به گزارش اصفهان زیبا؛ جمهوری اسلامی ایران به‌تازگی حمله موشکی گسترده‌ای را به اسرائیل انجام داده است؛ حمله‌ای که ایران وعده انجام آن را در زمان ترور اسماعیل هنیه، رئیس دفتر سیاسی جنبش حماس، در تهران توسط رژیم اشغالگر قدس داده بود.
با این حال این کشور بـرای متـوقـف‌نشـدن رونــد گفت‌وگوهای آتش‌بس جنگ غزه و ارائه برخی وعده‌ها از سوی دولت آمریکا مبنی بر پایان‌دادن به جنگ مذکور، در اجرای آن خویشتن‌داری و صبر راهبردی اتخاذ کرد؛ رویکردی که هرچه به جلو حرکت کرد، صهیونیست‌ها اما بر شدت جنایات خود افزودند که از آن‌ها نکاستند. به‌تازگی نیز شاهد ترور شهید سید حسن نصرالله، دبیر کل فقید حزب‌الله لبنان، از سوی اسرائیل در جریان انجام یک حمله هوایی بزرگ به ضاحیه بیروت بودیم.
البته اسرائیل اعلام کرده بود که قصد انجام حمله زمینی به لبنان و تشدید حملات علیه محور مقاومت در منطقه را هم در دستورکار دارد. با این همه، انجام عملیات وعده صادق 2 از سوی ایران با استفاده از قریب به 200 موشک بالستیک، از ابعاد راهبردی و معناداری برخوردار است که خوانش و تحلیل آن‌ها اهمیت زیادی دارد. در این رابطه، سه مسئله مهم قابل‌بررسی است؛ اولا، عملیات موشکی اخیر ایران از چشم‌اندازی کلی، نمودی عینی از هماهنگی قابل‌تحسین محور مقاومت را به نمایش گذاشت.
در این راستا، روز سه‌شنبه ابتدا شاهد اجرای یک عملیات استشهادی در تل‌آویو توسط رزمندگان فلسطینی بودیم که منجر به هلاکت‌رسیدن و زخمی‌شدن شمار قابل‌توجهی از صهیونیست‌ها شد. سپس حزب‌الله لبنان با شمار قابل‌توجهی از موشک‌ها، اراضی اشغالی را هدف قرار داد و سپس یک حمله سایبری به زیرساخت‌های نظامی اسرائیل از سوی ایران صورت گرفت و سیلی از موشک‌های ایرانی به سمت فلسطین اشغالی روانه شدند. در ادامه نیز انصارالله یمن و گروه‌های مقاومت عراقی اقدام به انجام حملاتی علیه فلسطین اشغالی کردند. در این چارچوب، هرکدام از اعضای محور مقاومت به نحوی آشکار در هماهنگی با دیگران بخشی از عملیات را به پیش بردند.
جالب است که بخشی از موشک‌های ایرانی، تانک‌های اسرائیلی در محور نتساریم در نوار غزه را جهت کمک به رزمندگان فلسطینی هدف قرار داده‌اند و البته گروه‌های مقاومت عراقی هم اعلام کردند اگر از حریم هوایی عراق اقدامی علیه ایران صورت گیرد و آمریکایی‌ها تحرکی انجام دهند، این گروه‌ها نیز پایگاه‌های آمریکا در منطقه را به آتش خواهند کشید؛ ازاین‌رو، در جریان عملیات وعده صادق 2 ایران، برخلاف همه جوسازی‌های صهیونیست‌ها، این نکته آشکار شد که محور مقاومت در اوج هماهنگی است و اسرائیل صرفا با اقدامات تبلیغاتی سعی در تضعیف روحیه ملت‌های آزادی‌خواه منطقه دارد.
نکته دوم اینکه پیش از این، نوعی ادراک در جریان‌های رقیب و دشمن با ایران شکل گرفته بود که ایران در فضای «نه جنگ و نه صلح» سیر می‌کند و این دستور کار را در راستای منافع راهبردی خود می‌داند. در این چارچوب، رقبای ایران مدعی بودند که تهران عملا محور مقاومت را فدای اهداف خود کرده است. با این حال، اجرای موفقیت‌آمیز عملیات وعده صادق 2 نشان داد که این قبیل تحلیل‌ها پوچ هستند و ایران هم در دفاع از محور مقاومت مصمم است و در شرایط حساس، در ورود به میدان و ترسیم خطوط جدی درگیری نیز تردیدی به خود راه نمی‌دهد و تسلیم سیلی از تهدیدات علیه خود هم نمی‌شود.
در این میان آنچه مهم است، این مسئله است که اسرائیل هر ضربه‌ای که در ماه‌های اخیر به ایران زده، ضربه‌ای سنگین‌تر را دریافت کرده است. این موضوع از منظر معادلات مطرح در قالب بازدارندگی منطقه‌ای بسیار مهم است. درنهایت سوم اینکه، حمله موشکی اخیر ایران به فلسطین اشغالی بسیار گسترده بود. بااین‌حال از منظر نگاهی راهبردی، بایستی این نکته را هم مدنظر داشته باشیم که وقتی یک بازیگر نظیر ایران دست به یک چنین عملیاتی می‌زند و همگان را شگفت‌زده می‌کند، این بدان معناست که از قابلیت‌های گسترده‌تری نیز برای شگفت‌زده‌کردن دشمنان خود برخوردار است. کشورها به‌ویژه در حوزه نظامی و امنیتی تمامی کارت‌های خود را رو نمی‌کنند.
اینکه ایران یک چنین عملیات قدرتمندی را انجام می‌دهد و باز تأکید دارد که هنوز از ظرفیت‌های زیادی برای ضربه‌زدن به دشمنان خود برخوردار است و در صورت ماجراجویی آن‌ها اقدامات تازه‌ای را انجام خواهد داد، تنها به این معناست که تهران به‌هیچ‌عنوان شوخی ندارد و در رابطه با امنیت ملی خود و بازدارندگی منطقه‌ای‌اش، نه منفعلانه، بلکه فعال وارد میدان می‌شود.
در این بحبوحه، موضع دولت آمریکا نیز قابل‌تأمل است. ایران با وعده صادق 2 نشان داد که فریب وعده‌های پوچ آمریکا را نمی‌خورد و این‌طور نیست که آن‌ها وعده‌های پوچ بدهند و توقع داشته باشند ایران نیز به‌سادگی فریب بخورد و یا در مورد امنیت ملی خودش مماشات کند. حال واشینگتن نیز در کنار صهیونیست‌ها باید بداند که ماجراجویی علیه ایران، کاری خواهد کرد که هیچ نقطه‌ای در منطقه خاورمیانه برای آمریکایی‌ها امن نباشد.
