اگر ادعا کنیم تاریخ ورزش اصفهان را باید به قبل و بعد از مدال المپیکی سهراب مرادی تقسیم کرد، پر بیراه نگفتهایم. برای ورزش نصف جهان که پنجاه سال در حسرت مدال المپیکی بوده، مدال گرفتن در این رویداد بزرگ، کم اتفاقی نیست.
هرمانی وزنهبرداری قطری و روی تختهرفتن وزنهبرداری از کشور چین تایپه در المپیک توکیو، داغ دل سهراب مرادی، المپین طلایی ریو را تازه کرد و این وزنهبرداری همواره گریزان از رسانهها را برآن داشت تا طی مصاحبهای، اظهارات تندی را علیه مسئولان فدراسیون وزنهبرداری و کمیته ملی المپیک مطرح کند. تا یکی دو سال قبل، سهراب مرادی، امید اول کسب طلای کاروان ایران در المپیک توکیو محسوب میشد و علاوه بر مسئولان وزارت ورزش و جوانان، کمیته ملی المپیک نیز توجه ویژهای به این ورزشکار داشت، تاجایی که برای درمان مصدومیتش به آلمان اعزام شد و مسئولان پیگیر وضعیت او بودند.
در عرض کمتر از دو سال، علی مرادی، رئیس فدراسیون وزنهبرداری راهی اصفهان شد تا یکبار دیگر در مجمع انتخاباتی هیئت وزنهبرداری استان شرکت کند. در مجمع قبلی که با ریاست مرادی و نایبرئیسی محمد سلطان حسینی برگزارشده بود، حمیدرضا فدوی، با کسب اکثریت بر کرسی ریاست هیئت تکیه زد؛ اما یک سال و نیم بعد، رئیس فدراسیون وزنهبرداری حکم به ابطال مجمع داد تا پس از ثبتنام مجدد از کاندیداها، یکبار دیگر مرادی در جایگاه ریاست مجمع انتخاباتی هیئت وزنهبرداری استان اصفهان در صدر تالار افتخارات نشسته و این بار سید محمد طباطبایی نایبرئیسی مجمع را بر عهده داشته باشد.