ماجرای انتخاب در مدرسه

ماجرا از آنجا شروع شد که مدرسه تصمیم گرفت دست دانش‌آموزان را بازتر بگذارد و چه ظرفیتی بهتر از گروه‌ها برای این کار؟ کدام کار و چرا گروه‌ها؟ تا آقاسید، نانوای محله ما، خمیرش را به عمل بیاورد، من هم محتوایم را بار گذاشته‌ام.

سه پایه برای گروه پایدار

«جاگیری مناسب، علم و تعهد به وظایف در کنار انعطاف‌پذیری!» این را به دانش‌آموزانی گفتم که یک بار گروه تشکیل داده بودند و دست از پا درازتر برگشته بودند؛ چون آن گروهی که می‌خواستند نبود.

دانشگاه، بستر تکامل آینده‌سازان است:

جدی بگیرید!

به نظر می‌رسد شواهد و استدلال زیادی لازم نخواهد بود اگر بگوییم دانشگاه و علم در جامعه «دانش‌بنیان» بیش از هر زمان دیگر جریان اصلی تعیین‌کننده‌ای برای آینده این سیاره شده است؛ خصوصا در جامعه‌ای در حال گذار مانند ایران که در کار ساخته‌شدن است.

کلاس بانشاط یا زنگ تفریح شاد؟

صدای زنگ تفریح مدرسه همسایه ما گوش محله را کر کرده. نه خود زنگ؛ آن که چند ثانیه بیشتر نیست. صدای موسیقی پرهیجانی که در طول زنگ تفریح پخش می‌شود را می‌گویم.

همه تدریس‌ها باید خصوصی باشد!

برخی دانش‌آموزان استعداد سمینار کلاسی دارند. دیگری دوست دارد کلیپی پخش شود تا نقد کند. یکی می‌تواند برای هم‌گروهی خود مسائل پیچیده را آسان کند. همه این‌ها نیز به یادگیری خوب ختم می‌شود. پس چرا باید شیوه مشارکت همه در کلاس یکسان باشد؟

چهارپایه‌ای برازنده معلم برتر

«اصفهان‌زیبا» را برمی‌دارد و به یادداشت «راهبران روشمند و توانمندساز» نگاه می‌کند. ابروهایش را بالا می‌اندازد و بادی به غبغب که «خیلی خُب! چرا منِ معلمِ ایرانی نتوانم مانند معلمانِ آن سوی آب، چنین ویژگی‌هایی داشته باشم؟ از فردا من هم با همین الگو سر کلاس می‌روم.»

راهبران روشمند و توانمندساز

اگر به سراغ رابطه معلم و شاگرد در مدارس جهان برویم، پس اول باید از «رویه کلی» در این رابطه سخن بگوییم. واقعیت آن است که می‌توان حرف‌های قلمبه و زیادی زد؛ اما از آن‌سو، می‌توان همه را خلاصه کرد.

مشاور مدرسه یا آچارفرانسه؟!

بلافاصله بعد از صدای زنگ تفریح، خود را به من رساند؛ در حالی که صدایش زودتر از خودش آمده بود: «آقا ببخشید نمی‌شه به معلم ریاضی بگین که دیگه سر کلاس ننویسیم؟»

مشاور یا لینک؟ مسئله این است!

مدیر مدرسه واقعا فکر می‌کرد می‌توان به جای مشاور برای دانش آموزان خود لینک فرستاد تا خودشان روش مطالعه را یاد بگیرند، به آینده شغلی خود فکر کنند، با تست‌زدن خودشناس شوند و علاقه‌سنجی کنند.

هفت کلاسِ جذاب‌تر از گیم‌نت

دانش‌آموزان، صاحب تلفن همراه می‌شوند و دیگر گوششان به درس و کتاب درسی بدهکار نیست؛ این یک فرایند رایج در بسیاری از مدارس ایران است.

طرح «عصر ورزش» تا پایان سال تحصیلی در مدارس اجرا می‌شود:

پاتوقی مثبت برای دانش‌آموزان

عصرها که می‌شود، صدای خنده دانش‌آموزان در حیاط مدرسه، محله را پر می‌کند و فریادهای پر از شورونشاطشان به هوا می‌رسد؛ فریادهایی آغشته به شادی و هیجان که مخصوص دوران کودکی است و حالا چندماهی است که به خاطر کنارهم‌بودن و بازی‌های جمعی در خلال عصر ورزش بیشتر هم شده است.

بفرمایید کتاب درسی! ممنونم نِت دارم

ورود گوشی همراه به زندگی دانش‌آموزان بسیاری از مدارس را دچار ابهام کرد. از سویی بخش مهمی از ساعات روز دانش‌آموز به کار با گوشی اختصاص می‌یابد و از سوی دیگر والدین از مدرسه انتظار دارند برنامه دانش‌آموز را به گونه‌ای پر کند که کمتر سراغ گوشی برود.