضی از کشورها مثل آلمان فقط 48 ساعت مهلت برای پذیرفتن تست در نظر می‌گیرند و فاصله بین گرفتن نتیجه منفی آزمایش شما تا رسیدنتان به فرودگاه آلمان باید کمتر از 48 ساعت باشد. مهم این است که مثلا اگر امروز ساعت 14 جواب آزمایشتان را گرفته‌اید، پس‌فردا پیش از ساعت 14 به وقت آلمان به مقصد برسید. این عبارت «به وقت آلمان» خیلی کلیدی است. این را دختر دانشجوی ایرانی برایمان توضیح می‌دهد و درباره تجربه پراسترس خودش می‌گوید که البته به طریقی که نمی‌خواهد درباره‌اش صحبت کند، ختم به خیر شده است! به روایت او، پیش از باز شدن گیت، مأمور کنترل مدارک شرکت هواپیمایی قطر موقع دیدن ساعت تست پی‌سی‌آر، می‌گوید جواب تست 45 دقیقه کمتر است و وقتی به فرودگاه آلمان می‌رسی، این تست را قبول نمی‌کنند. دختر به تب و تاب می‌افتد و به هر ضرب و زوری بوده آزمایش جدیدی برای خودش دست و پا می‌کند و پیروزمندانه موفق می‌شود کارت پروازش را بگیرد. نفر دوم، یک پسر دانشجو است که راهی اسپانیا شده و حالا بعد از دو سال آمده بوده خانواده‌اش را ببیند. دو هفته پیش، پرواز برگشت داشته اما جواب تست کرونایش مثبت شده است. برای همین دو هفته قرنطینه را طی کرده و دوباره بلیت خریده است. مورد سوم، دختر دانشجوی دیگری است که تست کرونا را در یکی از آزمایشگاه‌های معروف اصفهان داده است. یک شب قبل از پرواز، یکی از آشنایانش خبر می‌دهد که فقط تعداد محدودی از آزمایشگاه‌ها مورد تأیید قطرایرلاین هستند. او و خانواده‌اش به تب و تاب تحقیق می‌افتند. در اینترنت اطلاعات متناقض پیدا می‌کنند و لینک جدیدترین اطلاعات در مورد تست کرونا در سایت قطرایرلاینز هم فعال نبوده است. در دو سایت علی‌بابا و لست‌سکند دو جدول پیدا می‌کنند که در یکی اسم آزمایشگاه مورد نظر به عنوان آزمایشگاه مورد تأیید قطرایرلاینز ذکر شده بوده و در دومی نه! پرس‌وجوهای زیادی می‌کنند و چند نفر را هم پیدا می‌کنند که از آزمایشگاه‌های مختلف تست گرفته‌اند و سفرشان به ایتالیا، آمریکا و آلمان انجام شده و مشکلی هم نبوده است. از مسئول آزمایشگاه هم می‌پرسند و او تأکید می‌کند که آزمایشگاهشان مورد تأیید قطرایرلاین است. اما بعدا طی پرس و جوی آنلاین از مسئول دفتر قطرایرلاین در اصفهان متوجه می‌شوند که اعلام این لیست‌ها مربوط به ابتدای برقراری پروازها بعد از یک دوره توقف به خاطر کرونا بوده و حالا همه مسافران می‌توانند در هر آزمایشگاهی که مورد تأیید وزارت بهداشت است، آزمایش بدهند. فقط باید به مقررات مقصدشان توجه کنند؛  چون کشورهای مختلف زمان‌های مختلفی را هم برای پذیرفتن تست در نظر گرفته‌اند و حتی مثلا مسافران آمریکا نه تنها باید در مبدأ که در مقصد هم تست بدهند. زن و شوهر مسنی را می‌بینیم که یادشان رفته فرمی را پرینت بگیرند و پر کنند، عازم نیویورک هستند و پرواز قطر را انتخاب کرده‌اند.  دو نفر از هم‌پروازی‌های جوان دست به خیر کمک به زوج می‌شوند تا پرینت‌ها آماده و امضا شوند و مسافران به سلامت بالاخره کارت پرواز بگیرند.
همه این‌ها فقط بخش کوچکی از روایت‌های متنوعی است که طی چند ساعت حضورمان در فرودگاه بین‌المللی امام خمینی می‌بینیم و می‌شنویم. اما ماجراها و روایت‌ها خیلی بیش از اینهاست و مشکلات فراتر از این حرف‌ها.
به زودی گزارش‌های بیشتری از فرودگاه‌های بین‌المللی دیگر ایران از جمله فرودگاه بین‌المللی شهید بهشتی اصفهان که چند پرواز مستقیم خارجی‌اش را طی سال‌های اخیر از دست داده، در همین صفحه می‌خوانید.