به گزارش اصفهان زیبا؛ کسانی که زندگی در خارج از کشور را تجربه کرده‌اند، اذعان می‌دارند جامعه ایران بیش از سایر جوامع تحت‌تأثیر حوادث قرار می‌گیرد؛ به همین دلیل است کسی که مثلا به کانادا مهاجرت می‌کند، تصور فضایی آرام و بدون حادثه را دارد؛ درصورتی‌که در همه کشورها روزانه و هفتگی حوادث مختلفی رخ می‌دهد که در آن‌ها تعدادی کشته و مجروح می‌شوند؛ به ویژه در کشورهای غربی که حمل سلاح آزاد است؛ باوجوداین، خبری از اعلام موضع همگانی نیست.
این موضوع می‌تواند در حادثه‌ای مانند انفجار بندر شهید رجایی منجر به یک همدردی فراگیر شود؛ همچنان که می‌تواند در شرایطی مانند ناآرامی‌های 1401، کوچک‌ترین صفحه‌های مجازی و غیرمرتبط‌ترین آن‌ها را ناچار به اعلام موضع کند.
به نظر می‌رسد فرهنگ «اعلام موضع عمومی» در فضای مجازی به یک ضرورت تبدیل شده که عوارض متعددی به‌دنبال دارد. در اتفاق‌های سال 1401 تعداد هشتگ‌ها به چند صدمیلیون می‌رسید؛ اما در واقعیت تجمع‌ها از چند صد نفر فراتر نمی‌رفت؛ ولی همین هشتگ‌ها منجر به تغییر نگرش افکار عمومی جهان در خصوص ایران شد یا برای برخی کسب‌وکارها، کار به جایی رسید که کاربران آن‌ها را تحت‌فشار قرار دادند تا فعالیت خود را تعطیل کنند. احساس همدردی و دلسوزی که در بین مردم ایران وجود دارد، در برخی مواقع به شکل‌های نادرست و غیرسازنده بروز می‌کند؛ به‌عنوان‌مثال، در زمان‌های بحران، انتشار پوسترهای همدردی به جای اقدام‌های عملی مثل کمک‌های مالی، می‌تواند به احساس خودتحقیری منجر شود. این نوع رفتار، به‌ویژه در شرایطی که در سایر کشورها نیز مشکلات مشابهی وجود دارد، می‌تواند بر افکار عمومی تأثیر منفی بگذارد.
از سوی دیگر، غیرتخصصی شدن محتوا در شبکه‌های اجتماعی نیز به یک معضل بزرگ تبدیل شده است. بسیاری از افراد بدون داشتن تخصص و اطلاعات کافی در زمینه‌های مختلف، شروع به اظهارنظر و تحلیل درباره موضوع‌های غیرمرتبط می‌کنند. این امر نه‌تنها به گسترش اطلاعات نادرست و تحلیل‌های غیرعلمی منجر می‌شود، بلکه بر کیفیت و اعتبار محتوای تولیدشده در فضای مجازی نیز تأثیر منفی می‌گذارد؛ بنابراین جامعه باید به سمت کنش‌های آگاهانه‌تر حرکت کند و به‌جای انتشار نظرهای غیرتخصصی و بی‌پایه، بر اقدام‌های عملی و مؤثر تمرکز کند. این رویکرد نه تنها به بهبود وضعیت اجتماعی و فرهنگی کمک می‌کند، بلکه به ارتقای آگاهی و مسئولیت‌پذیری در فضای مجازی نیز می‌انجامد. به‌طور کلی، نیاز است که افراد در انتخاب محتوای خود دقت و از اظهارنظر درباره همه مسائل خودداری کنند. این تغییر رویکرد می‌تواند به کاهش تنش‌ها و مشکلات اجتماعی کمک کرده و فضای مجازی را به محیطی سالم‌تر و مثبت‌تر تبدیل کند. در این راستا، باید توجه داشت که احساس همدردی و دلسوزی در جامعه ایرانی امری ارزشمند است؛ اما باید به شیوه‌ای سازنده و مؤثر بروز پیدا کند.در مواقع بحران، اقدام‌هایی مانند اهدای خون و کمک‌های مالی می‌تواند تأثیر بیشتری نسبت به انتشار پوسترهای همدردی داشته باشد؛ به‌علاوه، فرهنگ دعا و حمایت‌های عاطفی واقعی نیز از اهمیت فراوانی برخوردار است.
