خودمراقبتی در پرستاری از بیمار سرطانی

مراقبت از فردی که به سرطان یا بیماری‌‌های صعب‌‌العلاج دیگر مبتلا شده، معمولا فرایندی طولانی و فرساینده است. تعارضی که ممکن است بین نیازهای بیمار و پرستار او پیش بیاید، می‌‌تواند گاهی کمرشکن شود. ازآنجاکه تمرکز تیم پزشکی روی بیمار است، شاید در مواردی این احساس به همراه بیمار دست دهد که به حاشیه رفته و به او و احتیاجاتش بی‌‌توجهی شده است.

از طرف دیگر، بار وظایفی که بر دوش مراقب بیمار قرار می‌‌گیرد، بسیار سنگین است و این می‌‌تواند باعث اضطراب، خشم و حتی افسردگی او شود. پژوهش‌‌ها نشان داده است که استرس همراه بیمار می‌‌تواند از خود بیمار هم بیشتر باشد. بر اساس ارزیابی‌‌های صورت‌‌گرفته، اغلب کسانی که از بیماران سرطانی پرستاری می‌‌کنند، نیازهای شخصی‌‌شان بی‌‌پاسخ می‌‌ماند و می‌‌توان گفت که تقریبا نیمی از آن‌‌ها بیش از ده نیاز پاسخ‌‌داده‌‌نشده دارند.

اگر یکی از عزیزانتان به سرطان مبتلا شده است و مراقبت از او را به عهده گرفته‌‌اید، با این مقاله همراه شوید تا هم از سلامت روان خودتان محافظت کنید و هم پرستار بهتری برای بیمارتان باشید. قبل از هر چیز یادتان باشد اینکه درباره نیازهایتان حرف بزنید، نشانه خودخواهی نیست و به روند پرستاری از بیمارتان لطمه‌‌ای وارد نمی‌‌کند. یکی از گام‌‌های مهم خودمراقبتی این است که برنامه‌‌ای جامع برای پاسخ‌دادن به نیازهای شخصی‌‌تان تدوین کنید. برای شروع می‌‌توانید از راهکارهای زیر کمک بگیرید.

فرایند پرستاری را به یک کار گروهی تبدیل کنید

نام همه ‌کسانی را که به شما پیشنهاد کمک داده‌‌اند، روی یک کاغذ یادداشت کنید. به نقاط قوت این افراد فکر کنید و بکوشید متناسب با آن، از پشتیبانی و همراهی‌‌شان بهره ببرید. فهرستی از وظایف لازم‌‌الاجرا در روند پرستاری تهیه کنید و برخی مسئولیت‌‌ها را به عهده دوستان یا اعضای دیگر خانواده بگذارید؛ به‌‌عنوان‌‌مثال، می‌‌توانید رفت‌‌وآمد به مطب دکتر، خرید خواروبار یا رساندن کودکان به مدرسه و کلاس‌‌های فوق‌برنامه را به دیگران بسپارید.

اگر انجام این برنامه‌‌ریزی‌‌ها برایتان دشوار است، می‌‌توانید از یکی از دوستان نزدیکتان کمک بگیرید. یادتان باشد که هدف شما تأمین آرامش خود و خانواده‌‌تان است؛ پس نیازی نیست همه جزئیات را شخصا مدیریت و اجرا کنید.

از منابع مالی یا امکانات مشاوره‌‌ای موجود کمک بگیرید

با شرکت بیمه تماس بگیرید و از طرح‌‌هایی که برای بیماران سرطانی دارند، آگاه شوید. علاوه بر این، می‌‌توانید با مددکاران اجتماعی شاغل در مرکز درمانی یا بیمارستانی که بیمارتان در آن بستری است، صحبت کنید. برخی سازمان‌‌های خیریه نیز خدمات جالبی به بیماران سرطانی و خانواده‌‌هایشان ارائه می‌‌کنند؛ مثلا به‌‌طور رایگان منزلشان را نظافت می‌‌کنند یا وسیله نقلیه‌‌ای را برای رفت‌‌وآمد در اختیارشان قرار می‌‌دهند. اگر شاغل هستید، با مدیریت محل کارتان صحبت کنید تا در صورت وجود برنامه‌‌های کمکی، از آن‌‌ها بهره‌‌مند شوید. در برخی شرکت‌‌ها نیز خود کارکنان به همکارانی که در شرایط دشوار قرار دارند، کمک مالی می‌‌کنند یا شیفت کاری‌‌شان را به عهده می‌‌گیرند.

شما مهم هستید!

همچنان که در این مسیر سخت و طولانی پیش می‌‌روید، همیشه یادتان باشد که چقدر مهم هستید. درباره آستانه تحمل خود صادق باشید و هرگز اجازه ندهید به چنین نقطه‌‌ای برسید. برای دوستان و آشنایانتان حدومرز تعیین کنید؛ مثلا از آن‌‌ها بخواهید به‌‌جای تماس‌گرفتن، پیام دهند و سرزده به ملاقات بیمارتان نیایند. از یکی از دوستان قابل‌‌اعتمادتان بخواهید هفته‌‌ای یک‌‌بار کنار بیمارتان بماند تا شما بتوانید به نیازها و تفریح‌های شخصی‌‌تان برسید.

پذیرای محبت دیگران باشید؛ اما بدانید که لازم نیست به تمام توصیه‌‌های عجیب‌غریب آن‌‌ها عمل کنید. می‌‌توانید با گفتن این جمله که «از لطفت ممنونم و پیشنهادت را با پزشکمان در میان می‌‌گذارم»، به بحث خاتمه دهید.

پرستاری از کسی که به سرطان یا بیماری‌‌های صعب‌‌العلاج دیگر مبتلا شده، بسیار دشوار است؛ اما یادتان باشد که در این مسیر تنها نیستید. می‌‌توانید با رعایت نکته‌‌های مطرح‌‌شده، مسیر درمان عزیزتان را با آرامش و راحتی بیشتری طی کنید؛ پس برخی وظایف را به عهده دوستان یا اعضای دیگر خانواده بگذارید، از منابع خارجی موجود بیشترین بهره را ببرید و از اینکه نیازهای شخصی‌‌تان را در اولویت قرار دهید، خجالت نکشید.
منبع: psychologytoday.com