به گزارش اصفهان زیبا؛ حجت‌الاسلام‌و‌المسلین جناب آقای محسن غرویان در نقد قانون عفاف و حجاب و مجازات افراد بی‌اعتنا به قانون حجاب، اظهار داشته‌اند:
«گفته می‌شود که جریمه معنی‌اش این است که می‌خواهند از ما پول بگیرند تا ما را از گناه و داخل شدن در جهنم حفظ کنند. یعنی می‌خواهند از ما پول بگیرند و به ما بهشت بفروشند. این چه تفاوتی با آموزه‌های مسیحیت دارد؟ چون ما به مسیحیان اشکال می‌گیریم که به کشیش و کاردینال پول می‌دهید و او به شما بهشت می‌فروشد.» این سخن دارای ایرادهای گوناگون است که به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود:
هدف اصلی دین اسلام از به‌کاربردن حدود و تعزیرات، حفظ حیات، سلامت و آرامش جامعه است؛ چنانکه قرآن کریم مجازات قصاص را سبب حیات در جامعه دانسته است:
(وَلَکمْ فِی الْقِصَاصِ حَیاةٌ یا أُولِی الْأَلْبَابِ لَعَلَّکمْ تَتَّقُونَ
ای صاحبان خرد! برای شما در قصاص مایه زندگی است، باشد كه [از ریختن خون مردم بدون دلیل شرعی] بپرهیزید. بقره ۱۷۹)
بر اساس آموزه‌های قرآن کریم، حتی اگر قاتل قصاص شود، در صورت توبه نکردن، مجوز ورود به بهشت را نداشته و جایگاهش جهنم است:
(وَمَن یقْتُلْ مُؤْمِنًا مُّتَعَمِّدًا فَجَزَاؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِدًا فی‌ها وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَیهِ وَلَعَنَهُ وَأَعَدَّ لَهُ عَذَابًا عَظِیمًا
هر كس مؤمنی را از روی عمد بكشد، كیفرش دوزخ است كه در آن جاودانه خواهد بود، و خدا بر او خشم گیرد و او را لعنت كند و عذابی بزرگ برایش آماده سازد. نساء ۹۳)
مجازات و تعزیر برای فردی قرار داده شده که با کشف حجاب و عریانی، آگاهانه به حقوق دیگران تجاوز کرده و به تذکر لسانی نیز بی‌اعتنایی می‌کند. هدف از تعزیر و مجازات، حفظ پاکی و آرامش در جامعه است.
بنا بر آیه شریفه
(الَّذِینَ إِن مَّکنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّکاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنکرِ وَلِلَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ
همانان كه اگر آنان را در زمین قدرت و تمكن دهیم، نماز را برپا می‌دارند و زكات می‌پردازند و مردم را به كارهای پسندیده وا‌می‌دارند و از كارهای زشت بازمی‌دارند و عاقبت همه كارها فقط در اختیار خداست. حج ۴۱)
حکومت اسلامی وظیفه دارد تلاش کند جامعه عرصه عبودیت و بندگی خدای متعال شده و فضای عمومی برای افراد زیان‌آور و آسیب‌زا نباشد. مقایسه عمل بیراهه مسیحیت که از تحریف در مسیحیت سرچشمه گرفته، با احکام جزائی اسلام، ستمی آشکار است.
