همانگونه که در گذشته هم عنوان کردیم عبارت «سرقت هنری» در قانون یک عبارت علمی نیست. چون خود سرقت در قانون مجازات تعریف روشنی در مادیات دارد و نمیتواند در حقوق معنوی یا مالکیت فکری در کنار مفاهیم غیر مادی مورد استفاده قرار گیرد. اما از آنجایی که فقط در قانون مطبوعات، یک بار به شکل توضیحی در تبصره یکم ماده ششم به «سرقت ادبی» که از زیر مجموعههای هنری است، اشاره شده بدین شرح که سرقت ادبی عبارت است از نسبتدادن عمدی تمام یا بخش قابل توجهی از آثار و نوشتههای دیگران به خود یا غیر ولو به صورت ترجمه و باز هم چون به شکل عامیانه میتوانیم استفاده غیر مجاز و تملک چیزی از کسی را به تقریب، نزدیک به مفهوم سرقت بدانیم پس در این یادداشت و سلسله یادداشتهای مشابه از عبارت سرقت هنری یا سرقت ادبی در مفهومی مترادف با سوء استفاده، نشر غیر مجاز، اقتباس بیش از حد، تملک فیزیکی یا معنوی اثر و ایده آن بدون اذن پدید آورنده و بهرهمندی مادی و معنوی از آثار دیگران به نفع خود یا اشخاص ثالث استفاده خواهیم کرد.