به گزارش اصفهان زیبا؛ آمارهایی که از سال 98 به‌جای مانده است، نشان می‌دهد بیش از 12هزار نفر در اصفهان به سرطان مبتلا هستند؛ اعداد و ارقامی که باعث‌شده نرخ سرطان در این استان بالاتر از میانگین کشوری باشد. به گفته مسئول ثبت و غربالگری سرطان‌ها در دانشگاه اصفهان، اصفهان حدود ۶درصد از جمعیت ایران را در خود دارد؛ اما حدود 8درصد از موارد سرطان‌های ثبت‌شده در کشور مربوط به این استان است.
شایع‌ترین سرطان‌ها در اصفهان شامل سینه، پوست و روده بزرگ است که بین ۳۰۰ تا ۵۰۰ مورد جدید سرطان هرسال در استان شناسایی می‌شود و میزان بروز سرطان با شیب ملایم در حال افزایش است. عوامل متعددی در بروز سرطان نقش دارند. به گفته او، دو نوع فاکتور وجود دارد که می‌تواند باعث افزایش سرطان شود. ابتدا فاکتورهای ژنتیکی و غیرقابل‌تغییر است؛ اما برخی فاکتورها هستند که می‌توان در آن‌ها تغییر ایجاد کرد که ازجمله آن‌ها، حفظ وزن در محدوده استاندارد است؛ همچنین خانم‌هایی که تعداد بارداری بیشتری داشته باشند، ریسک ابتلا به سرطان آن‌ها کاهش پیدا می‌کند؛ شیردهی طولانی‌مدت نیز باعث کاهش احتمال سرطان سینه می‌شود و در کنار این موارد، مصرف‌نکردن الکل، دخانیات و عدم استفاده بیش اندازه از قرص‌های ضدبارداری باعث کاهش ریسک ابتلا به سرطان می‌شود؛ علاوه بر این، پژوهش‌ها نشان می‌دهند عوامل محیطی همچون آلودگی هوا در ابتلای شهروندان اصفهان به سرطان نقش دارند.
قصه یک غصه بی‌پایان
بیماران مبتلا به سرطان، فارغ از دردی که از بیماری خود احساس می‌کنند، با مشکلاتی نظیر نبود یا نایاب‌بودن داروهای خود مواجه هستند. از طرف دیگر، به دلیل سخت‌بودن این بیماری بسیاری از آن‌ها رنج و غصه فراوانی را متحمل شده و دچار اختلال‌های روحی و روانی نیز می‌شوند.
محبوبه ابراهیمی، روان‌شناس، در گفت‌وگو با «اصفهان‌زیبا» با بیان اینکه نام سرطان وهم‌آور برای همه است، می‌افزاید: «بنابراین افرادی که به این بیماری مبتلا می‌شوند و همچنین اطرافیان آن‌ها قطعا درگیری روحی‌وروانی به این خاطر پیدا می‌کنند. در روان‌شناسی شاخه‌ای وجود دارد که روان‌شناسی سرطان نام دارد و اختصاصا به این موضوع می‌پردازد.»
ابراهیمی با اشاره به اینکه افراد مبتلا به سرطان معمولا به اختلال‌هایی مثل اضطراب، استرس، افسردگی و ترس مبتلا می‌شوند، بیان می‌کند: «این اختلال‌ها گاها آن‌قدر زیاد می‌شود که به کیفیت زندگی این افراد لطمه وارد می‌کند و بر روند پیشرفت بیماری تأثیر می‌گذارد؛ برای مثال، ممکن است باعث ضعف سیستم ایمنی آن‌ها شود.»
این روان‌شناس می‌گوید: «روان‌شناسی سرطان معمولا به بیمارها و خانواده‌های آن‌ها، راهکارها و آموزش مهارت‌های مقابله‌ای را ارائه می‌دهد تا بتوانند با اعمال آن‌ها تا حدودی از فشارهای روانی و عاطفی ناشی از آن بکاهند؛ پس نیاز است که روان‌شناس هم‌زمان با پزشک معالج کار خود را آغاز کند و در کنار بیمار حضور داشته باشد. تقویت بیمار، مشاوره‌های روان‌شناختی که از اهمیت زیادی برخوردار است و حمایت‌های اجتماعی می‌تواند منجر به افزایش اعتمادبه‌نفس و کاهش تنهایی بیمار شود. وقتی به خانواده‌ها آموزش می‌دهیم که نوع بیماری چه هست و چطور باید با بیمار مواجه شوند، آن‌ها می‌توانند به فرد مبتلا کمک زیادی بکنند.»
بیماران باید بیماری خود را بپذیرند
به گفته او، مدیریت استرس از اهمیت زیادی برخوردار است و برای همین هم روان‌شناس می‌تواند به بیمار تمرین‌های تنفسی، آرام‌سازی و… را آموزش دهد. گفت‌وگو با بیمار و خانواده او در رابطه بااینکه بیماری را بپذیرند نیز مهم است. بیمارانی که به سرطان مبتلا می‌شوند، آن را انکار می‌کنند.
روان‌شناس باید راهکارهایی را به بیمار و خانواده‌اش ارائه دهد که پذیرش و واقع‌گرایی را به جای مقاومت داشته باشد و بپذیرد که زندگی‌اش تغییر کرده است و باید زندگی نو و پرچالشی را شروع کند.
ابراهیمی با اشاره به لزوم انجام فعالیت‌های بدنی بیان می‌کند: «افراد مبتلا به سرطان با تشخیص پزشک معالج خود می‌توانند ورزش‌هایی را انجام دهند که به کاهش ترس و استرس آن‌ها منجر شود. ارائه اطلاعات درست و پزشکی به بیمار و آگاهی‌دادن دررابطه با نوع بیماری و روند آن می‌تواند به او کمک بسیار زیادی کند و تأثیر زیادی بر روند بهبود بیمار می‌گذارد.»
این روان‌شناس در رابطه با توصیه‌های روان‌شناسی زرد به بیماران مبتلا به سرطان، می‌افزاید: «امید چیز بسیار خوبی است؛ چراکه هیچ‌کس قادر به پیش‌بینی آینده خود نیست؛ چه برسد به اینکه به فرد دیگری بخواهیم مرگ به‌خاطر بیماری را القا کنیم؛ اصلا این‌طور نیست. البته نباید به آن‌ها امید واهی داد. باید به بیماران اطلاعات درست داد و آن‌ها را با اتفاق‌هایی که ممکن است در این مسیر برایشان پیش بیاید، مواجه کنیم.»
